De Nevelprins (Niebla #1) – Carlos Ruiz Zafón

De Nevelprins door Carlos Ruiz Zafón
Ook door deze auteur: De schaduw van de wind
Serie: Niebla #1
Andere boeken in deze serie: Het Middernachtspaleis
Uitgever: Signatuur | Februari 2015
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 208
ISBN: 9789056725266
Uitgave: Paperback
Goodreads

1943: de vader van Max Carver – horlogemaker, uitvinder en eeuwig optimistische dromer – besluit met zijn gezin naar een dorp aan de kust te verhuizen, naar een oud huis aan het strand dat ooit toebehoorde aan een beroemde chirurg, dokter Fleischmann.
Maar het huis bevat vele eigen geheimen en verhalen en erachter ligt een naargeestige, ommuurde tuin met een poort waarboven een zespuntige ster troont. Als Max een kijkje gaat nemen in die tuin, krijgt hij de schrik van zijn leven.

Terwijl het gezin Carver zich installeert en probeert te wennen, sluiten Max en zijn zus Alicia al snel vriendschap met Roland. Door hem ontmoeten ze zijn grootvader, de vuurtorenwachter. Hij was 25 jaar geleden de enige overlevende van een schipbreuk met de Orpheus, een wrak dat daar voor de kust ligt.
Bij een duik naar het schip ziet Max iets dat hem onaangenaam treft: aan de mast golft een halfvergane vlag met een afbeelding van dezelfde zespuntige ster die hij aantrof op de tuinpoort.
Wanneer de drie vrienden Rolands grootvader onder druk zetten om meer te weten te komen, begint het huiveringwekkende verhaal van de Nevelprins zich in al zijn gruwelijkheid te openbaren.

De Nevelprins is het eerste jeugdboek van Carlos Ruiz Zafón en is – naar eigen zeggen – heel anders dan de boeken waar iedereen hem van kent als De schaduw van de wind en Het spel van de engel. Ik had zijn jeugdboeken al een tijd op mijn ‘wil ik lezen’-lijst staan, en dankzij een winactie kreeg ik de mogelijkheid de boeken inderdaad te lezen.

Het was even zoeken naar wat het eerste deel nou was, al heb ik ook wel weer de indruk dat het niet echt een serie is. De Nevelprins deed me in ieder geval een beetje denken aan de magisch realistische boeken van Neil Gaiman. Niet qua schrijfstijl, maar wel qua sfeer. Een beetje gotisch, grauw en magisch op zo’n manier waarop het ook net zo goed de fantasie van een kind kon zijn.

Het verhaal gaat over Max die met zijn familie verhuisd naar de zee, om te ontsnappen aan de oorlog. Ze gaan in een huis wonen met een nogal bizar verleden. Langzaam komen ze verstrikt in het net van De Nevelprins.

Hoewel het boek goed geschreven is, vond ik de vertaling hier en daar tenenkrommend. Vreemde woordvolgordes en dialogen die nooit op die manier uitgesproken zouden worden. Jammer, want dat had helemaal niet gehoeven. Het taalgebruik is vrij lastig, waardoor ik me afvraag of jongeren dit boek wel echt leuk zullen vinden. Ik zie dit vaker bij schrijvers, dat hun kinderboeken een vrij hoog taalniveau bevatten. Dat is niet perse slecht, maar komt niet echt overeen met de manier waarop jongeren denken. Het levert zo’n tweestrijd op; mooie woorden, maar past het bij de doelgroep?

Hoewel ik De Nevelprins een mooi verhaal vond, kan het niet tippen aan het volwassene werk van Zafón. Ik miste dan toch de ontwikkeling van de personages en het diepgewortelde mysterie, al kwam een hint daarvan natuurlijk wel naar voren in dit boekje. Ik denk dat het magisch realisme een lastig genre is voor jeugd en dat maar weinig schrijvers daar echt in weten te slagen.

De Nevelprins is absoluut niet die luchtige young adult waar je doorheen dendert als een sneltrein. Het is een verhaal waarbij je alles kan verwachten, omdat de magische mysterie verweven is met de realiteit. Ik vind dit zelf interessant, omdat je je aan het einde kunt afvragen of alles wel echt was, en geen hersenspinsel, maar het is wel iets waar je moet van houden. Wil je fantasy? Dan is dit misschien niet het juiste boek. Ik ben in ieder geval benieuwd wat het volgende boek gaat brengen.