Jezelf lol ontnemen

Dit schooljaar was op meerdere vlakken leerzaam. Niet alleen deed ik een studie en kreeg ik meer contact met collega’s: ik leerde ook heel veel over mezelf.

Onlangs was ik in gesprek met een collega. Zij heeft een groot deel van het jaar thuisgezeten door een burnout en komt nu geregeld weer op school om buiten de klas te werken. Vaak kletsen we dan even. Over vanalles. Luchtige zaken, maar soms ook de zwaardere zaken.

Zo kwam ook het uitje met de afdeling ter sprake en ze twijfelde of ze wilde gaan. Ik zei haar dat ze – als ze er zin in had – het juist moest doen. Want, zo zei ik: het grote probleem wanneer wij ziek zijn – of dit nu mentaal of fysiek is – is dat we onszelf wijsmaken dat we geen leuke dingen mogen doen. En dat terwijl leuke dingen je juist kunnen helpen te herstellen. In haar geval: wennen aan prikkels.

Nu vond ik dit best wijs van mezelf en ook iets waar ik zelf meer bij stil wil staan. Ik heb het niet over naar een pretpark gaan terwijl je jezelf ziekmeld op je werk, maar vooral het schuldgevoel dat we ons aanpraten als je bijvoorbeeld wél even naar buiten gaat om een rondje te lopen.

Een week na het uitje kwam ze me vertellen hoe veel indruk de woorden op haar hadden gemaakt. Omdat ze constant worstelde met het schuldgevoel. ‘Ik ben ziek, dus ik mag dit niet doen.’ Super toxic eigenlijk, dat de maatschappij ons dwingt zo te denken. Alsof iemand ooit opgeknapt is van het als een zielig hoopje op de bank liggen.

Haar reactie zette mij ook weer aan het denken. Want ziek of niet ziek, bij stress (of drukte, of ziekte, of weet ik veel wat) zijn het vaak de leuke dingen die wegvallen. Hobby’s bijvoorbeeld. En dan denk je dan: ja, dan kan je maar even niet tekenen, boehoe. Maar juist díe hobby’s zorgen voor balans in je leven. Balans tussen rust en werk. Juist die momenten van ontspanning maken het dat je in staat bent je drukke leven te verwerken en tot rust te komen. En rust is even belangrijk als de rest.

Vroeger kon ik me al helemaal druk maken over verslagen en toetsen die weken vooruit liepen. Ik had énorme faalangst. En hoewel ik tegelijkertijd een ontzettende uitsteller was en na school liever aan de werkelijkheid ontsnapte door met mijn online vrienden te kletsen op fora’s, tekende ik minder en minder. Zo nu en dan stortte ik in en dan riep ik huilend dat ik zelfs geen tijd meer had om te tekenen.

Want tekenen en schilderen geeft me rust. Ik ben dan echt even alleen maar bezig met dingen maken. En daarom probeer ik er nu extra op te letten dat ik juist wel eens mijn verfdoos pak. Vooral wanneer ik te druk ben of mezelf betrap op doelloos voor de tv hangen.

Want die leuke dingen geven energie. Geven me het gevoel dat ik iets nuttigs heb gedaan. Maar vooral: het brengt rust in mijn hoofd. Het zorgt ervoor dat ik niet ga malen en me druk ga maken over dingen die er niet toe doen, maar laten me focussen op waar ik mijn penseel neerzet of waar ik mijn naald in de stof steek. Het fysieke geeft mentaal rust, als een soort meditatie.

Ik had niet verwacht dat die woorden, mijn eigen woorden, die door een collega werden teruggekoppeld, zoveel indruk om me konden maken. Ik wil daar meer bij stilstaan en de zomerperiode is daar perfect voor. Want van oudsher is de zomer ook een rusttijd. Dus daar ga ik gebruik van maken!

Twijfel je ooit of je iets wel mag doen van jezelf, doe het dan. Want het leven is te kort om jezelf de leuke dingen te ontnemen.