Stad van sterren Serie: Stravaganza #2 Andere boeken in deze serie: Stad van maskers
| november 2005
Aantal pagina's: 447
ISBN: 9789000035236
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Het is 2003. In Engeland koopt Georgia een prachtig Etruskisch beeldje van een gevleugeld paard. Het beeldje blijkt een talisman te zijn waarmee ze door de tijd kan reizen. Ze komt terecht in Remora, een zestiende-eeuwse stad in de parallelle wereld Talia. In deze stad bereidt men zich voor op de jaarlijkse paardenraces, waarin de twaalf stadsdelen tegen elkaar zullen strijden. In het stadsdeel Ram staat Georgia tot haar verbijstering ineens oog in oog met Lucien, haar voormalige schoolgenoot...
Voor Stad van Sterren liet Mary Hoffman zich inspireren door de Corso del Palio, de wereldberoemde paardenraces in Siena. Eerder verscheen in de Stravaganza-trilogie Stad van maskers. Dit boek speelt zich af in de stad Bellezza, een stad die erg veel lijkt op de Italiaanse stad Venetië. Het derde boek zal verschijnen onder de titel Stad van bloemen.
Na het lezen van het eerste deel uit de Stravanganza-serie, Stad van Maskers, was ik erg enthousiast geworden en ik besloot dan ook snel te beginnen aan het tweede deel, wat stad van sterren heet. De beschrijving klonk me erg leuk in de oren, maar ik moet zeggen dat het boek me niet zo wist te vermaken als het eerste deel.
Er is niks mis met het verhaal of met de hoofdpersoon, Georgia, die vond ik beide origineel en goed passen in het paardenrace concept, maar het boek was erg dik in vergelijking tot het verhaal wat er verteld werd, waardoor het soms wat warrig werd en er een hoop onnodige gedeeltes waren. Hierdoor was het evenwicht tussen de ene wereld en de andere niet meer in balans en was ik soms een beetje de draad kwijt.
Soms bleef Georgia een beetje oppervlakkig en miste ik een soort van drive die haar echter maakte… Haar ruzie met haar broer zou logisch zijn, maar toch bleef ze een beetje een hulpeloos schaapje. De terugkeer van Luciaan maakte het verhaal beter, maar ik heb nog altijd het gevoel alsof hij wat steviger in het verhaal stond. Dat was jammer, want ik denk dat het meisje de potentie heeft/had om een veel grotere heldin te worden. Aan het einde wordt het beter, dat geef ik toe, maar het had van mij sneller gemogen.
Dat de stad is opgedeeld in de tekens van de dierenriem vond ik erg leuk gevonden en dat geeft de stad zelf echt zijn eigen persoonlijkheid. Maar waar de stad van maskers heel beeldend beschreven werd, vond ik dat vies tegenvallen in de stad van de sterren. Met moeite kon ik me een beeld vormen en eerlijk gezegd lukte dat beeld alleen maar door het Renaissance Italië wat de game Assassins Creed me gegeven had. Jammer.
Wel ben ik na het lezen van stad van sterren erg benieuwd naar het volgende deel en welke rol de nu bekende karakters gaan spelen. Eerlijk is eerlijk, Mary Hoffman heeft een bijzondere wereld geschapen die ik als geschiedenisfan nog steeds ontzettend interessant vind en waar ik nog veel meer van zou willen weten. Hopelijk zal het derde deel meer aan mijn verwachtingen voldoen.
Heb je dat ook wel eens dat je een boek toch vind tegenvallen?
Geef een reactie