Geel

Vroeger, als klein meisje, was geel mijn lievelingskleur. Ik werd er vrolijk van en het was de kleur van de zon, de maan en de sterren. Daar keek ik graag naar.

Toen we gingen verhuizen wilde ik deze kleur graag  in mijn kamer en zodoende kreeg ik een geel, groen en oranje kamer. Heel fris en fruitig, maar eigenlijk niet echt mijn kleuren, bleek al snel. Groen is fijn ja, maar met oranje heb ik niet zo veel en geel begon ik ook al snel niet meer als een geweldige kleur te zien. De combinatie lag niet zo goed bij mij.

Deze zonnige kleur kan eigenlijk een beetje twee kanten op, een koele kant en een warme kant. Zoet en zuur. Ik vind het een heel evenwichtige kleur en ik link het persoonlijk aan het element lucht. Ja, ik weet dat de lucht niet geel is, maar geel link ik aan communicatie en evenwicht, en dat vind ik ook bij het element lucht passen. Communicatie vindt vaak plaats met lucht als medium, dus eigenlijk is dat heel logisch.

Ik vind het ook de kleur van de lente, doordat er zo veel gele bloemen zijn, het oosten, waar de zon ons elke ochtend begroet en geel vind ik ook de kleur wijsheid over mensen, juist door het communicatie aspect.

Zoveel kanten kan je op met geel. Maar ook heeft het een donkere en een lichte kant. Geel kan, zoals ik al zei, een warmte uitstralen, maar kan ook koud aanvoelen. Net zo koud als een venijnige winterwind. Het kan zo zuur zijn als de zuurste citroen. Het heeft voor mijn gevoel te maken met de emoties die er achter liggen en dan vooral tegen andere mensen bedoeld. De gele kleur kan daardoor vijandig zijn, of juist heel vriendelijk. Ik zou bijna zeggen, jaag een geel persoon niet in het harnas, want ze bijten zuur terug.

Geel is ook de kleur van het zonnevlecht chakra (bij de navel) en als ik ga kijken wat dat precies betekend kom ik weer uit op emoties. Het “brengt de stroom van emoties op gang”. Dan is het eigenlijk dus niet zo raar dat ik het link aan communicatie en aan emoties. Misschien kijk ik dan wel niet naar wat een kleur betekent volgens een lijst, maar het lijkt er een beetje op alsof we kleuren toch automatisch aan bepaalde begrippen linken, alsof het een soort afspraak is.