Staal en Stormweer (De Brug der Getijden #2) – David Hair

Staal en stormweer door David Hair
Ook door deze auteur: Water en vuur
Serie: De Brug der Getijden #2
Uitgever: LS Amsterdam | september 2014
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 432
ISBN: 9789024564828
Uitgave: Paperback
Goodreads

De naderende Getijdenvloed werpt haar schaduw ver vooruit over de continenten Yuros en Antiopia. Nieuwe vriendschappen worden gesloten, oude vriendschappen verbroken. Aan beide zijden van de brug bereiden zowel legerscharen als burgers zich voor op het onvermijdelijke. Drie mensen spelen een gevaarlijk spel met hun lot: een mislukte magiër op zoek naar de waarheid, een jonge vrouw die zich tussen haar machtige echtgenoot en haar minnaar opstelt en een huurlinge die zich tegen haar opdrachtgever keert. Zonder het zelf te beseffen, zullen deze drie mensen over het lot van hun wereld beslissen.

In 2014 alweer maakte ik kennis met Water en vuur, het eerste deel van De Brug der Getijden-serie. Deze toegankelijke fantasy serie vond ik erg lekker lezen en vanaf toen keek ik er al naar uit de vervolgdelen te lezen. Toch wist ik steeds mijn hand niet op het tweede deel te leggen, tot voor kort! Ik kocht Staal en Stormweer bij de AKO op het station.

Allereerst de omslag, die vind ik namelijk prachtig. Ik ben zo blij dat er illustraties zijn gebruikt in plaats van foto’s. Door het verschil van kleur kan je onderscheid maken tussen de verschillende delen. Ik zal eerlijk bekennen dat ik het eerste deel vooral wilde lezen door de mooie omslag.

Het boek begint met een vluchtige terugblik naar het eerste deel, waarbij de belangrijkste personages nog even benoemd werden. Dat is maar goed ook, want anders zou het me helemaal gaan duizelen. De serie verteld namelijk drie verhaallijnen (die al dan niet met elkaar in verband zijn), waardoor je te maken hebt met drie hoofdpersonen, drie keer bijpersonages en drie hele verschillende omgevingen. Constant moet je wennen aan de omslag. Het is maar goed dat de wereld waarin het boek zich afspeelt erg lijkt op de aarde. Je herkend bepaalde culturen, geloven en termen, waardoor je gemakkelijk een link kan leggen met bestaande aspecten van onze wereld. Dit scheelt enorm, want als het niet zo was geweest, dan was er nog een element geweest om het ingewikkeld te maken. Al die personages en hun lastige namen maken het al heftig genoeg.

Ik overdrijf een beetje, want zo ingewikkeld is het verhaal nou ook weer niet. Wel heb ik een bepaalde voorkeur voor de vrouwelijke hoofdpersonages van deze reeks. Hun verhaal vond ik het spannendst en ik kreeg meer de indruk dat ik aan hen kon hechten. Elena is natuurlijk gewoon een stoere chick met een spannende verhaallijn, maar haar kwetsbaarheid kwam bijvoorbeeld erg mooi naar voren in het boek. Kwetsbaarheid in personages trekt me wel.

Het boek leest vlot, maar gaat er wel vanuit dat je de personages nog goed in je hoofd hebt zitten. David Hair houdt het tempo er goed in, wat ik een prettige ontwikkeling vind in het high fantasy genre. Veel schrijvers proberen Tolkien en zijn manier van beschrijven te evenaren, wat ik vooral erg vertragend vind ik een boek. Omdat je een kaart hebt en de link kan leggen naar de aarde, lukt het Hair om in Staal en Stormweer het tempo vast te houden.

Ik heb me vermaakt tijdens het lezen van Staal en Stormweer, maar ergens ben ik ook teleurgesteld. Ik had er zo veel van verwacht. Ik aasde al tijden op het boek en in mijn hoofd had ik het boek al helemaal opgehemeld. Onbewust, overigens, want pas tegen het einde voelde ik een zekere teleurstelling ontstaan. Opeens kwam ik tot de schrokkende realisatie dat ik geen enorme drang voelde tot het derde deel, maar dat het meer een stemmetje was dat zei ‘jij wilt ze gewoon allemaal gelezen hebben, omdat je de serie dan compleet hebt gelezen, niet omdat het verhaal je nou zo bezighoud’. Boem. Bedankt, he. Maar dat stemmetje in mijn hoofd heeft wel gelijk. Natuurlijk zal ik het derde deel lezen als ik het tegenkom, maar ik ga proberen het dan om het verhaal te willen lezen. En dat kan alleen als ik er wat langer op ga broeden. Ik denk dan ook dat ik eerst het eerste deel zal herlezen om meer feeling te krijgen met het verhaal.

Staal en Stormweer was wat dat betreft wel een eyeopener. Het is het type fantasy waar ik wel van houd, maar waarbij ik ook nog wel eens de draad verlies. Het grote voordeel van deze serie is het vlotte tempo en het feit dat een aantal personages me enorm aanspreken en dat er echt overeenkomsten zit in de culturen van de aarde, de rest van de plot is voor mij eigenlijk niet zo bijzonder. Het ademt niet de sfeer uit die ik graag zou zien.