Over wezenloze zielen – Merel De Keyzer

Over wezenloze zielen door Merel De Keyzer
Uitgever: Uitgeverij WillowTreez | September 2018
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 200
ISBN: 9789082555448
Uitgave: Paperback
Goodreads

Er was eens… ergens ver weg, diep in het Zwarte Woud, het dorpje Flüstern. Ooit viel dit dorp onder het toezicht van de mysterieuze graaf van Nebelburg. Niemand van de dorpsbewoners had hem ooit gezien, maar iedereen kende zijn donkere vervallen kasteel dat hoog in de bergen stond. Ondanks de geruchten en enge verhalen, die aan de kinderen werden verteld voor het slapen gaan, wist niemand wat er zich werkelijk afspeelde achter de oude kasteelmuren.
Daar in Flüstern, vlakbij de Flüsternsee, woonde een meisje met haren als koren en ogen zo groen als lenteblaadjes. Door haar volk onbegrepen en ongeschikt gevonden voor het huwelijk. Dit meisje zou zonder dat zij het wisten hun levens en dat van de graaf voorgoed veranderen.

Haar naam was Sieglinde en dit is haar verhaal...

Over wezenloze zielen geschreven door Merel De Keyzer voegde ik toe aan mijn decemberlijstje omdat ik toffe fantasyaanraders vroeg. Ik ben dol op fantasy, maar met de jaren merk ik wel dat ik een bepaalde voorkeur binnen het genre heb gekregen. Ik hou van sterke vrouwen in de hoofdrol, een fantastische setting en een vleugje mythologie. Zou Over wezenloze zielen mij dit bieden?

Diep in het Zwarte Woud ligt het dorpje Flüstern. Ooit was de mysterieuze graaf van Nebelburg er de baas…. Al had niemand hem ooit gezien. Iedereen kent zijn donkere vervallen kasteel, hoog in de bergen, maar wat daar écht gebeurde, weet niemand.
In Flüstern woont een meisje met haar de kleur van koren en ogen zo groen als lenteblaadjes en hoewel alle inwoners haar ongeschikt voor het huwelijk vinden, is zij degene die het leven van de graaf voorgoed zal veranderen en daarmee het leven van iedereen in het dorp. Haar naam is Sieglinde.

Zoals de achterflap en de samenvatting je misschien al doen vermoeden is dit een sprookjesachtig verhaal van kop tot staart. Vanaf de allereerste pagina waande ik me in het mysterieuze Flüstern en als je wel eens in de bergen en bossen van het Zwarte Woud bent geweest, is het niet moeilijk om het decor van het boek tot leven te laten komen. De namen van de plaatsen en bovenal de personages passen perfect bij de setting, waardoor het meteen een kloppend plaatje had.

Merel’s schrijfstijl past wat mij betreft ook erg goed bij het verhaal. Ik vind het lastig om uit te leggen hoe ik het heb ervaren, behalve dan dat ik het een echte sprookjesvibe vond hebben. Deze sprookjesvibe werd extra onderstreept door de mythologische verwijzingen in het verhaal. Die paste bij zowel de setting als het verhaal. De auteur heeft hierin duidelijk veel onderzoek gedaan om het op een natuurlijke manier in het verhaal te verweven.

Toch was het leukste aan het verhaal wat mij betreft niet de setting of de duistere sprookjessfeer (dit is overigens geen hertelling, maar echt een eigen sprookje), niet de graaf, maar Sieglinde. Ik vond haar een heel verfrissende personage. Ze had geen domme acties puur om de plot draaiende te houden, maar reageerde logisch en dacht na. Tuurlijk, soms nam ze risico, maar dit maakte haar menselijk en interessant. Ik vond haar het stralende middelpunt van het verhaal.

Ben je op zoek naar een duister sprookje dat je zal verrassen? Waag je dan eens aan Over wezenloze zielen.

Al met al ben ik positief verrast door Over wezenloze zielen. Ik vond Sieglinde een erg leuk hoofdpersoon en de setting kwam voor mijn ogen tot leven. Ook vind ik het heel knap dat de auteur zich heeft weten te beperken tot 200 pagina’s. Dit heeft ervoor gezorgd dat er geen onnodige onderdelen in het verhaal zijn geslopen. Alles heeft een functie en dat maakte het juist zo goed leesbaar.