Wandelen met Alpaca’s

Mijn vader heeft altijd een fascinatie gehad voor lama’s. En wij fantaseerde als kinderen heus wel eens dat we een lama in de tuin hadden die we hadden geleerd te spugen naar een van de buren in de straat. En toen ik aan het nadenken was over een tof cadeau voor mijn vader’s verjaardag, wist ik het opeens. Een Alpaca wandeling! Ik vond er uiteindelijk eentje in de buurt die een wandeling had gepland op de dag waarop we allemaal wel konden en zodoende gingen we een aantal weken later op pad. Met regenjas en goede schoenen, want de weersverwachtingen waren nu niet bepaald rooskleurig.

Is Mabel niet de schattigste alpaca ooit? Ik vond haar zo leuk! Kijk dat koppie nou! (die van de alpaca he). 

Alpaca’s en lama’s zijn natuurlijk niet dezelfde dieren, maar het zijn wel allebei kameelachtige en tja, een alpaca lijkt natuurlijk wel een beetje op een kleinere lama. Een lama is een lastdier en een alpaca wordt voornamelijk gehouden voor de wol. En wat zijn ze schattig! Ik vind het zo leuk dat het net lijkt alsof ze altijd naar je glimlachen.

We gingen naar Alpacafarm Vorstenbosch, een ruim opgezette en vooral heel nette Alpaca boekerij met zo’n 30 dieren. We verzamelde in de Alpacabar, waar je iets te drinken, te snacken en alpaca items kon halen. Iets na tweeen mochten we meekomen naar een weide met alpaca’s. Per 2 of 3 personen kregen we een alpaca toegewezen. Leuk feitje; elk jaar nemen ze een ander thema. Wij hadden de lichting van vorig jaar, het koningshuis. Vanaf deze week wordt er gewandeld met de alpaca’s van dit jaar, met Harry Potter namen (gemiste kans, als we een week later gingen….). Wij kregen Mabel en Irene mee, en ik heb vooral met Mabel gelopen. Mabel is beige van kleur en een lieve merrie.

Lekker wandelen! Ze werden wel een beetje vies door de regen en het bos, maar Irena hoort dus wit te zijn… 

Alpaca’s zijn heel zacht en ik bleef haar maar aaien. Ze was ook heel rustig en meegaand en er werd door Willem-Mathijs, een van de eigenaren, duidelijk uitleg gegeven hoe je met je alpaca om moest gaan. Ze kunnen namelijk een beetje in paniek raken als ze van de groep gescheiden worden, omdat het echte kuddedieren zijn. Ze hebben ook duidelijk hun voorkeuren, want als ze boos zijn op een andere alpaca, tuffen ze elkaar onder. Gezellig hoor!

Je wil toch gewoon door dit fantastische kapsel woelen? Gelukkig was Mabel een van de dieren die het niet erg vond om over haar hoofd geaaid te worden.  

We hebben zo’n anderhalf tot twee uur met de dieren door het bos gewandeld. Een hele mooie en gezellige rit. Heel snel ging het niet, want alpaca’s zijn absoluut geen racemonsters, maar dat maakt het alleen maar leuk. Ik denk dat de wandeling een kilometer of vijf was en je moet die afstand dus wel (door het bos) kunnen lopen om mee te doen. Mocht je minder goed ter been zijn; er zijn ook meet & greets tijdens de weekenden dat de farm te bezoeken is. Dan mag je mee de wei in en de alpaca’s aaien en voeren, maar ga je niet met ze wandelen.

Er zijn verschillende plekken in Nederland waar je met alpaca’s kunt wandelen. Als je in het zuiden of zuidoosten van het land woont, raadt ik je Alpacafarm Vorstenbosch enorm aan; ze zijn vriendelijk, hebben prachtige dieren en de wandeling is erg mooi!

 

Echt een aanrader om eens te doen!