Het is begin februari en de winter heeft plaatsgemaakt voor een soort van herfstachtig stormweer. Tja, de seizoenen zijn nu eenmaal niet meer zoals men ze zou plaatsen. Maar dat is natuurlijk geen reden om het jaarwiel uit het oog te verliezen.
Vandaag, 2 februari is de tijd van Imbolc (I-molk) en van St. Bidget dag. De betekenis van dit woord (i mbolc) is ‘In de buik’ en wordt gekoppeld aan de drachtige ooien. Vaak is het lammetje dan ook het symbool voor dit feest.
Het is voor de gealische volkeren het feest van het begin van de lente en wordt tussen 31 januari en 2 februari gevierd. Het behoord tot de vier grote seizoensfeesten van de Kelten en het speelde daarom een belangrijke rol in de Keltische cultuur en mythologie.
Het feest werd voornamelijk gewijd aan de Keltische godin Brighid die vooral bekend staat als de godin van de smeedkunst (vuur), geneeskunst, ambacht, vruchtbaarheid, onderwijs en poezie. Druk bezet vrouwke dus! Brighid was een heel belangrijke Godin voor de Ieren, want men zag haar als een moedergodin en wordt vaak gezien als een klassieke ’triple goddess’, drievoudige godin, samen met haar twee zussen, die ook Brighid heette. Haar naam komt waarschijnlijk van het Schotse woord Brid, wat bruid betekend. Ze wordt gekoppeld aan de Romeinse godin Minerva.
Hoewel ik al vaker over de jaarfeesten heb geschreven, en ze veel vaker het ‘gevierd’, leek het me dit keer een goed moment om eens stil te staan bij Brighid en haar rol. Ik had me van te voren een paar persoonlijke doelen gesteld waar ik vanaf deze tijd bewuster mee wil werken, en wat blijkt? Ze komen bizar veel overeen met dat waar deze Godin voor staat. Ik wil me namelijk vooral richten op creativiteit, inspiratie en het maken van dingen (ambacht). Ik wil meer onderzoek doen over mijn vervolgstudie (onderwijs), weer lekker veel lezen en wil bewuster letten op mijn gezondheid. Niet geheel zonder toeval dus.
“Een oud volksgebruik, dat zowel in heidense als christelijke kringen voortleeft, is dat van Brigid’s bed. De jonge meisjes maken een graanpop (de Brigid) die ze met kwikjes en strikjes versieren en de gehuwde vrouwen maken een Bruidsbed om ‘Brigid’ in te leggen. Op St.Brigid’s Eve (31 januari) komen de jonge ongehuwde vrouwen samen in het huis en blijven er de hele nacht waken rond de korenpop. Later krijgen ze bezoek van alle jongemannen (ongehuwde mannen) van het dorp die hen en de korenpop eer en respect komen betonen. Ondertussen blijven de oudere vrouwen van de gemeente thuis en voeren daar andere ceremonies uit.
Alvorens naar bed te gaan dooft ieder gezin de haard met water en veegt de as glad. ’s Morgens wordt dan gekeken naar een merkteken in de as als aanwijzing dat Brigid is langsgekomen. De dag daarop wordt het Bruidsbed van huis tot huis gedragen, waar het met grote eer wordt ontvangen. Aangezien Brigid, als lichtbrengster, de levenskracht weergeeft die de mensen van het winters dieptepunt weer naar de lente voert, is haar aanwezigheid zeer belangrijk in deze tijd van het jaar. Mensen bekloppen haar beeltenis vaak ook met een asroede wat mogelijk een overblijfsel is van veronderstelde vruchtbaarheidsrituelen uit vroegere tijden.” Bron: wikipedia
Ik heb ooit ook eens zo’n pop gemaakt om Brighid te eren, maar ik denk niet dat ik dat dit jaar weer doe. Ik vind het veel interessaner om me te gaan focussen op die eerder genoemde doelen. Hoe ga ik die aanpakken en hoe kan het idee achter Bighid me daarbij helpen? Dat vind ik een mooie vraag voor vandaag. Het is namelijk een tijd waarin de eerste groene sprietjes van eerder gezaaide zaden opkomen, en die willen we natuurlijk laten groeien. Moge we allen een vruchtbare toekomst tegemoet gaan!
Geef een reactie