Bevroren Landschap – Nanna Dillen

Bevroren landschap door Nanna Dillen
Uitgever: Zilverbron | Augustus 2014
Genres: Urban Fantasy, Paranormal Romance, Fantasy
Aantal pagina's: 316
ISBN: 9789490767747
Uitgave: Paperback
Goodreads

Rosalie woont en werkt als manager in het afgelegen Oak Haunt. Een paar avonden voor het Feest der Levenden verschijnt haar overleden oma aan haar. Ze leidt Rosalie naar wezens waarvan ze hun bestaan onmogelijk achtte: geesten.

Ze ontmoet de mysterieuze verschijning Delmont, een kwaadwillende geest. Hoewel ze weet dat ze beter niet met hem om kan gaan, gaat haar hart zijn eigen weg. Ze wil niets liever dan bij hem zijn.

Nadat ze samen het Feest der Levenden hebben bezocht, breekt er een onheilspellende tijd aan.

De burgemeester gaat de strijd aan met de luchtwezens om de veiligheid van het stadje te garanderen. Rosalie ontdekt dat niet iedereen is wie hij zegt dat hij is. Ze komt steeds vaker oog in oog met de dood te staan en wordt gedwongen een afschuwelijk offer te maken.

Het was alweer een tijd geleden dat ik het boek Bevroren landschap won op de blog Nine Sisters. Zij weten het vaak voor elkaar te krijgen winacties te organiseren met boeken die buiten de hypes vallen en die boeken probeer ik dan ook heel graag. Bevroren landschap is uitgegeven door Zilverbron, een fantasyuitgever van Nederlandse bodem. Ik ben wisselend fan van deze boeken, dus het liefst zou ik ze allemaal proberen om nieuwe parels te ontdekken. Nu het winter is, leek het me een goed moment om te beginnen met dit boek met een nogal passende titel. Niet dat de boel bevroren was, maar goed.

Het idee achter het boek trok me heel erg. Duister, grimmig, paranormal/dark romance. Ik vergeleek het boek meteen al met Verslaving van Patricia, omdat de boeken vrijwel tegelijk uitkwamen en in dezelfde categorie werden geplaatst. Helaas lukte het boek mij niet te overtuigen. Naast dat de schrijfstijl me niet helemaal leek te liggen (waarom, daar kan ik mijn vinger niet helemaal op leggen), had ik vooral heel veel moeite met hoofdpersoon Rosalie.

Rosalie is 22 en woont met haar broer Zack (23) en hun babysitter/bodyguard in een klein en mysterieus stadje. Hun ouders hebben hen achtergelaten met een man die op ze moet passen. Waarom? Waarom gingen ze niet mee? Was het zo belangrijk voor het verhaal dat er geen ouders waren? En waarom kunnen 22/23 jarigen niet gewoon zelfstandig wonen? Die logica kon ik niet begrijpen en het stoorde me enorm. Ik kan me voorstellen dat de familie rijk is, maar dat geeft Rosalie dan weer geen reden om te werken in een baan waar ze geen passie voor lijkt te hebben. Ook was ze al afgestudeerd (waarin?), maar heeft ze nul ambitie. Nee, ik begreep haar niet.. En toen ze als een blok voor het mannelijk (kwaadwillend) schoon viel, waren bij mij de rapen gaar. Zij veranderde van ‘ok, ik kan wel zelfstandig leven’, naar een meisje dat letterlijk aangekleed moest worden door een rijke gluiperd. 50 shades much? Nee. Echt. De romantiek viel uit de lucht en was meteen zo overhaast. Het leek op niks anders dan lust, maar toch wisten ze meteen dat het liefde was. Ik ben echt allergisch voor dat soort relaties. Ik vond het zelf een beetje eng, vooral omdat Rosalie er geen problemen mee leek te hebben haar vriendschap op te geven voor iemand die ze pas net kende. Serieus, als je die boodschap wil uitstralen.. nee. Mij overtuig je daar niet mee. Ik ben daardoor vriendschappen verloren waar ik eeuwig spijt van heb. Rosalie is veel te afhankelijk van Delmont en dat heeftze helemaal niet nodig. Ik had liever gezien dat ze een eigen zelfstandige persoonlijkheid opbouwde. Ze was voor mij een lege huls met mooie kleding.

Ik was ook geen fan van de beschrijvingen. Alle meisjes waren ‘slank gebouwd’ en droegen dit en dat. Dat hoef ik niet te weten, zeker niet als alle meisjes slank zijn. Had er eentje maatje 46 gegeven. Vriendschappen, personages, maar bovenal gebeurtenissen leken uit de lucht te vallen. Alsof er steeds maar weer iets bij werd bedacht om het verhaal voort te stuwen. Ik miste de ontwikkeling van Rosalie en hoe zij als ‘uitverkorene’ echt bij het gevaar betrokken raakte. Voor mij had het verhaal veel losse eindjes en werd er halverwege steeds iets bij gevlochten wat niet nodig was. Jammer, want het heeft wel potentie. Ik had liever gezien dat Nanna zich op één plotlijn gefocust had en dit heel sterk had uitgewerkt, zonder dat er op eens elfen, gnomen en weet ik veel wat bijkwamen die uiteindelijk geen belangrijke rol in het verhaal kregen.

Om een lang verhaal kort te maken; dit was niet helemaal mijn boek. Ik vond het op zich wel een leuk verhalen, maar ik denk dat er met een kritisch oog meer uit te halen viel. Er zijn een aantal keuzes die de schrijfster gemaakt heeft, die ik persoonlijk geen logica vond hebben en die er soms als pleisters werden opgeplakt, zonder dat ze het probleem wisten op te lossen. Wel denk ik dat Nanna potentie heeft als schrijfster en ben ik benieuwd hoe zij zich gaat ontwikkelen.