Gabriël (De ruiters van de dood #1) – Bianca Schepel

Gabriël Serie: De ruiters van de dood #1
| augustus 2014
Aantal pagina's: 249
ISBN: 9789490767723
Uitgave: Paperback
Goodreads

'Ik ben Gabriël.
Ik ben geen engel, ik ben gewoon een jongen.
En hoe graag ik je zou willen vertellen dat ik
door God gezonden ben, dat ben ik niet.
Ik ben door de Dood gestuurd om je bij te staan...'

Deze woorden spreekt Gabriël, terwijl hij zielen die net een gewelddadig einde gevonden hebben bijstaat. Gabriël is namelijk de knecht van de Dood, en die heeft geen zin om achter doodsbange zielen aan te moeten rennen. Het is niet iets dat de jongen makkelijk afgaat.

De Dood lijkt het leuk te vinden om Gabriël in de meest onmogelijke situaties te plaatsen en helaas voor hem valt dat de politie ook op. Zij zien hem als een goede kandidaat voor een serie gewelddadige moorden. Hierdoor gaat Gabriël zelf op onderzoek uit en raakt hij betrokken bij de gruweldaden van een groep jongeren. Soms zijn mensen monsterlijker dan iemand zich kan inbeelden.

Alsof dat niet genoeg is, komt hij erachter dat de Dood een weddenschap heeft met de andere Hogere Machten. Een weddenschap, waarin Gabriël een belangrijke rol lijkt te spelen en die het lot van de Aarde kan bezegelen....

Gabriël won ik een tijdje terug bij Nine Sisters en het wist meteen mijn aandacht te trekken. De ruiters van de Dood, een jongen met een engelennaam? Dat kon alleen maar een succes worden. Alleen had ik wel vaker hoge verwachtingen bij boeken van Nederlandse auteurs, dus besloot ik zo blanco mogelijk in dit boek te beginnen. Dit vond ik best lastig, want de sterren die andere bloggers aan dit boek gaven, stonden haast op mijn netvlies gebrand.

Het boek begint vrij onduidelijk. Als in, je hebt geen idee welke tijd het precies is.. Alleen dat de Dood de jongen Gabriël in dienst neemt als zijn loopjongen. Vanaf het eerste hoofdstuk lijkt het boek zich meteen in deze tijd af te spelen. Dit vond ik meteen prettig, want eigenlijk had ik geen zin in zware High Fantasy (die me nog wel eens tegenvalt omdat alles te vergezocht is). Juist omdat het zich in het heden afspeelt vond ik het boek sterk beginnen, want tja.. de dood is ook van deze tijd.

Je maakt kennis met Gabriel, die al voor onbekende tijd klusjes voor de Dood doet en zijn best doet daar niet door in de problemen te komen. Elke woensdag ontmoeten ze elkaar in een Vlaaienwinkel. Ergens deed me dat een beetje denken aan Supernatural. Maar he, daar ben ik verslaafd aan, dus geen probleem!

Ik leerde Gabriel goed kennen en vond hem een prettig personage. Ondanks zijn ‘werk’ blijft hij vragen stellen en zijn werkgever in twijfel trekken. De Dood was heerlijk afstandelijk, maar altijd aanwezig.

Gedurende het verhaal krijg je te weten dat Gabriel de sleutel is om de andere Ruiters van de Dood te vinden. Meteen gingen mijn verdenkingen uit naar een bepaald persoon, maar toch bleek dit (nog) niet te kloppen. Nee, het wordt anders opgelost. Misschien niet heel vernieuwend, maar wel spannend genoeg om meteen te verlangen naar deel twee.

Ik vond het een heel prettig verhaal met genoeg body. Het voelde als een grote rit van spanning wat elk moment van de pagina kon spatten en bevatten een gezonde dosis mysterie. Het is ook niet zo’n dik boek, maar voelde toch compleet aan. En soms is het alleen maar beter wanneer een boek minder dik is; er is nu immers genoeg mysterie achtergebleven voor de lezer.

Bianca Schepel zet met dit boek een waardig debuut neer waarvan ik serieus niet kan wachten om het tweede deel te lezen. Komen mijn verdenkingen uit? Zal er nog een spannende wending komen, of blijft het meer van hetzelfde? Ik zal geduld moeten hebben!

Wel vind ik dat de cover ontzettend afbreuk doet aan de inhoud. De omslag suggereert namelijk creepy mannetjes en fantasy, maar niets is minder waar. Het draait om een tiener in een realistische wereld. Maar he, laat je daar niet door afschrikken!

Kortom; ben je op zoek naar een spannend verhaal met een heerlijk realistisch joch in de hoofdrol? Hou je van de mysterieuze kanten van het leven? Dan moet je Gabriël echt lezen!