Al meer dan een jaar twijfelde ik om op zwaardvechten te gaan. Ik deed tijdens de Rick Riordan fandag mee met een workshop Zwaard + Schild en ik was verkocht. Ik kwam er al snel achter dat er in Den Bosch ook een vereniging zat – nog geen vijf minuten lopen van mijn huis. Toch durfde ik niet.
Op Fantasy Fest deed ik wéér een workshop. Ditmaal samen met Priscilla. Gelukkig vond zij het net zo tof als ik destijds en besloten we ons samen aan te melden voor een proefles. Eerst in Tilburg, dan in Den Bosch (het is dezelfde vereniging). De les in Den Bosch beviel ons zo goed dat we er zijn gebleven en nu loop ik braaf elke vrijdagavond naar het buurtcentrum. Tot voor kort nog zonder zwaard, maar ik mag nu wel een plastic zwaard lenen van de club om thuis te oefenen.
Veel mensen vinden het super stoer klinken, maar kunnen zich er niet echt een voorstelling maken hoe het is om op zwaardvechten te zitten. Het is per vereniging en locatie afhankelijk hoe er getraind wordt. Onze trainer is wat ruwer en we trainen ook voornamelijk met echte zwaarden – niet de feders waar de andere locaties mee trainen. Feders zijn heel flexibele en dunne tweehandige zwaarden. Wij trainen vooral met anderhalvers/tweehanders (het langzwaard) die wat dikker zijn. Binnenkort mag ik zelf ook over op metaal, dus ik ben druk aan het sparen voor mijn eigen zwaard. De eerste keer dat onze zwaarden vonken maakte vond ik zo bijzonder en stoer!
Maar hoe ziet zo’n training er voor ons uit? We trainen twee uur en elke les is anders. We beginnen met een warming up en soms doen we een flinke krachttraining. We oefenen veel met technieken. Zowel tweehandige als eenhandige technieken. Eens in de zoveel tijd wisselen we van module, maar dat heb ik nog niet meegemaakt. Ik ben namelijk ingestapt tijdens de module Italiaans (normaal is het Duits).
Ik vind het heerlijk om te zwaaien met het zwaard en om uitgebreide technieken te oefenen. Ik heb echt het gevoel dat ik vooruit ga en de jongens van de groep zijn het ondertussen ook al wat meer gewend dat er meiden meedoen. Het is immers een contactsport, dat H.E.M.A. vechten. (Historical European Martial Arts).
Als je denkt dat we vooral aan het schermen zijn of gewoon doelloos heen en weer zwaaien, dan moet ik je teleurstellen. We trainen namelijk volgens technieken die uit codexen zijn gehaald. Het zijn technieken die men vroeger al toepaste bij het langzwaard.
Ik hoop dat ik dit nog vele jaren mag gaan doen en allerlei wapens mag uitproberen. Voor nu moet ik het nog doen met enkel handschoenen, maar langzaam probeer ik mijn beschermende kleding én wapens bij elkaar te sparen. Eerste stop: een zwaard en een beschermende jas.
Tot slot wil ik nog wat vertellen over het belang van sporten bij een vereniging. Tuurlijk, je kunt naar de sportschool of gaan zwemmen (wat ik een tijdlang deed), maar op den duur verlies je vaak je motivatie. Het gevolg is dat je een sportschool sponsort en dat is zonde. Het is veel gezelliger om lid te worden van een vereniging (en ook nog eens veel goedkoper!) omdat je nieuwe mensen leert kennen en onderdeel wordt van een familie. Het leek me eerst ook lastig, maar nu voel ik me er al helemaal thuis. Ik kijk er nu al weer naar uit om vrijdag het zwaard weer op te pakken.
Mocht je interesse hebben: ik ben lid van De zwaardkring. Kom vooral eens meetrainen!
Heb je vragen? Laat het me vooral weten in de reacties!
Heb jij wel eens een een zwaard vastgehouden?
Wat gaaf! Mijn vriend zou dit ook graag willen, maar de enige plek om te zwaardvechten in onze omgeving heeft de training op hetzelfde moment als hij aan het boogschieten is, zo jammer!
Ah dat is jammer!!! Maar boogschieten is natuurlijk ook erg gaaf
Supertof! Vind je het nooit eng?
Nee, eigenlijk niet. Ik weet hoe ik me kan verdedigen met het zwaard en we vallen elkaar nooit zomaar aan.