De vloek van de schaduw door Alexey Pehov Serie: De kronieken van Siala
Uitgever: Boekerij | Februari 2011
Genres: Fantasy, High Fantasy, Epische Fantasy
Aantal pagina's: 399
ISBN: 9789022558348
Uitgave: Paperback
Goodreads
Eeuwenlang heeft de Naamloze zich rustig gehouden. Nu brengt hij in het Troosteloze Land een afschrikwekkend leger van ogers en andere monsters op de been. Daarmee wil hij optrekken naar Avendoom, de hoofdstad van het koninkrijk Valiostr. Alleen met de magische Regenbooghoorn is het gevaar nog te keren, maar deze hoorn ligt in het graf van de held Grok, diep in de catacomben van Hrad Spein, ofwel de Bottenpaleizen. Twee expedities zijn er al opuit gestuurd om de hoorn te halen. Een kwam helemaal niet terug, van de tweede restte slechts een krankzinnig geworden overlevende. Alle hoop is nu gevestigd op de meesterdief Harold de Schaduw. Samen met de elfenprinses Miralissa en een paar Wildharten - geduchte krijgers - gaat hij op weg. Maar de handlangers van de Naamloze liggen op de loer...
Al meer dan een jaar geleden ruilde ik twee boeken voor deel 2 en deel 3 van De kronieken van Siala serie. Ik dacht dat ik deel 1, De vloek van de schaduw, gemakkelijk ergens zou kunnen scoren, maar ik raakte steeds in de war van de kleuren en het lukte me niet. Dus besloot ik het boek te lenen van de bibliotheek; kon ik meteen checken of het een leuke serie zou zijn!
Meesterdief Harold leeft voornamelijk in de Schaduw en hij is degene waarop alle hoop is gevestigd om de Naamloze tegen te houden. Samen met een aantal huurlingen en een elfenprinses gaat hij de strijd aan.
Laat ik beginnen met zeggen dat er stiekem best wel veel high fantasy uit Rusland komt en dat ze ook vol kwaliteit zitten. De Vloek van de Schaduw is kwalitatief gezien ook zo’n goed boek, al is het niet perse mijn type boek. Geloof me, ik hou van high fantasy, maar niet alle boeken passen volledig in mijn straatje. Helaas dit boek ook; mijn concentratie bleef niet hangen en nu ik deze recensie schrijf, moet ik helaas bekennen dat veel details al weggelekt zijn.
Deels kwam dit door de vertelstem. Het begin begon voor mijn gevoel veelbelovend. Ik vond het leuk hoe Harold de meesterdief mij als lezer toesprak en hoe hij mij mee wist te sleuren. Maar na een tijdje stond me dit minder en minder aan. Ik verloor mijn interesse in De Schaduw en zijn metgezellen. Het werd mij te geforceerd.
De vloek van de Schaduw is een vlotte klassieke fantasy die vooral vanwege zijn tempo mijn zin in lezen bleef houden. De verschillende rassen en de verrassende manier waarop ze zijn opgezet, gaven het boek een unieke sfeer mee. Het boek bevat een epische queste, maar vervalt niet in clichés en daar ben ik erg blij mee. Toch heb ik niet de indruk dat de wereld volledig uit de verf kwam; er waren zo veel personages dat het me soms duizelde.
Wil ik nu wel door met deel 2? Ja, dat wel. Het is pure fantasy, De vloek van de Schaduw, maar zo nu en dan vind ik dat ook erg lekker.
De vloek van de Schaduw is fantasy van de bovenste plank, maar vervalt ondanks de herkenbare rassen en queste niet in clichés.
Ik ben erg benieuwd hoe het vervolg gaat zijn; zal ik dan meer feeling met de wereld krijgen? Of zal het vervolg nog een aantal jaar op de plank staan? Het is maar net of ik binnenkort weer zin heb ik een epische high fantasy.
Geef een reactie