Andere boeken in deze serie: Moordgids voor lieve meisjes
Uitgever: Volt | Februari 2022
Genres: Mysterie, Thriller, Young Adult
Aantal pagina's: 528
Uitgave: Paperback
Source: Bibliotheek
Goodreads
Detective Pip Fitz-Amobi is inmiddels wel gewend aan online-doodsbedreigingen. Maar er is er een die haar niet loslaat, iemand die maar blijft vragen: wie zal je zoeken als jíj degene bent die verdwijnt? En de bedreigingen zijn niet alleen online, Pip heeft een stalker die weet waar ze woont. De politie weigert iets te doen en dan vindt Pip zelf een link tussen haar stalker en een lokale seriemoordenaar. De moordenaar zit al zes jaar in de gevangenis, maar Pip vermoedt dat de verkeerde man gepakt is…
Van jaren uitstellen tot meteen doorgaan in de serie. Ik moest gewoonweg weten hoe het verder ging, wat mede werd versterkt door het enthousiasme van mijn mede leesbeesten. Ik las Zo lief als de dood en kon niet stoppen met lezen.
Pip is het ondertussen wel gewend dat mensen haar online lastig vallen en bedreigen. Er is echter wel iets wat onder haar huid is gekropen en dat zijn de berichtjes met de tekst ‘wie gaat jou zoeken als je vermist raakt?’. En als diegene ook in haar dagelijkse leven verschijnt, besluit Pip naar de politie te gaan. Die doet niks en Pip neemt het heft in eigen handen.
Wat ik echt heel sterk vind is dat trauma een grote rol speelt in het boek. Niet alleen in de manier van denken van de personages, maar ook het gedrag dat daaruit voortkomt. Pip maakt gaandeweg in het boek een aantal keuzes die niet logisch lijken en je misschien zelfs oliedom zou kunnen noemen, maar ze passen zo ontzettend goed bij wat ze heeft meegemaakt. Niet om goed te praten wát ze doet, want ik vond sommige stukken behoorlijk ver gaan. En daarom werkt het juist zo goed. Ik hou ervan dat Jackson het aandurft de grenzen op te zoeken.
Over de dader kan ik kort zijn: dat zag ik aankomen. Al vanaf het eerste boek.
Maakt Zo lief als de dood daarom voorspelbaar? Nee. Want ergens moest dat losse draadje nog terugkomen.
Persoonlijk vond ik de eerste helft van het boek sterker dan de tweede helft. Ik appte een vriendin zelfs nog dat er een bepaald punt was waarop ik eigenlijk hoopte dat het boek gewoon zou stoppen. Als de ultieme mindfuck. De tweede helft van het boek vond ik extremer, bijna op het ongeloofwaardige af. Dit vond ik ergens passen, maar ergens ook wel jammer. Ik had het denk ik toch liever anders gezien.
Al met al was Zo lief als de dood een zenuwslopend spannend boek vol mysterie en true crime referenties. Laten we zeggen dat ik blij ben dat ik niet in Pip’s schoenen heb hoeven staan.
Geef een reactie