Gestolen zielen (Atlantis ongezonken #1) – Tais Teng

Gestolen Zielen Serie: Atlantis Ongezonken #1
| augustus 2010
Aantal pagina's: 196
ISBN: 9789079552337
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Gerard heeft zijn ka verspeeld, zijn derde ziel.
Alle kleur en smaak is uit zijn leven verdwenen: zelfs pekingeend met pruimensaus smaakt naar klei en smeerolie en de blauwste zomerhemel is loodgrijs.
Bijgestaan door een punkengel en een boomnimf moet hij zijn ka terug zien te winnen in een magisch Amsterdam vol bedelende elfen en zeldzaam lichtgeraakte dwergen.

Een wild en wonderbaarlijk avontuur in een wereld waar Columbus Atlantis ontdekte en Amerika nooit meer dan een fantasie was…

Ik mocht Gestolen zielen van de uitgever meenemen tijdens de Antwerpse boekenbeurs en daar was ik echt ontzettend blij mee. De achterflap en de mysterieuze omslag wekten meteen de indruk dat dit echt een boek voor mij zou zijn. Helaas kunnen jullie aan het aantal sterren zien dat dit niet het geval is. Ik wil graag toelichten waarom niet en hoop dat – ondanks mijn kritiek – jullie het boek alsnog de kans willen geven.

Allereerst ben ik er wel erg blij mee dat dit boek zich afspeelt op Nederlandse bodem. Ik vind dat dit een stuk realistischer overkomt als wanneer een schrijver opeens een heel ander land beschrijft. Ik had alleen verwacht dat het meer in zou gaan op Atlantis, een van mijn favoriete legenden.

En door mijn grote kennis van legenden heb ik me behoorlijk geergerd aan bepaalde elementen uit het verhaal. Alles leek zo bij elkaar geschoven dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Het leek er eerder op dat alles er in moest zitten om een fantasierijk verhaal te moeten zijn.. Nee.. Ik had veel liever gehad dat iedereen een normaal mens was geweest en dat er zo veel meer spanning in het verhaal gebracht kon worden. Nu moest ik struikelend door interpretaties van mythische wezens heen worstelen om het algehele verhaal te kunnen snappen. En dat is jammer, want ik vind het concept van het verliezen van je ziel door een stomme actie waarbij je niet oplet wel heel erg leuk!

Ik moet natuurlijk niet vergeten dat het een kinderboek is. Dat merk je wel, maar vaak vind ik een kinderboek lezen heel erg leuk. Nu minder. Het voelde af en toe gemaakt hip en het taalgebruik voelde hier en daar erg geforceerd. Ook bekende Engelse uitdrukkingen die letterlijk naar het Nederlands werden vertaald deden mijn tenen doen krullen.

Over de uitgave zelf weinig slechts. Kramat heeft er een mooi stevig boek van gemaakt wat qua opmaak goed in elkaar zit. Het is leuk dat er illustraties van Teng’s eigen hand bij zitten, maar als illustrator zag ik wel een aantal photoshop schoonheidsfoutjes. De wisselende stijl maakte het de druppel die de emmer deed overlopen; ik irriteerde me nu eerder aan de plaatjes dan dat ik het leuk vond. En dat vind ik echt heel erg jammer.

Afgezien het abrupte einde vond ik het verhaal zelf eigenlijk wel leuk.. Maar liever had ik gezien dat er een enorme bezem door het geheel was gegaan. Weg met de rassen en soorten. Zonder dag was het boek een stuk sterker geweest en had de focus veel meer gelegen op de interessante stukken als de drie zielen die een mens bevat; dat vond ik namelijk wél heel origineel.

Ik vind het oprecht jammer dat dit boek niet aan mijn verwachtingen kon voldoen. Maar misschien moet ik meer van Teng’s werk lezen alvorens ik echt kan oordelen. Het is gewoon dat als ik dit boek vergelijk met andere (jeugdige) fantasieboeken, dit gewoon net niet leuk genoeg is (voor mij). Af en toe vond ik het zelfs lastig om me door die 192 pagina’s heen te worstelen.

Toch denk ik dat dit deels een kwestie van smaak is en dat anderen Gestolen zielen helemaal de hemel in zullen prijzen. Laat je dus niet leiden door mijn teleurstelling: ik hoor namelijk graag of jullie het met mij eens zijn over dit boek of niet!