Arkhaii – Hannes Wielant

Arkhaii door Hannes Wielant
Uitgever: Zilverbron | Juli 2017
Genres: Sciencefiction
Aantal pagina's: 261
ISBN: 9789463080972
Uitgave: Paperback
Goodreads

Ouderdom is irrelevant, wijsheid ontoegankelijk.

Vladis is een Arkhaii. Een van de eerste mensen die onsterfelijk werden. Er zijn er veel van zijn soort, maar in een constant uitdijend universum, raken ze schaars.

Reizend op de Kolonisator verwenst Vladis zijn eeuwige leven en het nietsontziende Imperium van de mensheid. Hij heeft alles al gezien en meegemaakt, uitdagingen bestaan voor hem niet meer. Zijn zinloze leven wordt gevuld met een vergeefse zoektocht naar een buitenaardse, intelligente soort.

Op het dieptepunt van zijn eenzaamheid dringt de wondermooie Celestine zijn hart, en zijn broer zijn leven weer binnen.

Terwijl het universum geteisterd wordt door een meedogenloze, onbekende vijand die het einde van Vladis’ zoektocht kan betekenen, raakt hij verwikkeld in het eeuwenoude geschil met zijn broer: horen de Arkhaii nog steeds het voorbeeld te geven?

Hoewel sciencefictionverhalen afspelend in de ruimte in eerste instantie niet meteen tot mijn lievelingsboeken behoren, wist de Vlaamse auteur Hannes Wielant mij toch te overtuigen om zijn boek te lezen. Ik kreeg een exemplaar van Arkhaii toegestuurd en het duurde niet lang voordat ik er in begon.

Vladis is een Arkhaii; een onsterfelijke mens. Hij is niet de enige, maar de meesten van zijn soort zijn verspreid over het universum. Op een schip heeft hij een vrij doelloos bestaan, want zijn zoektocht naar intelligente buitenaardse wezens wil niet bepaald vlotten. Dan ontmoet hij de mooie Celestine, die hem wakker lijkt te schudden en dient er een confrontatie met Vladis’ broer aan.

Zou ik dit boek zelf hebben opgepakt in de winkel? Ik weet het niet. Het omslag spreekt me ergens wel aan, maar de uitwerking had van mij beter gekund. Ook de achterflap kan in mijn ogen beter. Maar dat is de ontwerper in mij, die graag aan de slag zou gaan met omslagen. Toch vertelt het omslag precies wat je kan verwachten; een verhaal dat zich afspeelt in de ruimte. waarbij werelden elkaar zullen overschaduwen.

Ik had in het begin wat last om mijzelf in het verhaal te plaatsen. De schrijfstijl kwam zo nu en dan wat houterig op mij over, waardoor ik mij minder goed kon inleven in de personages. Toch waren het de interessante wendingen die mij keer op keer lieten doorlezen. En op den duur kwam het in orde met die personages; ze waren interessant op zo’n manier van ‘ik kan mijn vinger er niet helemaal opleggen, maar je hebt wat interessants om je heen hangen.’ En daar ben ik blij mee.

In de wereld van Arkhaii zijn er mensen die het oneindige leven hebben. Hoofdpersoon Vladis zit in een lastige situatie; hij is zo’n Arkhaii en leeft al zo lang, dat niks hem nog lijkt te boeien. Op het schip wordt hij van het kastje naar de muur gestuurd; hij hoort er gewoon net niet bij en heeft geen doel meer in het leven. Aan de ene kant is dat interessant, want de auteur moet met iets heel bijzonders aankomen wil zo’n uitgeblust personage nog ergens van opkomen (en dat lukt), en aan de andere kant vond ik het dus soms wat lastig om een connectie te maken met Vladis. Gelukkig liet hij al snel zien dat hij een persoonlijkheid heeft, waardoor we een aantal zaken om in te haken hadden.

Arkhaii heeft twee POV (point of views) en deze zijn in mijn ogen prima. Ze verschillen genoeg van elkaar om duidelijk de twee verhaallijnen aan te geven. Toch had ik gehoopt dat ook Celistine een verhaalstem zou krijgen. Ik vond dat zij te weinig nut had en soms bijna een prijspaardje was in plaats van een goed neergezet personage. Maar een debuut is zelden perfect en ik verwacht dat dit in het komende werk van Wielant zeker wel duidelijker naar voren zal komen.

Het boek zet je aan het denken; hoe is het om onsterfelijk te zijn? Hoe blijf je bij je idealen? Wat is het om mens te zijn? En die gedachten maken het boek extra interessant. Ook het feit dat ik niet werd overspoeld door nieuwe technieken vond ik prettig; sciencefiction is immers al snel too much op het vlak van wat er opeens allemaal mogelijk is. In dit boek is het overtuigend gebracht en had ik nooit het gevoel dat het te onwaarschijnlijk werk.

Niet alles in het boek was mij helder. Zoals het doel van de Arkhaii en het feit dat er nog meer hele oude mensen zijn. Ik had hier liever een andere oplossing voor gezien of wat meer uitleg, zodat ik de puzzelstukjes echt goed in elkaar kon leggen om het verhaal optimaal te beleven. Ook vond ik het einde best makkelijk te voorspellen.

Arkhaii is een intrigerend debuut met interessante wendingen en originele concepten.

Ondanks dat heb ik me toch vermaakt met het lezen en denk ik dat we nog veel van Hannes Wielant zullen horen in de toekomst. Arkhaii zit prettig in elkaar en heeft voldoende interessante plotwendingen om je als lezer te overtuigen om door te lezen. Het las hier en daar nog wat stroef en had op bepaalde vlakken echt nog wel wat extra aandacht verdiend, maar voor een debuut is het een prima boek.

Benieuwd? Lees hier het eerste hoofdstuk.