Rat-catcher door Amanda Collins Serie: Blade of the capulets #1
Uitgever: FanFlicks | September 2018
Genres: Historische fictie
Aantal pagina's: 229
ISBN: 9789492375179
Uitgave: Paperback
Goodreads
Forbidden love, secrets and desires in a city of hate.
Verona. 1368. For all of his life, Tybalt Capulet, the best swordsman in Verona, has proudly served his family and aided them in the ancient feud against their rivals, the Montagues. So when his cousin falls in love with a Montague, things are bound to take a turn for the worse.
The scandalous love between Romeo and Juliet infuriates both families. The city’s ruler, Prince Escalus, is forced to make a vital decision. Enraged by everything happening around him, Tybalt sets out for revenge. He especially can’t stand the obvious glee of his arch enemy Mercutio. The young man has, despite his royal blood, seemingly made it his personal mission to torment Tybalt at any given chance.
Then an old rumour resurfaces about a dark secret of the royal family. Tybalt is determined to use this to get rid of the ruling party. Yet he couldn’t have guessed how this information would affect friend and foe.
Based on Shakespeare’s Romeo and Juliet.
A story through the eyes of Tybalt Capulet.
Een tijdje terug werd ik door Amanda Collins benaderd of ik interesse had om haar net verschenen boek, Blade of the Capulets – Rat-catcher te lezen. Bijzonder is dat dit boek in het Engels is geschreven door een Nederlandse en in eerste instantie is geschreven als verjaardagscadeau voor een vriendin. Nu is het uitgeven door FanFlicks. Je zou het boek een beetje kunnen zien als een alternatieve versie van misschien wel bekendste verhaal van Shakespeare, Romeo & Julia, behalve dan dat Julia’s neef Tybalt de hoofdrol speelt.
Het is 1368 en de stad Verona is een grote chaos, wat allemaal veroorzaakt wordt door de familiedrama tussen de Montagues en de Capulets. Tybalt is trots om een Capulet te zijn, en dient zijn familie trots. Als beste zwaardvechter in Verona heeft hij immers een reputatie hoog te houden. Maar als zijn nichtje verliefd wordt op een Montague zijn alle poppen aan het dansen. Prins Escalus moet er voor zorgen dat de families elkaar niet afmaken. Maar die prins he, daar gaan geruchten over rond. Iets over een tweede kind en Mercutio, Tybalts aartsrivaal. Tybalt besluit dat hij wil achterhalen hoe de vork in de steel zit. Koste wat kost.
Rat-catcher is geen verhaal wat precies het verhaal van Shakespeare volgt. Het gaat uiteindelijk een andere route op, maar Amanda Collins is het goed in geslaagd om de personages die eeuwen terug zijn bedacht opnieuw leven in te blazen, zonder dat ze hun kenmerken kwijtraken. Hierdoor komt de dialoog soms wat stijfjes over, maar dat krijgt je (denk ik) wanneer je een verhaal baseert op een toneelstuk. Toneel bevat veel meer dramatiek en uitvergrotingen om plotlijnen duidelijk over te laten komen en dat zag ik hier ook in terug. Het was niet storend, maar viel soms wel op.
Wat ik bijzonder vind aan literatuur van vroeger is dat er veel normaler gedaan werd over bepaalde thema’s. Collins neemt dit ook mee, zo komen thema’s als LBGTQ+ subtiel naar voren. Ik hou daar van; hoe normaler er over gedaan in de media, hoe normaler de maatschappij er ook tegenaan zal kijken. Het werkte erg goed in Rat-catcher en de sfeer die het boek heeft.
Ik vond het een werkelijk vermakelijk boek en ik zal eerlijk bekennen dat ik eerst mijn twijfels had. Hoewel Tybalt de hoofdpersoon is (niet bepaald het meest sympathieke personage), is het toch een fanfic en fanfics hebben nog wel eens de neiging paden te bewandelen die de maker van het werk om doen draaien in hun graf. Ik vind oprecht dat Collins het origineel met respect heeft behandeld en ik had weinig last van een hoog fanfic gehalte. Tuurlijk ben ik benieuwd of Collins ook in staat is eigen personages te creëren, in plaats van te werken met al bestaande figuren, maar dat komt vast nog wel.
Waar ik me persoonlijk wel aan stoorde is dat de climax nogal… tegenvallend was. Het had van mij bombastischer gemogen. Schokkender. Gedurfder. Ik had de uitkomst namelijk al zien aankomen voordat ik ook maar een letter had gelezen. Hoe dat komt? View Spoiler ». Vet zonde, want zoiets komt veel sterker over als je het niet al voor 99% zeker weet.
Rat-catcher is een interessante bewerking van Shakespeare’s bekendste liefdesverhaal.
Ondanks dat het einde me dus een beetje tegenviel, heb ik me toch goed vermaakt met Rat-catcher. De sfeer en de personages blijven sterk bij het origineel, maar hebben toch een bepaalde eigenheid met zich meegekregen, wat het tot een interessant geheel maakt.
Geef een reactie