Rood, Wit & Koningsblauw – Casey McQuiston

Rood, wit en koningsblauw door Casey McQuiston
Ook door deze auteur: De laatste halte
Uitgever: Zomer & Keuning | Juli 2020
Genres: Romantiek, Contemporary
Aantal pagina's: 412
ISBN: 9789020538212
Uitgave: Paperback
Goodreads

Wat gebeurt er als de presidentszoon valt voor de prins? Je leest het in 'Rood, wit en koningsblauw' van Casey McQuiston.

''Het is bijna onmogelijk om mee te maken hoe Alex voor Henry valt zonder zelf verliefd op hem te worden – op hen allebei, én op dit briljante, geweldige boek.'' Dat schreef de New York Times Book Review bij verschijning van 'Rood, wit en koningsblauw' van Casey McQuiston.

Deze heerlijke romcom gaat over Alex, zoon van de Amerikaanse president, en Henry, Britse prins. Meteen zodra zijn moeder wordt verkozen tot president, wordt Alex Claremont-Diaz gebombardeerd tot Amerikaanse royalty: hij is knap, charismatisch en nog intelligent ook. Het publiek vreet hem op. Eén probleempje: Alex ligt in de clinch met een échte prins, Henry, aan de andere kant van de grote plas. En als de tabloids daar lucht van krijgen, worden Alex en Henry gedwongen om te doen alsof ze het goed hebben gemaakt. Maar wat begint als een nepvriendschap, groeit uit tot iets diepers en veel gevaarlijkers. Kan liefde de wereld redden? Ook als die liefde er anders uitziet dan verwacht? Casey McQuiston sleept je met 'Rood, wit en koningsblauw' mee in een verhaal vol humor en liefde.

Soms heb je van die boeken waar je super nieuwsgierig naar bent vanwege alles wat iedereen erover zegt. Rood, wit en koningsblauw was ook zo’n boek en ik was dan ook dolblij dat we het boek zouden gaan bespreken tijdens de Leesbeesten Leesclub. Ik kocht het boek meteen en wilde er ook het liefst meteen in beginnen.

Alex is de zoon van de Amerikaanse president en krijgt meteen een soort royalty status. Logisch ook, want hij is knap, charismatisch en intelligent. Er is echter één puntje: hij kan een echte prins, namelijk de Britse prins Henry, niet uitstaan. Omdat de pers daarvan smult en met het oog op de komende verkiezingen, moeten Henry en Alex doen alsof ze het prima met elkaar vinden. De jongens komen er echter al snel achter dat doen alsof niet hoeft. Ze voelen meer voor elkaar. Veel meer. Niemand mag dit echter weten, want een homoseksuele relatie tussen de twee kan desastreuze gevolgen hebben voor zowel het Britse koningshuis als een tweede termijn van Alex’ moeder. Voor Henry is duidelijk dat hij homoseksueel is, maar Alex weet niet zo goed wat hij nu echt voelt.

Hoewel ik normaalgesproken niet echt van de contemporary boeken ben, kan ik wel intens genieten van dit soort verhalen. Een vleugje drama, veel menselijkheid en fantastische (LGBTQ+) relaties. Extra credits voor toffe fandomreferenties. Deze tak van de contemporary boeken vind ik heel erg tof.

Al vanaf het begin van het boek weet je dat we te maken gaan hebben met een diverse cast. Verschillende nationaliteiten (Alex is half Mexicaans), verschillende seksuele voorkeuren én eens wat minder standaard genderrollen. Toen bleek dat Alex’ beveiliging een vrouw bleek te zijn, was ik al helemaal om: love dit boek.

Hoewel het deels als een fanfic van het Engelse koningshuis voelde (Henry is zó prins Harry), genoot ik er enorm van. Vooral toen Henry en Alex elkaar ontmoette: de seksuele spanning was real. Ik genoot enorm van hun ontluikende relatie en hoe ze elkaar en zichzelf verkenden. Alex’ zoektocht naar seksualiteit vond ik fantastisch. Want ergens is het ook wel lastig om te snappen hoe het is om homo-, hetero- of biseksueel te zijn. Ik kan me namelijk niet voorstellen hoe het is om alleen mannelijke lichamen aantrekkelijk te vinden. Als biseksueel weet ik niet beter dat alle genders voor mij aantrekkelijk zijn. Ik vond het heel fijn om die zoektocht met Alex mee te beleven, omdat ik me er veel in herkende.

Wat ik ook heel fijn vond was dat het gewoon niet preuts was. Niks suggestieve witregel: het werd beschreven. Geen 50 tinten, maar wel echt hoe ze bezig zijn met elkaars lichaam verkennen en ontdekken, met alles wat daarbij hoort. Dat past ook bij de leeftijd van de personages, begin twintig.

Soms voelde het echter niet of ze begin twintig waren. Dan waren het net feestende tieners. Later gaf ik mezelf op mijn kop: de ene 23-jarige is anders dan de ander. Ik was zelf ook nog best jong op bepaalde vlakken op die leeftijd en dat is oke. Dat maakte het misschien juist zo herkenbaar. Ik vond de vriendschap in het boek echter fantastisch. Niet alleen de drie, maar ook de andere personages die bij de groep kwamen. Het klopte gewoon. Zo heerlijk.

Naast dat het een sexy romantisch boek is, gaat het ook over de verkiezingen in Amerika en welke gevolgen schandalen kunnen hebben. De moeder van Alex is in dit geval president geworden en ze gaat nu de strijd aan om herkozen te worden. Ik vond het ergens een kritische sneer naar het huidige politieke klimaat van de VS en toen ik in het dankwoord las dat ze dit boek bedacht voor de vorige verkiezingen, vielen veel puzzelstukjes op z’n plek. Ik heb het kritisch ervaren juist omdat er thema’s aan bod komen waar in Amerika nog veel te weinig openheid over is, veel te weinig acceptatie. Ik hoop dan ook dat we ooit mogen meemaken dat de wereld toleranter wordt naar de diversiteit in genders, seksuele voorkeur en gelijkheid.

Rood, wit en koningsblauw heeft veel indruk op me gemaakt. De ongekunstelde en ongeforceerde diversiteit was fantastisch en speelde een belangrijke rol in het boek. Ik genoot ook van hoe rechtdoorzee het verhaal was met betrekking tot de fysieke aantrekkingskracht tussen Alex en Henry. Ik snap dan ook volledig waarom dit boek zoveel harten heeft verovert, want de mijne hoort daar zeker tussen!