Zoals ik in mijn vorige blog beschreef hield ik ooit een spreekbeurt over wicca. Nu zul je denken, huh? Jij en wicca? Ja en nee. Laten we zo zeggen dat mijn interesse voor Wicca voor mij een ingang is geweest voor spiritualiteit in het algemeen en dat ik me er zeer zeker heel erg in verdiept heb, maar ik zou mezelf geen Wiccan kunnen noemen.
“Wicca is de belangrijkste neoheidense natuurreligie, in 1954 gepopulariseerd door Gerald Gardner, die het toen ‘hekserij’ of ‘heksencultus’ noemde en haar aanhangers ‘de wicca’s’. Wicca is een min of meer georganiseerde vorm van hekserij, maar dit betekent niet dat deze begrippen synoniem zijn. Moderne wicca is behalve een natuurreligie vooral ook een ecologisch en feministisch geïnspireerde filosofie.” Bron: wikipedia
Natuurlijk zijn er delen van Wicca die ik wel meeneem in mijn leven, maar er staan me teveel dingen tegen om mezelf er volop van te overtuigen. Als eerste de inwijding. Ik hou niet van inwijdingen… Als het je pad is, ben er ik zeker van dat de hekserij al eerder je zielenpad (zij het verschillende levens, zij het via een andere weg) heeft gekruist. Dan heb je geen inwijding meer nodig, vind ik. En het feit dat je jezelf eventueel kan inwijden maakt het voor mij helemaal vreemd. Je hebt dan geen ‘opleiding’ gehad, en daarbij ben je nooit uitgeleerd, zelfs de hoogste priesteres niet! Nee, laat mij maar lekker zelf aankeutelen en zelf beslissen wat ik wanneer wil leren.
Daarbij is het me nog nooit gelukt om een heel jaar lang alle jaar en maanfeesten te vieren. Vroeger probeerde ik heel erg geforceerd alles te vieren. Maar zo werkt het niet! Het zijn feesten, die moet je vieren. En als je geen zin hebt of in een rotbui bent, waarom zou je dan de schijn ophouden en door de kamer dansen. Nee, als ik de jaarfeesten wil vieren, dan doe ik dat. Wederom op mijn eigen manier. Ik ga geen rijmpjes van andere uit mijn hoofd leren, dat voelt voor mij niet prettig. Zo komt lughnasadh dichterbij, en ik weet nu al: of ik doe niks, of ik ga heerlijk genieten. Dat weet ik niet. Ja oke, het staat in mijn agenda dat het er is, maar ik plan niks van te voren. Daarbij zijn de jaarfeesten niet iets specifiek van de wicca, maar daar kom ik zo op terug.
Nu moet ik even ophouden met negatief zijn, want er zijn ook delen uit de Wicca die ik wel heel goed vind. Neem bijvoorbeeld onderstaand stukje:
“Ever mind the rule of three,
three times what thou gives returns to thee,
This lesson well, to must learn,
Thou only gets what thou dost earn.”
Duidelijk toch? Alles wat je doet, geloof ik, komt uiteindelijk bij je terug. Als je negatieve energie verspreid, zal je geen positieve energie ontvangen. Net zoals woede uiten. Als jij als mens constant boos bent tegen andere, moet je niet gek staan te kijken dat mensen uiteindelijk kil en afstandelijk tegen jou doen. Dat heb je dan verdiend en de mensen beschermen zichzelf zo tegen jou woede. Dus, let op hoe je je naar andere gedraagt.
Ook het volgende stukje, afkomstig uit de wicca rede (de belangrijkste wiccatekst) vind ik een mooi stukje waar mensen wel eens wat langer over na mogen denken.
“ eight words the Wiccan Rede fulfill,
An’ye harm none
do as ye will”
Dit stukje laat mooi zien dat je als mens eigenlijk alles mag, maar altijd moet denken aan de consequenties. Als jou acties gevolgen hebben voor andere, mag je jezelf wel eens afvragen hoe jij je zou voelen als dat jou zou overkomen. Het is een stukje psychologie die je eventjes stil laat staan bij de gevolgen van je daden, en dat vind ik heel erg belangrijk in deze behoorlijk egocentrische maatschappij.
Dat brengt me nu bij het paganisme. Ik kan me voorstellen dat je je nu afvraagt wat dat dan precies is en hoe het verschilt met wicca. Paganisme, ook wel heidendom is eigenlijk een verzamelnaam voor alle niet-bijbelse of monotheïstische (geloof in een god) religies. Vooral natuurreligies vallen eronder, en wicca dus eigenlijk ook. Wicca is eigenlijk een paganistisch geloof en dus hebben pagans en wiccans beide dezelfde raakvlakken. Zij het dat het paganisme wat minder aan voorgeschreven stukken vastzit. Dat vind ik persoonlijk een veel fijner idee, omdat ik hierbij alles kan meenemen zonder dat het buiten het straatje van de stroming valt. Bij Wicca heb ik namelijk het idee dat je perse dit of perse dat moet geloven, en dat kan ik niet! Ik wil zelf uitzoeken wat ik geloof en zelf beslissen wat ik doe. Daarom noem ik mezelf pagan, ook al doe ik niet altijd alles goed. Ik kan moeilijk zeggen dat ik nergens in geloof, want dan lieg ik. Doe dan maar een label die lekker breed is en waar je de mogelijkheid hebt om een persoonlijk ‘dit geloof ik’ pakket te maken.
Volgens mij ben ik een van de slechte gelovigen ooit. Maar ach, dit ben ik. Een pagan die zo nu en dan een cake bakt met een jaarfeest. Die gelooft dat je met de goden kan praten en de wereld bekijkt door een regenboogbril.
Geweldig geschreven, zo denk ik er ook over en voel ik me er ook bij.