Voorbij het wederwoud door Valentijn Ringelberg Uitgever: Hamley Books | September 2020
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 239
ISBN: 9789463967273
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Diep in het Wederwoud, een plek waar de natuur geëerd wordt en ongeziene gevaren zich verborgen houden, wonen de zussen Céli en Phaun. Céli lijdt al jaren aan een onverklaarbare en ongeneeslijke ziekte, die haar afhankelijk maakt van de zorg van haar jongere zusje.
Phaun heeft zichzelf volledig weggecijferd om Céli te ondersteunen, waardoor ze geen opleiding of sociaal leven meer heeft. Op het moment dat de situatie uitzichtloos lijkt, wordt er plots een oplossing aangereikt. Maar die oplossing heeft een prijs.
Om haar zus en zichzelf een kans op een nieuw leven te geven, moet Phaun een reis maken door het majestueuze Wederwoud. Een tocht waarbij ze vreselijke keuzes moet maken en tot het uiterste moet gaan.
Voorbij het Wederwoud is een spannend en ontroerend verhaal over familie, vriendschap en onvoorwaardelijke liefde.
Er waren een paar boeken waar ik enorm naar uitkeek dit najaar en Vorobij het Wederwoud was er een van. Ik kon helaas niet naar YALFU om het boek zelf te kopen, maar gelukkig had ik een lieve vriendin die hem wel wilde halen én laten signeren. Ik was reuzebenieuwd naar de wereld die Valentijn Ringelberg heeft geschapen en had echt zin om het boek te lezen. Mijn verwachtingen waren hoog. Het boek bleek niet heel dik, dus ik was nieuwsgierig of er genoeg tijd was voor een epische reis.
Diep in het mysterieuze Wederwoud, wonen de zussen Céli en Phaun. Céli is al jaren doodziek en is daarom afhankelijk van de goede zorgen van haar jongere zusje. Phaun doet dit met liefde, ook al cijfert te zichzelf volledig weg voor haar zus. En dan komen de geruchten… De geruchten dat er misschien toch iemand is die haar zus kan genezen. Daar moet Phaun wel voor op pad. Een reis vol gevaar en waarbij de weg naar succes niet gratis is.
Thema’s: familie, vriendschap, verraad, liefde, chronische ziekte
Met hoge verwachtingen begon ik dus aan Voorbij het Wederwoud. Het duurde niet lang voordat ik in het verhaal zat. Dit kwam mede door Valentijn’s zintuigelijke manier van schrijven: ik voelde het. Rook het. Zag het. Hoorde het. Alles kwam bij me binnen en het was alsof ik zelf ook tussen de bomen stond, bij al die wonderlijke volkeren en wezens. Dit hielp mij enorm om te genieten van het verhaal, omdat ik persoonlijk veel belang hecht aan een goede world building.
In dit boek vond ik het goed opgezet: het voelde logisch en kloppend. Het is goed uitgedacht en dat merk je. Valentijn weet dit ook nog eens heel goed over te brengen. Bij veel schrijvers ontbreekt het niet aan fantasie, maar lukt het niet altijd om een wereld goed over te brengen. Het wordt te complex, te overweldigend of teveel in één keer. Ik heb op geen enkel punt in het boek gehad dat ik overspoeld werd door teveel informatie. Top, dus! Wel had ik in sommige gevallen wel wat meer informatie willen hebben. Ik snap dat Céli vooral ziek is en dat Phaun eigenlijk alles heeft stilgezet voor haar zus, maar ik had toch net wat meer van ze willen weten. Dat ze nog levensechter zouden worden.
Toch hield ik van de twee zussen en vooral hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Tuurlijk dacht ik soms: yo Phaun, kies eens voor jezelf. Maar daarna dacht ik al snel: wat zou jij doen in je situatie? Haar laten wegrotten terwijl je verder niemand hebt? Ik vond het daarom juist overtuigend. Ook toen Céli’s vriendin terugkwam: ik voelde gewoon Phaun’s worstelingen om de zorgen opeens weer uit handen te moeten geven. Het bleef daarin eenvoudig en puur.
Voorbij het wederwoud is inderdaad geen dik boek. Dit vond ik aan de ene kant superfijn omdat de tijd onderweg niet lang zou zijn en er geen herhaling zou plaatsvinden. Toch had het verhaal van mij wat grootser mogen zijn. Hiermee bedoel ik dat sommige stukken in het verhaal heel abrupt leken over te springen en ik denk dat wanneer er net wat meer tijd en ruimte werd genomen, er ook meer diepgang plaats had kunnen vinden. Maar he, misschien krijgen we dat allemaal gewoon in deel twee!
Ik vond de motieven van de personages trouwens wel heel helder en duidelijk: ook dit was voor mij een grote plus. Ik hou er niet zo van wanneer het echt heel vaag blijft. Nu was het duidelijk, maar toch met een vleugje mysterie.
Kortom: ik vond Voorbij het Wederwoud een heel fijn boek. Valentijn Ringelberg mag trots zijn op zijn debuut. Zag ik de ontknoping aankomen? Ja. Wil ik meer? JA!
Geef een reactie