Incarnate door Jodi Meadows Ook door deze auteur: Lang leve Jane
Serie: Newsoul #1
Uitgever: Katherine Tegen Books | Januari 2012
Genres: Young Adult, Fantasy
Aantal pagina's: 378
ISBN: 9780062060761
Uitgave: Paperback, Luisterboek
Goodreads
New soul
Ana is new. For thousands of years in Range, a million souls have been reincarnated over and over, keeping their memories and experiences from previous lifetimes. When Ana was born, another soul vanished, and no one knows why.
No soul
Even Ana’s own mother thinks she’s a nosoul, an omen of worse things to come, and has kept her away from society. To escape her seclusion and learn whether she’ll be reincarnated, Ana travels to the city of Heart, but its citizens are afraid of what her presence means. When dragons and sylph attack the city, is Ana to blame?
Heart
Sam believes Ana’s new soul is good and worthwhile. When he stands up for her, their relationship blooms. But can he love someone who may live only once, and will Ana’s enemies—human and creature alike—let them be together? Ana needs to uncover the mistake that gave her someone else’s life, but will her quest threaten the peace of Heart and destroy the promise of reincarnation for all?
Jodi Meadows expertly weaves soul-deep romance, fantasy, and danger into an extraordinary tale of new life.
Toen ik mijn blog langzaam in een boekenblog begon te veranderen omdat ik meer en meer begon te lezen, ging er een nieuwe wereld van boeken open. Ik had geen idee dat er al zo veel young adult boeken bestonden. En toen ik goodreads ontdekte, viel mijn mond open. Alles wat me maar tof leek of er mooi uit zag, wilde ik lezen. Zo werd ook Incarnate op die manier op mijn lijstje gezet. Een paar jaar later verwijderde ik het boek, overtuigd dat ik het toch nooit zou gaan lezen, tot een vriendin haar editie weg deed. Ik besloot me er toch aan te wagen. Zou dit een golden oldie zijn of een wat minder geslaagd verhaal?
Al duizenden jaren reincarneren zielen in een nieuw lichaam, als een perfect werkende machine. Ze weten nog precies wie ze waren en herinneren alles nog van hun vorige leven. En dan wordt Ana geboren en verdwijnt er een andere ziel. En niemand weet waarom… Logischerwijs voelt men zich bedreigt door deze jonge ziel. Iedereen denkt dat ze geen ziel heeft en ongeluk brengt. Ze proberen haar buiten de maatschappij te houden. Ana denkt daar anders over: ze weet te ontsnappen en gaat naar de grote stad. De bewoners geven Ana echter de schuld van de drapen en sylph die de stad aanvallen, want zij brengt ongeluk. Alleen Sam ziet het anders…
Ik las het boek uiteindelijk niet, maar luisterde het via Storytel. Prima, niks mis mee, behalve dat de vrouw die het voorlas de neiging had om stemmetjes op te zetten. En die vond ik zo tenenkrommend dat ik er soms helemaal gek van werd. Door de stemmetjes kwamen de karakters op zich wel over, maar het was gewoonweg too much.
In 2012 werden er veel van dit soort boeken geschreven, waarin de hoofdpersoon bijzonder is en afwijkt van de rest. In Incarnate wordt dit tot in de extreme doorgevoerd. Ana is immers de enige nieuwe ziel. En oke, dat kon best interessant zijn, die zoektocht naar hoe en waarom… Maar toen kwamen er opeens draken en andere wezens en was ik compleet de weg kwijt. Waarom zat dit in het verhaal? Het had echt nul toegevoegde waarde, behalve dan een extra fantasytint geen. En dit had het verhaal totaal niet nodig. Zo zonde.
Daarnaast had ik weinig klik met Ana. Ze is speciaal, maar ook zielig. We moeten vooral maar medelijden met haar hebben, hoe ze het redt in die grote boze wereld waarin zelfs haar moeder haar haat. Echt, al die YA heldinnen die zichzelf kunnen redden, zullen naar de dichtstbijzijnde prullenbak rennen om te kotsen als ze zien dat deze ‘heldin’ vooral lekker afhankelijk blijft van een man. Tja, dat was het type YA ’toen’. En met toen bedoel ik dus 2012. Kun je nagaan hoeveel er in de tussentijd is veranderd. Thank gods.
Kijk, wat ik wel tof vond aan Incarnate is het hele idee dat iedereen reïncarneert en alles zich gewoon herinnerd. Al die relaties, hoe vreemd moet dat in elkaar zitten. En hoe skilled iedereen kan zijn. Wauw. Ze kunnen het immers tot in de eeuwigheid onder de knie krijgen. Helaas zijn de meeste personages nogal onnozel en dat vind ik jammer. Goed bedacht, mindere uitvoering. Er had zo ontzettend veel gedaan kunnen worden met het hele concept, maar het is echt blijven liggen. Worden kinderen alwetend geboren? Is iedereen dan ergens met elkaar verbonden qua familie? Waarom wordt er niks meer gedaan met het idee dat alle zielen agender zijn?
Laat ik maar niks zeggen over de geforceerde romantiek.
Incarnate begon met een fantastisch concept, maar de uitwerking beviel me totaal niet.
Afijn, Incarnate is gewoon niet wat ik had gehoopt. Het concept is onvoldoende uitgewerkt en veel elementen voelen totaal random en dat is zonde. Ik ben aan de ene kant blij dat ik het boek heb kunnen lezen, maar vooral om te weten dat het geen hoogvlieger is en dat ik niet uit hoef te kijken naar de vervolgen. Wel lezen wanneer je dol bent op de YA-golf van 2012.
Geef een reactie