Op het randje (Pushing the Limits #2) – Katie McGarry

Op het randje door Katie McGarry
Ook door deze auteur: Over de grens
Serie: Pushing the limits #2
Uitgever: Harper Collins | september 2015
Genres: Young Adult, Contemporary
Aantal pagina's: 446
ISBN: 9789402704907
Uitgave: Paperback
Goodreads

Beth kan niet zeggen wat er bij haar thuis gebeurt. Als zij haar mond opendoet tegenover de politie, zal haar moeder sneller worden opgepakt dan zij het woord ‘gevangenis’ kan uitspreken. En dus blijft ze zwijgen, zelfs als ze uit huis wordt geplaatst en een nieuwe start moet maken op een nieuwe school. Ze voelt zich er totaal niet op haar gemak, tot ze Ryan Stone ontmoet, een jongen die in alles haar tegenpool is, maar haar toch beter lijkt te begrijpen dan alle anderen. Maar ook Ryan heeft geheimen, dingen die hij met niemand kan bespreken, ook niet met Beth...

Onlangs ontving ik van uitgeverij Harper Collins Nederland het tweede deel van de Pushing the Limits reeks: Op het randje. Deze reeks bestaat uit boeken met verschillende hoofdpersonen, waardoor de boeken gemakkelijk los te lezen zijn. Ik moet eerlijk toegeven dat het niet helemaal mijn genre is, waardoor ik met weinig verwachtingen begon te lezen.

Dit boek is eigenlijk een typische contemporary romance young adult (neigt naar New Adult); twee jongeren hebben een probleem en zijn behoorlijke contrasten van elkaar, toch beginnen ze wat voor elkaar te voelen. Drama drama drama. Zullen ze bij elkaar blijven? Grote escalatie bij beide personages… etc.

Voor mij is dit een boek dat in een vrij standaard malletje is gegoten en heel veel pagina’s gebruikt voor een verhaal wat eigenlijk best beknopter beschreven kan worden. Toch raak je emotioneel betrokken bij de personages en wil je doorlezen. Je wilt immers weten hoe hun problemen opgelost zullen worden.

Hoewel ik niet meteen zo veel voor Ryan voelde, leek Beth me meteen een leuk personage, een beetje anders… zoekende naar zichzelf. Helaas kwam dat dit niet echt tot uiting en vond ik uiteindelijk de gevoelige en creatieve Ryan leuker. Zijn zoektocht naar zijn dromen en het vechten voor succes vond ik erg bijzonder en het leukste gedeelte van het boek. De rest is namelijk helemaal niet leuk. Het zit vol pijn. Vol leed. Vol drugs, alcohol en geweld. Nu is dit belangrijk voor de motivatie van de personages, maar soms vraag ik me af of het niet te veel is geworden. Moet ieder personage uit dit soort boek nou een gewelddadige (stief)ouder hebben? Moeten ze altijd een ouder hebben die verslaafd is aan drugs/alcohol. Moeten ze altijd personages zijn die dwars zijn naar de personages die hen proberen te helpen? Het wordt zo uitgekauwd. En tja.. het trekt mij ook gewoon niet zo. Het is niet echt mijn soort verhaal.

Is het wel jouw soort verhaal? Dan zal je juist ontzettend smullen van dit boek. Zowel Beth als Ryan maken een interessante ontwikkeling door en leren te vertrouwen. Niet alleen op anderen, maar ook op zichzelf.

Ook de oude personages zie je terug, al hebben ze maar een kleine rol. Net als een aantal New Adult series lijkt het vrij gewoon te worden om een serie te schrijven waar steeds andere personages uit een bepaalde groep de hoofdrol krijgen. Dat ze allemaal ergens nogal fucked up zijn, lijkt niemand op te vallen? Tja, ik heb liever een fantasy-reeks waar dezelfde personages een belangrijke rol blijven spelen, geloof ik.

Op het randje is een aardig boek, maar voor mij geen must read.