Hoe gaat het met Supernerd #1

Omdat ik gisteren een blogpost typte over de winnaar van de Moon schrijfwedstrijd én omdat ik heel veel vragen over Supernerd krijg, vond ik dat het tijd was om een blog te schrijven over hoe het nu staat.

Voor degenen die het even gemist hebben: ik schrijf een boek!

Nou ja, ik heb hem al geschreven.

Laat ik echter even bij het begin beginnen.

Eind 2017 kondigde uitgeverij Moon een schrijfwedstrijd aan in samenwerking met Sweek. Nadat ik zelf een wedstrijd had gejureerd merkte ik dat het ook bij mij begon te kriebelen. Ik heb altijd de droom gehad een boek te schrijven, maar nooit de tijd, de motivatie en het verhaal gevonden om daadwerkelijk af te maken. Ik besloot het te proberen: voor deze wedstrijd hoefde je immers ‘alleen maar’ de eerste 30.000 woorden online te hebben.

Ik zag het al helemaal gebeuren dat ik – net als altijd eigenlijk – na een aantal hoofdstukken vast zou lopen. Echter verliep dit proces toch heel anders: mijn hoofdpersonages bleven tegen me praten en ik geloofde in het verhaal. Het was al snel een verhaal wat ik zelf miste op de Nederlandse markt. Iets wat ik zelf zou willen lezen.

Ik haalde die 30.000 woorden dus en belandde daarmee op de longlist. In de top 30 van de 350 inzendingen? Ik was zo ontzettend trots op mezelf en het was zo’n goede schop onder mijn kont om het af te maken. Het was ondertussen maart en tja, er moest nog heel veel gebeuren. Ik besloot mezelf een deadline te geven: eind augustus.

Halverwege augustus was ik nog lang niet zover. De rest van het verhaal zat in mijn hoofd, maar ik had het zo ontzettend druk, dat het niet lukte.

En toch. Op 31 augustus om half 12 ’s avonds, typte ik het woord EINDE. Toen heb ik even zitten janken. Ik had het gedaan. Het was me echt gelukt: een verhaal afschrijven.

Toen ben ik met herschrijven aan de slag gegaan en is het naar een aantal proeflezers gegaan. Diens feedback heb ik toen verwerkt.

En daar zat ik dan: een manuscript waar ik zelf (op dat moment) heel blij mee was en geen idee hoe en wat. Toch heb ik het ingestuurd naar een uitgever. En toen begon het grote Wachten. Weken werden maanden. Er kwam geen zekerheid.

Met elke vraag die ik over Supernerd kreeg, werd ik zelf ook ongeduldiger. Ik wilde ook weten hoe het zat. Ik wilde jullie kunnen vertellen dat er ooit een boek van mij in de winkel zou komen te liggen die jullie allemaal kunnen lezen!

In maart kreeg ik nieuwe feedback binnen. Feedback waar ik in eerste instantie heel erg van baalde (ik wilde eigenlijk gewoon zekerheid), maar wat wel meteen weer een schop onder mijn billen was.

Ik besloot om het complete verhaal te herschrijven. En dan niet af en toe een zinnetje veranderen: helemaal herschrijven. Er zijn vrijwel geen zinnen overgenomen van het oude manuscript. Ik zit nu ongeveer op de helft van het manuscript en ben de 100 pagina’s gepasseerd. Ik heb nog nooit zoveel geschreven in een maand tijd (behalve met NaNoWriMo). Als ik aan het schrijven ben, lijkt het als vanzelf te gaan. Ik schrijf echter niet iedere dag. Ik hoop dat ik ten tijde van de verschijning van deze blogpost weer wat verder ben. Het is hard werken, maar ik vind het wel een stuk beter worden. Het is geloofwaardiger, klopt beter en de personages komen beter uit hun verf. Grappig is ook dat het ook een stukje langer wordt, terwijl ik juist scenes heb weggelaten!

Hierbij een korte Q&A:

Wordt Supernerd uitgegeven?

Dat weet ik dus nog niet. Ik hoop het!

Hoelang werk je al aan Supernerd ?

Sinds december 2017

Zitter er illustraties in?

Natuurlijk!

Welke thema’s komen er terug in Supernerd?

Vriendschap, zelfvertrouwen en een beetje romantiek. En natuurlijk de nodige fantasy! In Supernerd nemen Steph en de rest het op tegen demonen.

Waar gaat Supernerd eigenlijk over?

Steph is een nerd. Ze is pas naar Den Bosch verhuisd en zit op het MBO. Ze is een beetje te dik, is het liefst de hele dag aan het tekenen en heeft een paar fijne vrienden. Steph heeft stiekem een grote fantasie, een droom: superheld worden.

Als haar stad aangevallen wordt door demonische wezens die bezit nemen van onschuldige mensen, ontmoet Steph haar grote helden. Ze krijgt zelfs de kans om zelf een superheld te worden. Maar is al die verantwoordelijkheid wel te dragen, wanneer de rest van de wereld verwacht dat je wel goed je best blijft doen op school? En dan heb je ook Rosie nog. Mooie, mooie Rosie.

Waarom gaat Supernerd daar over?

Ik hou van fantasy, dat sowieso, maar ik wilde iets in deze wereld doen. En bij voorkeur iets in ons land: er is veel te weinig YA fantasy dat zich ook daadwerkelijk in een Nederlandse stad afspeelt. Ik wilde een nerdy hoofdpersoon hebben: een meisje dat te dik is, verliefd wordt op een meisje, nerdy obsessies heeft en opzoek is naar dat geen wat haar speciaal maakt. Ik wilde echter geen special snowflake. Geen chosen one, waardoor ik besloot dat haar bestie ook een superheld zou worden. Zonder Henry is Steph maar een leeghoofd. Hij houdt haar op de grond en zegt tegen haar: ‘yo chick, leuk dat je nu een superheld bent, maar er zijn er meer dus zo speciaal ben je nu ook weer niet’. Ik wilde haar vrienden laten hebben. Ik wilde haar laten worstelen met vriendschap, verliefdheid en hoe je als tiener in godsnaam alle ballen in de lucht houdt als je ook nog eens je stad moet redden tegen een demonisch leger.

Ik ben natuurlijk superbenieuwd wat jullie vinden en mochten jullie nog meer vragen hebben: laat maar horen!