Meet & Greet | Deborah Harkness

Toen ik het ergens opving, was ik nog net niet aan het hyperventileren. Deborah Harkness zou naar Nederland komen! Een dag in Utrecht en een dag in Amsterdam. Zenuwachtig hield ik het nieuws in de gaten, want ik heb al een aantal ontmoetingen met schrijvers mis moeten lopen omdat er niet was doorgegeven dat je moest reserveren. Dat zou me nu dus ECHT NIET gebeuren he!? Gelukkig kwam alles goed en ging ik samen met Joanne op pad in de richting van Utrecht, waar het in boekhandel Broese zou zijn.

Het zou vrijdagmiddag om 16.00 uur beginnen en wij verlieten – samen met Nathalie en Janita – het boekenfestijn eigenlijk net te laat om op tijd te zijn. Bijna alle stoelen waren daardoor al bezet, waardoor we ons moesten opsplitsen. Gelukkig zaten we alsnog twee aan twee. Joanne en ik zaten aan de zijkant, maar alsnog erg vooraan. En omdat Deborah ook wat vertraagd was, konden we nog even uitpuffen voor ze het podium op kwam. De opkomst was aardig. Vooral vrouwen tussen de 30 en 50 denk ik.. Ook heel veel met de Engelse edities. Maar een ding had bijna iedereen gemeen: we hadden genoten van haar boeken en daardoor vielen ze bijna uit elkaar. Iedereen was gezellig tegen elkaar aan het praten terwijl ik de lege stoel naast mij vulde met mijn eigen boeken. En natuurlijk stiekem de zaal door scannen. Eerlijk gezegd had ik wel meer bloggers verwacht! Juist omdat deel 1 door best wel veel andere bloggers is besproken. Maar goed.. Het was ergens ook wel lekker dat het vrij rustig was.

Zodra Deborah opkwam begon ze te praten over haar proces en je kan duidelijk merken dat zij gewend is om te spreken voor publiek. Tja, je bent professor aan de universiteit of je bent het niet! Maar wat een passie komt er uit die vrouw zeg, wauw! Ze heeft duidelijk zo veel verstand van de historische elementen uit de trilogie, dat ik zat te stuiteren op mijn stoel en wel 100 keer tegen Joanne heb gefluisterd dat ze die boeken echt geweldig gaaf gaat vinden. Gevolg daarvan was dat Deborah steeds dacht dat wij ook wat wilde vragen. Of ze vond ons gewoon heel erg leuk, dat kan natuurlijk ook!

Er was ook een groot stuk uit de lezing uitgetrokken voor vragen uit het publiek. Vragen als ‘wat is je favoriete boek?’ ‘Welk stuk vond je het moeilijkst/leuks om te schrijven’ kwamen uiteraard langs, maar ook diepgaande vragen als ‘Waarom heet Galloway zo?’ dan legde ze uit waar het vandaan kwam. Zo tof! Ook stelde iemand een heel uitgebreide vraag over de psychologische ontwikkeling in de boeken en haarzelf als schrijver, waarvan ik dacht: ‘zit jij hier nou je schoolonderzoek te doen?’ Haha ja, ik heb altijd overal commentaar op.

Tot slot ging Deborah aan de tafel zitten om de boeken te signeren. Ik met een dikke vette stapel van 4 boeken (want één boek voor Joany) van allemaal 600+ pagina’s. Nou jongens, ik heb mijn gewichtsheftechniek al gevonden! Van te voren had ik al memoblaadjes op mijn boeken geplakt met mijn naam… Ja voorbereid! Maar ik stond vrijwel achteraan in de rij. Dat vond ik persoonlijk niet erg, want meestal hebben de schrijvers aan het eind van de rit wat meer tijd voor je (omdat er geen rij meer staat). Hierdoor konden Joanne en ik nog even met haar babbelen en op de foto! Ze herkende me zelfs van mijn tweet die ik die morgen naar haar stuurde. Hoe vet is dat? De rij liep ook lekker vlot door, dus de spierpijn in mijn armen valt mee! Ik ben er echt mega trots op dat ik haar heb mogen ontmoeten en dat ik een van mijn favoriete trilogieën ooit gewoon gesigneerd in de kast heb staan. Waaaaah!

Met een glimlach van oor tot oor ben ik weer naar het schone Brabant getrokken. Wat geven dit soort uitjes toch ontzettend veel energie!