Septemberlichten (Niebla #3) – Carlos Ruiz Zafón

Septemberlichten door Carlos Ruiz Zafón
Ook door deze auteur: De schaduw van de wind
Serie: Niebla #3
Andere boeken in deze serie: De Nevelprins
Uitgever: Signatuur | Augustus 2015
Genres: Young Adult, Magisch realisme
Aantal pagina's: 240
ISBN: 9789056725310
Uitgave: Paperback
Goodreads

Op het landgoed van speelgoedfabrikant Lazarus aan de Normandische kust is niets wat het lijkt. Na de plotse dood van Hannah, het hulpje in de huishouding, gaan Irene, de dochter van Hannah's baas, en haar vriend Ismaël op onderzoek uit. Stukje bij beetje komen ze erachter dat de speelgoedfabrikant een duister geheim bewaart...

Septemberlichten is alweer het derde jeugdboek van schrijver Carlos Ruiz Zafón, die we vooral kennen van Schaduw van de wind. Hij schreef een aantal jeugdboeken voor hij doorbrak met zijn boeken voor volwassenen. Hoewel zijn jeugdboeken vaak als serie worden gezien, heeft elk boek z’n eigen verhaal en zijn ze helemaal zelfstandig van elkaar te lezen. Wat ze wel gemeen hebben? Ze spelen in het verleden af en hebben jeugd in de hoofdrol. Oh, en die jeugdige lieden maken heel bizarre dingen mee. Welkom in het magisch realisme, waar de realiteit wordt opgeschrikt door iets absurds.

Simone verhuisd met haar twee kinderen naar een dorpje aan zee, omdat ze na de dood van haar man de touwtjes niet meer aan elkaar kan kopen. Speelgoedfabrikant Lazarus neemt haar in dienst als hoofd van de huishouding. En dan beginnen er vreemde dingen te gebeuren…

Maar ga ik niet verklappen, want een grote plus vond ik zelf dat ik zonder ook maar iets te weten in het verhaal dook. Ik liet me onderdompelen in de beeldende en vooral vertellende schrijfstijl van Zafón. Soms vond ik dat het onnodig ingewikkeld werd gemaakt, maar het past wel bij zijn manier van schrijven en bij de thematiek van het magisch realisme. Je wilt dan immers dat het echt aanvoelt, alsof er een freaky oud verhaal verteld wordt. Het verhaal zelf past ook goed in de tijd, al heb je nooit echt het gevoel dat het een ouderwets verhaal is. Het voelt eerder tijdloos aan.

Verwacht geen vlot boek, want ondanks dat het boek zo’n 240 pagina’s telt, is Zafón manier van vertellen erg gedetailleerd en langzaam. Ik betrapte mezelf er af en toe dan ook op dat ik mijn aandacht begon te verliezen. Hoewel ik erg van historische verhalen houdt, zeker als er een magisch randje aan zit, hou ik wel van een beetje tempo en dat miste ik. Je geduld wordt echter wel beloond als het mysterieuze landgoed waar het verhaal zich afspeelt tot leven komt.

Naast het griezelaspect zitten er elementen in die ik in de andere boeken ook terug zag komen, zoals het opbloeien van romantiek en vriendschap tussen personages. Het past bij het verhaal, maar haalt de vaart wel naar beneden. Ik vermoed dat jonge lezers misschien wat moeite zullen hebben door het verhaal te komen.

Zafón heeft een mooie beeldende schrijfstijl wat goed past bij de thematiek van het boek. Zelf vond ik het achterliggende verhalen van Lazarus bijzonder interessant; het grimmige sfeertje paste er perfect bij. Septemberlichten is aangenaam leesvoer, maar geen bron van actie. Het verhaal komt als een verspreidende inktvlek tot leven.