Traisha en het Ei door Hay van den Munckhof Uitgever: Uitgeverij EigenZinnig | December 2014
Genres: Fantasy, Verhalenbundel
Aantal pagina's: 177
ISBN: 9789491777233
Uitgave: Paperback
Goodreads
Traisha en het Ei en acht andere fantastische vertellingen
De oude Kronath rochelde een paar keer, opende de kachel en spoog een straal pruim in de vlammen. Luid gesis en geknetter volgde. ‘Welk verhaal willen jullie horen?’ vroeg hij. Traisha wist het al. De jongere kinderen waren dol op het verhaal over Kronaths verloren linkervoet, tot in elk gruwelijk detail toe. ‘Van je voet, van je voet,’ riepen ze in koor. Kronath knikte tevreden en begon.‘Op een zomermorgen ging ik vissen bij de grens van de Woeste Landen, waar de lagune tussen Koth en Askoth ligt. Ik zie jullie verbaasd kijken en ja… dat is normaal levensgevaarlijk. Jullie weten hoe talrijk de Fiérath langs onze kust zijn en hoe ze loeren op elke kans om toe te slaan. Maar op die ene dag was alles anders…’ Ook Traisha luisterde geboeid toe, onwetend van het feit dat zij spoedig deel uit zou maken van Kronaths verhaal...
Hay van den Munckhof publiceerde fantastische verhalen in o.a. het tijdschrift Pure Fantasy en een reeks bundels, zoals die van de Fantasy Strijd Brugge, een van de vier toonaangevende wedstrijden in het genre. Naast fantasy schrijft hij ook graag (pre)historische jeugdverhalen. In 2010 verscheen bij het Belgische Averbode ‘IJstijd’ in de jeugdserie ‘Vlaamse Filmpjes’. Nu (eind 2014) werkt Hay aan een fantasyverhaal van ‘novellelengte’ en aan een YA-roman over het einde van de laatste ijstijd in onze streken, toen de zee langzaam maar zeker bezit nam van de toendravlakte en de rendierjagers op de drempel stonden van een nieuw tijdperk.
Een tijdje terug kreeg ik een mailtje van Hai van den Munckhof of ik interesse had om zijn verhalenbundel Traisha en het Ei te lezen. Hoewel er niet heel veel verhalenbundels zijn die mij hebben weten te overdonderen, wilde ik het toch weer eens proberen. Wie niet waagt, wie niet wint!
Traisha en het Ei is een fantasy verhalenbundel bestaande uit negen korte verhalen. Allen met een eigen verhaal, setting en lengte. Dit maakte het een divers boekje vol sfeervolle, iets wat lugubere verhalen. Verwacht namelijk niet dat alle verhalen positief eindigen; in tegendeel… Ik vond dat juist wel passend, die soms wat cynische inhoud. Het past qua sfeer erg goed bij elkaar en bij het genre.
Voor een verhalenbundel vond ik het echt een geslaagd geheel. Natuurlijk lagen niet alle verhalen me even goed, maar er waren er ook tussen die wat mij betreft een hele roman hadden mogen vullen. Vooral het verhaal waar het boekje naar vernoemd is vond ik erg sterk. Vooral bij dat verhaal vond ik het jammer dat het soms zo snel ging. Ik had graag meer gelezen.
Er waren echter ook verhalen die mij minder lagen en die me dus ook niet echt bijgebleven zijn. Dat heb ik vaak bij verhalenbundels en dat vind ik zonde. Vooral het gebruik van typische fantasynamen die soms toch wel op elkaar leken, duizelde me soms een beetje. Maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak. In het geheel waren de verhalen een prima keuze, maar zelf had ik misschien liever wat verhalen gezien waar wat meer tijd voor was genomen.
Wat ik vooral jammer vond was het laatste verhaal. Die trok me het minst en daarmee eindig je een boek toch een beetje bitter. Ik had liever Traisha en het Ei als laatste verhaal gehad; afsluiten met een klapper. Dat verhaal vond ik namelijk oprecht tof.
Qua sfeer zitten er zeker overeenkomsten tussen de verhalen, maar ook qua hoofdpersonen. Ze zijn heel menselijk. Daarmee bedoel ik dat er geen vreemde wezens in voorkomen, maar ook dat de hoofdpersonen moeten omgaan met hele menselijke gevoelens en problemen. Ze zijn niet bij voorbaat goed of slecht, maar moeten toch een probleem zien te overwinnen. Of niet. Het lukt namelijk niet altijd. Dat kon ik zeker waarderen.
