Het Heksenalfabet Serie: Iron Codex #1 | april 2012
Aantal pagina's: 460
ISBN: 9789048813377
Uitgave: Paperback
Goodreads
In de sombere steegjes van het stadje Lovecraft is magie echt, net zo echt als de straf die ligt op het gebruik ervan: ketters belanden op de brandstapel. Aoife Grayson is bijna zestien; de leeftijd waarop iedereen in haar familie doordraait als gevolg van het necrovirus. Volgens de proctoren, de leiders van Lovecraft, ligt het necrovirus ten grondslag aan alle ketterij. Dan krijgt Aoife een brief van haar oudere broer, die haar vertelt dat ze het heksenalfabet moet vinden als ze zichzelf wil redden.
Het Heksenalfabet is zo’n boek dat al enorm lang op mijn wishlist en TBR stond maar die ik eigenlijk nergens tegenkwam. Het boek leek me te roepen; ik ben namelijk een groot fan van hekserij en de manier waarop dit in boeken verwerkt kan worden. Daarnaast geeft Uitgeverij Moon eigenlijk altijd wel boeken uit die mij enorm aantrekken. Ik wist dan ook zeker dat ik dit boek ooit zou lezen. En toen kreeg ik het boek van Joany en begon ik er dezelfde dag nog aan.
Helaas kwam ik die dag nog niet zo ver en de dagen erop raakte ik geen enkel boek aan. Dat frustreerde me echt enorm, want de bijzondere sfeer in die Caitlin Kittregde heeft weten te bewerkstelligen trok me enorm aan. Het is een soort heden/verleden/gothic/steampunk-achtige mix in een wereld die op de onze lijkt maar het toch niet helemaal is. Een soort alternatieve wereld. Het trok me in ieder geval enorm, al had ik soms wel wat last om het complete plaatje goed voor te kunnen stellen. In mijn hoofd lukte het wel, maar omdat het niet allemaal heel goed wordt uitgeweid, moest ik sommige voorstellingen met het lezen bijstellen.
Ik vond het verhaal erg leuk, al moet ik eerlijk bekennen dat ik het soms wat langdradig vond en dat bepaalde vertalingen me erg vreemd in de oren klonken. Ik ben behoorlijk bekend met bepaalde begrippen uit de fantasy/mythologie/hekserijwereld en de Nederlandse termen klonken niet helemaal lekker. Kinderachtig zelfs. Ik weet niet precies hoe het zit, maar voor mij was het een storende factor.
Toch heb ik echt genoten van de sfeer. Ik kon me er echt een voorstelling bij maken en het boek wist me af en toe ook te verrassen. Al vanaf het begin had ik zoiets van ‘zucht.. driehoek’… maar was ik me even bevooroordeeld! De wendingen zijn interessant en houden het verhaal spannend. Dat heeft het ook wel echt nodig, want alle actie is behoorlijk uitgesmeerd.
Toch is Het Heksenalfabet echt een aanrader voor iedereen die zin heeft in een boek over hekserij, maar geen standaard ‘wauw magische krachten’ wil lezen. Ik vind de sfeer uit het boek gewoon heel erg tof en ik denk dat dit heel veel andere mensen ook zal aanspreken. Het is jammer dat dit boek niet heel populair is geworden en dat de rest van de boeken daardoor niet vertaald zijn naar het Nederlands… Had ik toch wel graag gezien hoor! Want ik ben nog helemaal niet klaar om afscheid te nemen van Aoife, Cal en Dean!
Geef een reactie