Bright we burn door Kiersten White Ook door deze auteur: Paranormalcy
Serie: The Conqueror's Saga #3
Andere boeken in deze serie: And I Darken
Uitgever: Corgi Childrens | Juli 2018
Genres: Young Adult, Historische fictie
Aantal pagina's: 400
ISBN: 9780552573764
Uitgave: Paperback
Goodreads
Haunted by the sacrifices he made in Constantinople, Radu is called back to the new capital. Mehmed is building an empire, becoming the sultan his people need. But Mehmed has a secret: as emperor, he is more powerful than ever . . . and desperately lonely. Does this mean Radu can finally have more with Mehmed . . . and would he even want it?
Lada's rule of absolute justice has created a Wallachia free of crime. But Lada won't rest until everyone knows that her country's borders are inviolable. Determined to send a message of defiance, she has the bodies of Mehmed's peace envoy delivered to him, leaving Radu and Mehmed with no choice. If Lada is allowed to continue, only death will prosper. They must go to war against the girl prince.
But Mehmed knows that he loves her. He understands her. She must lose to him so he can keep her safe. Radu alone fears that they are underestimating his sister's indomitable will. Only by destroying everything that came before--including her relationships--can Lada truly build the country she wants.
Claim the throne. Demand the crown. Rule the world.
Toen ik And I Darken las, was ik meteen helemaal verslaafd aan dit historische verhaal gebaseerd op Vlad the impaler. Er zijn namelijk relatief weinig ya boeken in een historische setting waarbij er geen fantasy om de hoek komt kijken. Niks mis met fantasy natuurlijk (ik hou er van!), maar soms wil ik gewoon geschiedenis. Dat kreeg ik met deze serie en daarom keek ik dan ook enorm uit naar Bright We Burn. Zou het goed aflopen met Lada? Hoeveel bloed zou ze in dit boek vergieten?
Mehmed lijkt het goed voor elkaar te hebben; zijn rijk is groot, de mensen houden van hem.. Waarom voelt hij zich dan toch zo alleen? Radu wordt opgeroepen om naar hem terug te keren en vraagt zich af of hij nu eindelijk meer tijd met Mehmed zal krijgen. Tegelijkertijd heeft Lada zichzelf tot prins van Wallachia gekroond en heerst ze met harde hand. Het voordeel? Het land kent geen criminaliteit meer. Maar Lada wil meer; iedereen moet weten dat niemand sterk genoeg is om haar grenzen in te nemen. Om dat duidelijk te maken stuurt ze Mehmed een duidelijke boodschap: de lijken van zijn troepen als een cadeautje. Radu – Lada’s broer – en Mehmed hebben geen keuze; ze moeten haar stoppen. Ondanks dat beseft Mehmed dat hij van haar houdt en haar ook begrijpt. Radu vreest echter dat Mehmed Lada’s vastberadenheid onderschat en weet dat de twee moeten breken om veilig te zijn. Lada weet dat ze alles moet vernietigen wil ze het land waarvan ze altijd heeft gedroomd kunnen creëren. Ze trekt er uiteindelijk aan het langste eind?
Zoals heel veel historische verhalen, moet Bright we burn het niet perse hebben van veel actie en een hoog tempo, want net als de vorige boeken lees het vrij langzaam. Dit vond ik niet perse storend, maar het zorgde er wel voor dat ik wat moeilijk in kwam. Ik las namelijk tegelijkertijd ook behoorlijk wat vlotte boeken, dus het contrast was vrij hoog. Zo hoog dat ik soms echt een beetje vastliep met het lezen.
Ondanks dat vond ik Bright we burn weer een fantastisch boek. Er gebeuren heel veel heftige dingen, maar omdat je sympathie voor Lada krijgt, klinkt het helemaal logisch waarom ze zo gruwelijk doet. Ik vind haar een heel sterk personage, ondanks dat ze eigenlijk alles doet wat ik normaal af zou keuren. Ze intrigeerde me, vooral omdat ze deels in haar rol gedwongen is.
She was a dragon.
She was a prince.
She was a woman.
It was the last that scared them most of all.
Het feit dat ze een vrouw is, boezemt de mannen allemaal angst in; want Lada gedraagt zich absoluut niet als een vrouw. En ik vond haar deels daarom fantastisch. Vrouwen kunnen immers ook alles bereiken wat ze willen.
Ook krijgen we een andere kant van haar te zien in dit boek; kwetsbaarheid en eenzaamheid. Die emoties voelde zo rauw en zo goed omschreven; het kwam soms echt even hard bij me binnen.
Radu en Mehmed vond ik ook weer goed uitgewerkt. Hun karakters kwamen overtuigend over en bleven zich ontwikkelen gedurende de serie, zonder hun persoonlijkheid te verliezen. Radu vind ik nog altijd een bijzondere jongen. ik vond hem in boek een behoorlijk zwak, maar die zachtheid vond ik juist nu zijn kracht en daar bewonderde ik hem om.
Ook het verhaal vond ik prima in elkaar zitten. Ik had halverwege wel een beetje een dik, omdat dit boek niet zo veel actie bevat, maar ik vond het wel machtig interessant. Op het einde werd mijn hart echter uit mijn lijf getrokken; wat een intens einde. En wat een mooie samenkomst van alle lijntjes. De epiloog vond ik echt heel erg sterk en dit maakte dat ik de trilogie met een goed gevoel afsloot. Wat een heerlijke boeken. Ik ga het missen om elk jaar bij YALC het vervolg te kunnen kopen!
Bright we burn is bloederig en glorieus. Ik vond het weer een mooie reis om mee te mogen beleven.
Je moet wel zin hebben in historische fictie wil je echt in Bright we burn kunnen komen. Het is bloederig en heftig, maar is niet geschreven als YA boeken met heel veel actie. Toch is het een prachtig verhaal waarbij je je zult hechten aan de hoofdpersonages, ondanks de bloederige keuzes die zij maken. Ik vond dit laatste deel van de trilogie weer een prachtig boek waar ik enorm van heb genoten, ook al las ik het boek langzaam en in delen. Vooral het einde vond ik erg sterk; niet altijd weet een trilogie met een bevredigend einde te komen, maar Kiersten White is er met vlag en wimpel in geslaagd.
= 
Geef een reactie