Ondanks de ouderwetse vormgeving is dit een aantrekkelijke verhalenbundel voor de fans van fantasy en het magisch realisme. Er is namelijk geen sprake van fantasy zoals we kennen uit de wereld van bijvoorbeeld Tolkien, maar er is veelal sprake van een soort vervreemding van de wereld. Velen zullen genieten van de korte verhalen. Ze zijn toegankelijk en sfeervol.
De cover is euh, niet helemaal mijn ding zeg maar XD
Dank voor je eerlijke recensie, Emmy. Bijzonder dat het laatste verhaal (‘Shogi’) zo’n tegengestelde reacties in alle recensies tot nu toe oplevert. Twee keer werd nu juist het laatste verhaal het hoogst gewaardeerd. Dat klopt wel een beetje met mijn eigen gevoel. Ik ga mijn eigen verhalen natuurlijk niet afvallen, maar het titelverhaal vind ik zelf wel het meest van alle verhalen in mijn bundel op ‘standaardfantasy’ in de stijl van Tolkien lijken. In mijn meeste verhalen probeer ik dat nu juist angstvallig te vermijden. Maar ja, lezers hebben nu eenmaal altijd gelijk. 😉
Jouw reactie op de cover hoorde ik meer, Vanessa. Wel jammer, want zoiets heeft onvermijdelijk, al is het misschien onbewust, ook invloed op de waardering van de inhoud. Veel verstandigs kan ik daar verder niet over zeggen, want schrijven en illustreren of covers ontwerpen zijn nu eenmaal totaal andere dingen.
Wat leuk, je recensie maakt me toch nieuwsgierig 🙂 En dat terwijl ik het boek op basis van de cover waarschijnlijk zelfs niet opgepakt zou hebben.
Is die cover nu echt zo afschuwwekkend, Jantine? ;-(
Hoi Hay, denk dat we je cover vooral een beetje ouderwets vinden (doet me sterk denken aan spelletjes uit de jaren 2000) en dat het ook wel mooier zou zijn als dat zwarte kader er niet rond zat, maar gewoon de tekst rechtstreeks op de afbeelding (die dan doorloopt tot aan de kanten). Het lettertype en de kleur van de tekst voelt ook een beetje eighties. Wie weet dat je iets hebt aan die feedback, dus ik zeg maar even waarom het “niet zo mijn ding was”! Succes nog met je boek! 🙂
Bijna diezelfde reactie kreeg ik al eerder. Dat kan natuurlijk niet geheel toevallig zijn.
Eerlijke en opbouwende kritiek heb je als schrijver gewoon nodig. Wie daar niet mee om kan gaan, kan beter meteen ophouden met schrijven. Datzelfde geldt voor een cover. Bedankt dus voor je heldere toelichting!
Hm … wil je een eerlijk antwoord of een sociaal gewenst antwoord?
Het eerlijke antwoord is ‘ja’.
Misschien moet ik het ook even toelichten.
Naast het ouderwetse wat Vanessa al heel goed omschreven heeft, vind ik het als ik eerlijk ben ook erg kinderlijk. Het doet me wat denken aan de ‘Kippenvel’-boeken. Die vond ik als kind erg leuk, maar zou ik nu niet meer willen lezen (naast dat ze inderdaad in de jaren ’90 ontworpen zijn, in die tijd zag je een stuk meer van dit soort covers). Het straalt dus erg ‘absoluut niet mijn ding’ uit, sorry. En dat terwijl de verhalen, als ik de recensie van Emmy zo lees, voor een groot deel wel de moeite van het lezen waard zijn 🙂
Duidelijk, Jantine. En natuurlijk wil ik geen sociaal wenselijke antwoorden. Daar heb je als schrijver geen mallemoer aan, integendeel.
Als het om een cover gaat, heb ik sowieso geen probleem. Dat is niet echt ‘mijn ding’. Van dit soort opmerkingen leer ik in elk geval dat ik alleen maar moet schrijven en covers of afbeeldingen moet overlaten aan mensen die daar verstand van hebben.