Crave door Tracy Wolff Ook door deze auteur: Crave
Uitgever: Boekerij | Mei 2025
Aantal pagina's: 320
ISBN: 9789402325898
Uitgave: Audiobook, Paperback
Source: Recensie-exemplaar
Goodreads
Twilight meets After in deze nummer 1 New York Times-bestsellerreeks
Mijn hele wereld veranderde toen ik de Academy binnenstapte. Hier ben ik, een gewone sterveling tussen goden... en monsters. Ik kan niet beslissen bij welke van deze strijdende partijen ik hoor. Ik weet alleen dat hun afkeer van mij het enige is dat ze verenigt. Maar dan is er Jaxon Vega, een vampier met dodelijke geheimen. Er is iets gebroken in hem wat past bij wat gebroken is in mij.
Grace is de enige sterveling op Katmere Academy, waardoor ze zeker weet dat ze er niet bij hoort – een gevaarlijke situatie voor iemand zoals zij. Maar dan ontmoet ze Jaxon Vega, een vampier die naar eigen zeggen al honderd jaar niets meer heeft gevoeld. Er is iets aan hem wat Grace niet kan weerstaan. Iets dat zomaar haar dood zou kunnen worden.
Jaren geleden las ik Crave voor het eerst, als een leesexemplaar. Ik vond het wel aardig, maar ik las eigenlijk amper romantasy of paranormal romance en het voelde meer als een Twilight fanfiction, dus ik ging nooit verder met de serie. Tot Boekerij aankondigde deze serie te gaan vertalen. Ik kreeg de paperbacks opgestuurd (waarvan elk deel is opgedeeld in twee delen, omdat de serie vooral als ebook verscheen) en ik besloot de graphic audio te luisteren. Tijd voor een tweede kans!
Crave gaat over Grace, die haar ouders is verloren en daardoor naar Alaska verhuisd om daar naar kostschool te gaan met haar nichtje en haar oom (die daar rector is). Gaandeweg komt ze erachter dat Katmere geen gewone school is, maar een school vol shifters, vampiers, heksen en draken. Ze voelt een mega aantrekkingskracht naar een van de jongens…
Ik wil niet teveel spoilen, maar er gebeurd vanalles in dit boek. En de focus ligt vooral op Grace, die natuurlijk de special snowflake van de school blijkt te zijn. Het boek heeft echt een hoog Twilight gehalte, inclusief een flinke dosis ‘De uitverkorene, maar verder ben ik heel normaal’, iets wat natuurlijk heel erg YA van de jaren ’10 is. Is dat slecht? Nee. Absoluut niet. Maar het zorgt wel voor een bepaalde voorspelbaarheid en een flinke dosis oogrollen.
Toch heb ik me vermaakt met het luisteren naar Crave en onmiddelijk daarna Crush. Graphic audio doet veel en op die manier merkte ik toch dat ik in een bepaalde mate verslaafd raakte aan de serie. Ik weet nu wel zeker dat ik verder ga, want ondertussen ben ik toch wel invested. Is het de beste fantasy/romantasy serie ooit? Nee. Maar genieten is het wel. Zeker als je een Twihard bent.
Geef een reactie