Geestesoog (The Mortality Doctrine #1) – James Dashner

Geestesoog door James Dashner
Ook door deze auteur: De Labyrintrenner
Serie: The Mortality Doctrine #1
Andere boeken in deze serie: Cyberbrein
Uitgever: Uitgeverij Q | Oktober 2015
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 288
ISBN: 9789021400068
Uitgave: Paperback
Goodreads

Voor Michael en zijn medegamers kan VirtNet je stoutste dromen doen uitkomen. Hoe beter je kunt hacken, hoe leuker het wordt. Of het nou wel of niet legaal is… Dat maakt niet zoveel uit. Sommige regels blijken er echter niet voor niks te zijn: een gamer blijkt mensen in VirtNet gegijzeld te houden, met afgrijselijke gevolgen. De overheid vraagt Michael de losgeslagen gamer op te sporen. Dat blijkt levensgevaarlijk. De grens tussen spel en echt zou weleens voorgoed kunnen verdwijnen…

Ik was er al een tijdje van op de hoogte dat Q het nieuwe boek van James Dashner, Geestesoog, ook zou gaan uitgeven. Dit verbaasde mij niks, nu de Labyrintrenner zo is aangeslagen. Hoewel het verhaal van Thomas me niet helemaal lag, klonk de achterflap van Geestesoog veel aantrekkelijker. Ik ben namelijk wel fan van boeken die zich deels in een virtuele wereld afspelen. Op een of andere manier trekt me dit enorm aan. Misschien zit er toch ergens een gamer in mij?

Het verhaal gaat over Michael, die elke dag met zijn vrienden gamet in VirtNet, een soort virtuele wereld waarin spellen gespeeld kunnen worden. Daarnaast is hij ook nog een goede hacker, dus als er een speler andere spelers begint te kidnappen, duurt het niet lang voordat de VNS op de stoep staat; hij moet hen helpen. Dit klinkt misschien niet als het meest bijzondere verhaal, maar het is echt heel goed geschreven.

De schrijfstijl is vlot, maar verliest niet z’n diepgang. Hoewel ik liever verhalen lees waarbij de game-wereld echt wordt verklaard, maar eigenlijk heb ik dat niet eens gemist. Ik zat echt in het verhaal en wilde graag de mysteries ontrafelen. Niks is namelijk wat het lijkt in VirtNet en ook ik ben op het verkeerde been gezet.

Als er dan toch iets is wat ik miste, is het een bepaalde diepgang bij de personages. Michael leer je kennen, maar zijn vrienden en de badguy blijven best wel oppervlakkig. Het is niet echt vervelend als je het boek aan het lezen bent, maar achteraf miste ik een bepaalde diepgang. Toch was het de actie en het bloedstollende avontuur dat me echt wist te enthousiasmeren voor het boek. Ik hou van spellen en de dreiging die je in zo’n wereld kunt leggen. En stiekem lijkt het me ook gewoon heel tof om echt als een persoon in een spel te zitten. Daarbij biedt het boek – ondanks het gebrek aan veel details – voldoende voedingsbodem voor het vervolg; er zijn nog heel veel vragen over die ik graag beantwoord zou willen zien. Ik kan niet wachten deze beantwoord te zien worden.