Ook door deze auteur: Sorcery of Thorns
Uitgever: Margaret K. McElderry Books | September 2017
Genres: Young Adult, Fantasy
Aantal pagina's: 300
ISBN: 9781481497589
Uitgave: Hardcover
Goodreads
A skilled painter must stand up to the ancient power of the faerie courts—even as she falls in love with a faerie prince—in this gorgeous debut novel.
Isobel is a prodigy portrait artist with a dangerous set of clients: the sinister fair folk, immortal creatures who cannot bake bread, weave cloth, or put a pen to paper without crumbling to dust. They crave human Craft with a terrible thirst, and Isobel’s paintings are highly prized. But when she receives her first royal patron—Rook, the autumn prince—she makes a terrible mistake. She paints mortal sorrow in his eyes—a weakness that could cost him his life.
Furious and devastated, Rook spirits her away to the autumnlands to stand trial for her crime. Waylaid by the Wild Hunt’s ghostly hounds, the tainted influence of the Alder King, and hideous monsters risen from barrow mounds, Isobel and Rook depend on one another for survival. Their alliance blossoms into trust, then love—and that love violates the fair folks’ ruthless laws. Now both of their lives are forfeit, unless Isobel can use her skill as an artist to fight the fairy courts. Because secretly, her Craft represents a threat the fair folk have never faced in all the millennia of their unchanging lives: for the first time, her portraits have the power to make them feel.
Toen ik An Enchantment of Ravens binnenkreeg werd ik allereerst verliefd op het omslag getekend door Charlie Bowater, maar was ik ook enigszins verbaasd dat het zo’n dun boek was! Vervolgens hoorde ik er een heleboel wisselende dingen over, waardoor ik besloot om het boek niet meteen tijdens de hype te gaan lezen, maar even af te wachten. Dit bleek een goede keuze.
De Fae (fair folk) is niet in staat om ook maar iets te maken; of het nou brood is, een kledingstuk naaien of op een stuk papier schrijven; het zal tot stof vergaan. En daarom moeten mensen dit maar doen in ruil voor nuttige betoveringen. Isobel is heel goed in schilderen; het is haar Craft en dus schildert ze portretten voor de Fae. Maar als ze een schilderij maakt van Rook – de prins van het herfsthof – en emotie in zijn ogen schildert, is hij woedend. Die emotie is een teken van zwakte en kan zijn tegenstanders voordelen opleveren. Rook neemt Isobel mee naar zijn hof. Maar er loert gevaar en ze moeten elkaar helpen om te overleven. Romantiek tussen de twee volkeren is echter verboden…
An Enchanment of Ravens is een aardig boek, maar heeft een paar dingen die gewoonweg niet helemaal lekker lopen. Daar wil ik graag mee beginnen.
Allereerst is het boek vrij dun – zo’n 300 pagina’s – wat voor een fantasy echt niet veel is. Vanwege de inhoud kreeg ik de indruk dat dit boek veel beter tot z’n recht was gekomen als het wat meer de tijd had genomen om dingen te vertellen, zodat de hoofdpersoon wat meer met de lezer kon kennismaken. Ook het einde voelt hierdoor erg snel gaan, bijna afgeraffeld. Dit is echt een gemiste kans.
Vervolgens voelt het bijna als een A court of thorns and roses fanfictie. Er zijn zo ontzettend veel overeenkomsten (meisje wordt meegenomen naar het land van de fae, wordt verliefd op, schildert graag, fae kan van vorm veranderen). Dit vond ik zo ontzettend jammer! Ik had graag meer originaliteit gezien. Is het boek dan helemaal niet origineel? Dat niet.
Wat ik namelijk wel origineel vond (en wat ik bijvoorbeeld miste bij Feyre), is het creatieve proces van Isobel. Het schilderen speelt een enorme rol in het boek en ook op de manier waarop Isobel bij de fae betrokken raakt. Ik vond het ook origineel hoe de fae graag met mensen werken die een bepaalde Craft hebben. Dit past goed bij de originele fae legenden.
Helaas zijn Isobel en haar elfenprins Rook niet zo intrigerend als de personages waarop ze gebaseerd lijken te zijn… Isobel en Rook waren prima personages met een fijne dynamiek, maar de wereld waarin zij leven kwam onvoldoende tot hun recht om ze echt overtuigend te maken.
Ik heb me echt wel vermaakt tijdens het lezen van An Enchanment of Ravens, maar ongemerkt vergelijk je het toch met andere boeken over deze wezens. Holly Black en Sarah J Maas hebben ze namelijk meesterlijk tot leven gebracht en het is moeilijk daaraan te toppen, vooral als de plot en nog vele andere zaken zo veel overeenkomsten lijken te hebben. Vind je dat niet erg? Dan raad ik je van harte aan dit boek te lezen. Het is namelijk echt een heel erg leuk boek, alleen de vergelijkingen kon ik soms gewoon niet loslaten. Zonde, want zo zag ik de originele stukken minder goed.
De fair folk kwam oke uit de verf; de trekjes die fae horen te hebben (en die ik soms weer mis in ACOTAR) waren goed uitgewerkt en gaven het boek kleur. Ik hou daar wel van; mensen moeten fae niet gaan zien als lieve schattige of sexy wezens. Ze zijn gevaarlijk en willen je om te tuin leiden. In An Enchanment of Ravens komt dit goed naar voren.
An Enchanment of Ravens is een romantisch verhaal over fae, maar dan wel met hun ondeugende trekjes.
Al met al vond ik An Enchanment of Ravens een leuk boek, maar had ik er toch wat meer van verwacht. Het boek was voor mij te kort om helemaal goed uitgewerkt te zijn, wat helaas aan de worldbuilding te merken is. Ook vond ik de plot niet bijster origineel en bijna een kopie van ACOTAR. Toch waren er ook originele stukken en vond ik het gedrag van de fae erg goed passen bij de oorspronkelijke legenden. Een aanrader voor fans van Sarah J Maas, maar verwacht er niet al te veel van.
PS. Het is een standalone. Dat is dan wel weer een groot voordeel.
Ik heb hem onlangs ook gelezen. En ik deel je mening eigenlijk helemaal.
Voor mij voelde het een beetje als een draft van een boek. De uitgever had eigenlijk moeten zeggen oke, goed idee. Laten we het nu wat verder uitwerken en er een volwaardig verhaal van maak. Hier bleef ik de hele tijd wat op mijn honger zitten.
Dit is wel een hele nuttige en duidelijke recensie! Ik twijfel heel erg over dit boek, maar hierdoor weet ik wel wat ik kan verwachten. Hij gaat denk ik op mijn “komt ooit wel een keer” stapel! (Ik moet hem nog kopen namelijk)