Als je mij volgt op social media en mijn dagboekjes leest, dan had je misschien al door dat ik weer aan het schrijven ben geslagen. Ik ben niet zo’n gedisciplineerde schrijver. Naast mijn blog schrijf ik met vlagen of heel veel, of heel weinig, terwijl ik het wel ambieer om ooit een boek uit te geven.
Terwijl ik jureerde voor de schrijfwedstrijd van Uitgeverij Q (welke Joany won!!!) werd mij wel eens de vraag gesteld of ik het niet zonde vond dat ik nu niet mee kon doen! In mijn enthousiasme zei ik ‘nee, hoor, want de verhalen doorlezen en er kritisch over meebeslissen is ZO fantastisch!’. En dat vind ik nog steeds zo, het beoordelen van manuscripten heb ik echt als een cadeautje ervaren, ik zou er zo mijn werk van willen maken. Maar toch begon het dus te kriebelen.
En toen was daar de Moon schrijfwedstrijd in samenwerking met Sweek. Eerst dacht ik dat ik er geen tijd voor zou hebben omdat het al begonnen was en ik niks klaar had liggen. En toen begon er zo’n vervelend stemmetje in mijn oor te fluisteren.
Je krijgt spijt als je het niet doet, Emmy. Want niet geschoten is ALTIJD mis.
En daar had dat stemmetje natuurlijk helemaal gelijk in.
En zodoende pakte ik het NaNoWriMo verhaal waar ik in begin november al mee opgaf weer op. Want iets in mij schreeuwde dat dit een verhaal is wat ik wilde vertellen. Een verhaal over een nerdy meisje dat geloofd in superhelden. Dat de wereld wil redden. Een meisje met vrienden, maar toch een buitenbeentje. Een meisje vol onzekerheid. Een beetje een meisje zoals ik.
En dus begon ik te schrijven.
Ondertussen heb ik de ‘vereiste’ 20k gehaald. Afgelopen zondag tikte ik hem aan. Dit had ik als doel staan, maar in de ochtend was ik pas net over de 16k. En toen ging het lekker snel. En lukte het. En ik ben daar echt trots op. Ook al is het een eerste versie, ook al ontbreekt er vast nog vanalles aan. Ik ben er helemaal klaar voor om mijn volgende doel (35k voor het eind van de maand te halen). Of ik hem afkrijg voor eind februari is natuurlijk de vraag, maar wie niet waagt, wie niet wint.
Supernerd, zoals de huidige werktitel nu is, voelt een beetje als thuiskomen. Het is alsof ik al mijn frustratie, nerdyness, emoties en geluksmomentjes in een personage kan gieten en haar los kan laten in een wereld die op instorten staat. Het gewone leven gecombineerd met een dikke laag fantasie. Of nou eigenlijk, bijna sciencefiction. Ik had zó niet verwacht dat ik contemporary met sciencefiction zou gaan combineren. Maar het voelde nu niet als het goede moment om een fantasyverhaal te doen (ooit schrijf ik nog toffe fantasy, historische of spookverhalen, beloofd).
Voor nu gaat het best lekker. Ik heb momenten dat ik niet schrijf, of er niet uitkom, maar ook momenten dat het verhaal een loopje met mij neemt. Dan laat ik de personages gewoon hun gang gaan. Steph, de hoofdpersoon, verrast me soms. Dan denk ik; jij bent zo! Maar dan doet ze toch weer wat anders. Soms vind ik haar leuk, soms vind ik haar maar een zeurpiet. Maar he, ze is aan het groeien.
Ik heb geen outline gemaakt. Ik weet alleen dat er drie doelen in het spel zijn die moeten worden opgelost. En de manier waarop dit gebeurt, dat laat ik mijn vingers uitvogelen. Dat werkt voor mij het beste, al merk ik wel dat ik het doel voor mijn ogen moet blijven houden.
Vaak wil ik te snel. Dan heb ik een begin en een einde maar hoe ik het midden invul? Geen idee. Nu lijk ik daar op een of andere manier minder last van te hebben. Keer op keer lijkt Steph me te vertellen welke volgende stap ze nodig heeft om het doel te bereiken. Lekker bezigggg!
Het gaat dus lekker. Ik ben trots op mijn werk en ik kijk er naar uit om eindelijk eens – voor de derde keer in mijn leven – een manuscript af te gaan maken. Om eens een keertje ‘einde’ onderaan de streep te kunnen zetten. Om niet na x woorden de handdoek in de ring te gooien of na NaNoWriMo te zeggen ‘dit maak ik ooit nog wel eens af’. Keep dreaming.
Het schrijven voelt geweldig en ik hoop natuurlijk op een plekje op de longlist. Maar ik zou ook al heel blij zijn als het mij lukt om Steph’s complete verhaal te vertellen.
En oke. Als het een boek zou worden, dan is dat natuurlijk de kers op de taart.
Benieuwd? Supernerd lees je hier.
Liken is nice, want dan kom ik hoger op de lijst en dan heb ik meer kans op de shortlist, hoe cru het ook klinkt.
Ps. Ik vind het ook steeds minder eng om het verhaal te delen? Misschien omdat de drive het af te maken nu groter is en ik ook echt in het verhaal geloof?
Doen jullie mee met deze schrijfwedstrijd?
Supergoed dat je naar dat stemmetje geluisterd hebt 😉
Ik doe niet mee, ik heb op dit moment de tijd en discipline niet. Maar ik wil weer meer gaan schrijven als straks Eline naar school gaat. Maar ik ga binnenkort eens even zitten om jouw verhaal te lezen!
Wat lief van je!
Mijn stemmetje zei prcies hetzelfde ? Ik ga voor je duimen (en liken)!
Dankjewel! <3
Ja jaren terug met schrijfwedstrijden mee gedaan. Momenteel niet echt behoefde aan. Wil eigenlijk alleen m’n manuscript eens gaan afronden maar ben daar voorlopig nog lang niet. Zou eigenlijk wel weer moeten beginnen in hoofdstuk 15 te schrijven.
Supergoed van je. Ik ga het lezen. En zelfs als het je niet lukt om de deadline te halen, heb je toch heel veel aan je boek gedaan en ga je het hopelijk daarna toch afmaken. Maar zo moeten we niet denken 😉 Jij kan dit! Veel succes!
Gelukkig hoef je om deel te nemen maar 20k online hebben staan en dat heb ik bijna.. Dus dat scheelt!
Ik doe niet mee, simpelweg omdat het niets voor mij is, maar supertof dat jij dat wel doet! Daar moet je toch wel behoorlijk wat discipline voor hebben denk ik.
Ik vind je verhaal heel leuk om te lezen en ik had al het gevoel dat Stephanie heel erg op jou lijkt (ik zie haar ook voor me met rood haar, in plaats van in alle kleuren geverfd, haha :P). Ook vind ik het grappig dat je verhaal grotendeels contemporary is, terwijl je op je blog vaak zegt dat je dat minder leuk vindt dan fantasy ^^ Ik ben heel benieuwd hoe het verhaal afloopt, dus ik hoop dat je hem inderdaad voor eind februari af kunt maken en dat je een prijs in de wacht sleept of anders in elk geval bij de finalisten komt!
Haha ja grappig he? Op een of andere manier moest dit verhaal er even uit.. Heel gek! En wat leuk dat je het leuk vindt!