Ithana (Het patroon #1) – Dianne Arentsen

Ithana door Dianne Arentsen
Serie: Het Patroon #1
Uitgever: Zilverbron | Juli 2017
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 391
ISBN: 9789463081009
Uitgave: Paperback
Goodreads

Wat als je nergens veilig bent? Als elke beweging die je maakt in de gaten wordt gehouden? Als er een vijand is die meer over je weet dan jijzelf?

Herinneringen van vroeger heeft Ithana niet. Ze woont in een kamp, afgescheiden van de rest van de wereld door een muur van vuur. Daar wordt ze getraind, heeft ze een dak boven haar hoofd en genoeg voedsel. Toch gaat ze zich steeds meer een gevangene voelen.
Op een kansrijk moment glipt ze er tussenuit. Onmiddellijk verschijnt er een teken op haar hand van een blauwe ijskraag, waarna ze wordt gesnapt door een kampgenoot. Hij belooft niets tegen de meester te zeggen als ze hem helpt bij zijn missie. Ze stemt toe en ontdekt dat iets naar haar op zoek is. Iets duisters. Een wezen dat een gevaar vormt voor heel Sondar.

Chaos breekt uit en de jacht op haar wordt ingezet.

Een aantal weken geleden kreeg ik een mailtje van Dianne Arentsen of ik interesse had om haar boek Ithana te lezen, het eerste deel in de Het patroon serie. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd door de achterflap en de mooi geïllustreerde omslag. Kom maar op, dacht ik! Het is nu alweer een tijdje terug dat ik het boek heb gelezen en ik wil het graag onder de aandacht brengen.

De jonge en getrainde Ithana woont in een kamp afgesloten van de rest van de wereld. Eigenlijk heeft ze een prima leventje, behalve dat ze zich opgesloten voelt. Ze glipt er tussenuit en loopt meteen het gevaar in. Een zware reis volgt, waarin ze bijzondere personages zal ontmoeten.

Toen ik begon met Ithana, viel het me meteen op dat ik als lezer midden in de actie werd gegooid. Vaak werkt dit enorm goed, omdat je niet te maken hebt met langzame introducties waarbij je elk aspect van de hoofdpersoon/wereld/situatie krijgt voorgekauwd. Door de actie leer je dat gaandeweg. Toch moet ik bekennen dat ik bij dit boek wel wat meer moeite had met het begin. Ik kreeg al snel de indruk dat ik de hoofdpersoon (Ithana) niet goed genoeg had leren kennen om alles goed te kunnen volgen, om de situatie te snappen en om een goed beeld te krijgen van wat er allemaal speelde in de wereld. Het duizelde me een beetje en dit bleef eigenlijk het gehele boek hangen. Ik voelde me soms net zo gejaagd als de hoofdpersoon zelf.

Ithana is een sarcastisch en hard personage, maar soms vond ik het niet natuurlijk overkomen, alsof ze niet consequent op een bepaalde manier wordt neergezet. Een sarcastisch en bot personage is leuk, maar wel lastig volhouden. Je wilt immers dat je lezers iemand toch leuk gaan vinden. Ik vond haar niet zo leuk… En misschien is dit ook een van de redenen waarom ik de indruk kreeg dat ik haar niet zo goed had leren kennen.

Er wordt veel gebruik gemaakt van allerlei termen, maar als lezer miste ik soms een verklaring. Ik snapte niet alles (of ik heb het gewoon gemist?), en dat deed afbreuk aan mijn leesbeleving. Het is namelijk wel heel duidelijk dat Dianne Arentsen alles goed heeft uitgedacht. Met vlagen komt het ook echt tot leven, maar soms lukte dit ook niet.

Ithana is goed geschreven, zij het dat het soms wat bondiger had gemogen. Er zit zo nu en dan teveel in het verhaal, waardoor de rode draad soms uit het ogen verloren lijkt te worden. Het maakte het verhaal onduidelijk. Less is more zeggen ze immers, en bij fantasyboeken geldt dit enorm. Misschien zelfs nog wel meer.

Hoewel ik halverwege het verhaal de hoop een beetje verloor en dacht dat dit boek niks voor mij zou worden, wist het einde mij dan weer te verrassen en lekker te maken voor een vervolgdeel. Dus dat zit wel snor. Het is gewoon zonde dat ik me niet helemaal kon verbinden met de hoofdpersonages en dat ik soms een beetje overspoeld werd.

Ithana vind ik lastig te beoordelen; het is heel goed geschreven, maar op sommige stukken botste ik met het verhaal.

Al met al is Ithana een goed geschreven fantasyverhaal met duidelijke signalen dat Dianne Arentsen ontzettend veel fantasie heeft. Toch vond ik sommige stukken nog niet lekker genoeg lopen om echt van het verhaal te kunnen genieten. Ik miste persoonlijk een stukje binding met het verhaal. Ik denk wel dat Dianne nog veel mooie verhalen zal gaan schrijven.