Het Eerste Boek Bloggers Event van Uitgeverij Meulenhoff @ Amsterdam

Na weken wachten was het gisteren dan eindelijk zo ver. Met een tas vol leesvoer voor onderweg stapte ik in de trein, om in Den Bosch af te spreken met Manon (Kwetterelfje), waarna we in de intercity richting Amsterdam stapte. In de hoofdstad hadden we met een groep bloggers afgesproken, zodat we gezamenlijk richting de Herengracht konden wandelen. Want wandelen is gezond jongens! (Gelukkig was het minder warm dan de dag er voor, toen ik naar het Rijksmuseum mocht). Ik wist waar het ongeveer moest zijn, dus dit keer (zonder te verdwalen) heb ik iedereen op tijd aanwezig weten te krijgen. Yes. Het was overigens niet te missen welk pand het was, want er stond een hele rij bloggers voor de ingang. Ontzettend veel nieuwe gezichten, wat leuk!

Eenmaal binnen moesten we onze aanwezigheid aanstrepen en onze naam + blog op een sticker schrijver, waar heel mysterieus 1a, 1b, 2a of 2b op stond. Oh nee. Groepen. Aaaah. We raakten half in paniek.. want nieuwe mensen.. Haha nee, gelukkig viel dat heel erg mee, want we zijn immers allemaal boekengek. We mochten alvast kwijlen bij een boekentafel, een pitstop maken bij het toilet en mochten toen naar de TUIN om de anderen te meeten. Ja, want Meulenhoff heeft een ware tuin. God, wat ben ik jaloers.

Ik heb niet zo veel foto’s gemaakt, moet ik eerlijk bekennen, want ik was veel te druk met andere dingen. Hier staan we in de tuin en ZIE DAT PAND. Wauw. Het was nu wachten totdat we ‘aan het werk’ gezet zouden worden.

Je werd inderdaad in groepen verdeeld en een richting op gestuurd. Ik zat in de groep dat eerst het boek ging bespreken. Dat vond ik erg leuk, want ik hou wel van een pittige discussie. Dat ik die vaak opstart is een detail. We hebben allerlei dingen besproken, zoals de cover, het genre en welke waardering we het boek zouden geven. Dat lag heel erg uiteen en dat vond ik juist zo goed. Iedereen had een andere kijk op het boek en hoe en of je het kon waarderen. Ook dwaalde de discussie even af naar of je wel kritische recensies mag plaatsen en of sterren geven niet stom is voor de schrijver. Sorry hoor, maar als je schrijver bent ben je – net als illustrator – iemand die altijd kritiek kan verwachten en dat moet leren niet te persoonlijk op te vatten. Ik snap wel dat je geen kritiek wilt, maar je kiest er zelf voor je werk de wereld in te gooien. Zo. Emmy’s mening.

Vervolgens kregen we een ‘workshop’ blogrecensies schrijven. De oorspronkelijke spreker was helaas verhinderd dus we kregen een ander, die zogenaamd precies wist hoe we het zouden moeten aanpakken. Aan vorige zin kan je vast wel afleiden wat mijn mening daarover is. Ik vond het elitair gezwam en die vrouw zou het woord ‘moeten’ nooit meer in haar mond mogen nemen. Nee, sorry, ik vond het helaas een zware tegenvaller en ik heb me echt moeten inhouden om niet overal tegen in te gaan. Alles alleen maar voor lezers… Pff.. Sorry, ja ik vind jullie lezers echt hartstikke tof, maar nog toffer vind ik dat ik mezelf kan zijn. En dat jullie dat waarderen vind ik veel belangrijker dan dat ik perfecte recensies schrijf die voor een mega groot publiek geschikt zijn. Liever 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht, hoor. Ik zal er niet heel veel dieper op in gaan, want ik snap wel welke gedachte Meulenhoff met deze workshop had (ervaringen delen en iets nieuws leren), maar ik wil niet luisteren naar iemand die zegt hoe ik iets MOET doen. Ga weg, griezel. Ik heb zelfs (en daar ben ik heel eerlijk in) de neiging gehad om op te staan en weg te lopen. Maar dat vond ik niet respectvol. Al heeft mevrouw de spreker wel gezegd dat ze mij dan wel zou negeren toen ik zei dat ik mezelf wilde blijven. Eh. Dankje. Ok. Nu stop ik er echt mee.

Vervolgens was het borreltijd, waarbij ik even met een schrijfster heb staan babbelen, natuurlijk met andere bloggers heb staan kletsen, Breek me van Liz (Pluizenbol) overgekocht, gesproken over #Secretproject1 & 2, een promovideo opgenomen voor ‘Why I love this book’ en boeken uit mogen zoeken voor mijn Goodiebag. Er lag niet veel meer wat mijn ding echt was (later bleek Neil Gaiman al weg te zijn, wat shit was, want die stond al sinds uitkomst op mijn wishlist), De Reiziger had ik immers al, en de rest sprak me matig aan. Ik miste de fantasy een beetje… Maarjaaaaaa.. Niert klagen, want ik mocht gewoon boeken uitzoeken!

Deze boeken gingen uiteindelijk allemaal in mijn tas (het paste!), dus rara welke heb ik meegenomen. 😉

We zijn niet helemaal tot het einde gebleven, maar samen met wat bloggers nog even ergens wat gaan eten.. Uiteindelijk aten we bij Bagels&Beans.. Midden in een boekwinkel! Ik heb er braaf niks gekocht. Toen was het alweer tijd om richting huis te gaan, waar ik om 21.15 bekaf aankwam. Het was een gezellige, intensieve en interessante middag vol met lieve mensen.