Even bijkletsen met een kopje thee

Herinneren jullie nog dat ik – volgens mij was het nog voor Lily kwam – ik allemaal dagboekjes schreef? Dat vond ik een leuke manier om bij te houden wat ik allemaal deed. Sindsdien is er ontzettend veel veranderd. Ik ben veranderd, mijn leven is anders en tja… dat hoort er allemaal bij. Het leven is drukker geworden en ik heb ook gewoon heel andere prioriteiten gekregen.

De afgelopen tijd denk ik veel na over wat ik wil. In mijn leven, met mijn bedrijf, met mijn blog. En een goed antwoord heb ik nog niet gevonden. Maar wat de afgelopen tijd wel meer heb geleerd is om meer keuzes te maken op basis van wat ík wil. Niet van wat er verwacht wordt van me, maar waar ik zin in heb.

En vandaag had ik zin om even te babbelen met jullie over wat er leeft in mijn leven op dit moment. Dus pak lekker een kopje thee (of koffie. Of limonade. Of… wat jij maar wilt!)

Jaaropleiding hekserij

Al eerder vertelde ik over de jaaropleiding traditionele hekserij die ik vorig jaar ben gaan volgen bij Lunadea. Ondertussen is de opleiding voorbij en heb ik afgelopen weekend de afrondende inwijding gehad. Nu heb ik al interesse in hekserij sinds mijn vroege tienerjaren, maar voelde een inwijding vroeger niet juist. Dat komt misschien omdat alle boeken die ik destijds las behoorlijk gericht waren op wicca. Niks mis met wicca, maar het is niet mijn pad. De hiërarchische structuur van een coven en de behoorlijk ceremoniële rituelen voelden voor mij niet helemaal passend. En dus wilde ik absoluut geen inwijding. “Een inwijding!?” zou ik vroeger hebben geroepen. “Ik hoef toch geen trouw te beloven aan iemand die boven me staat!?”

Die mening heb ik bijgesteld. Het zit genuanceerder in elkaar, want de inwijding die ik heb gehad was veel meer gericht op het kiezen van hekserij als pad. En daar sta ik dan wél helemaal achter.

De inwijding was prachtig. Ik voelde me gezien en het voelde ontzettend goed. Ik ga niet in details treden omdat dit echt mijn persoonlijke ervaring was (en ik hem ook zo wil houden), maar ik wil wel verklappen dat ik echt heel dankbaar ben dat ik dit heb kunnen doen. De 11-jarige Emmy die het gek vond dat anderen niet ‘die wortels uit je billen voelde groeien’ als je even rustig wilde worden, het meisje dat gek werd aangekeken toen ze zei dat als je het vraagt de wind wel voor je gaat waaien. Dat meisje zal tevreden zijn. En ik ben ook reuze benieuwd waar het heksenpad me verder gaat brengen. Ik heb er in ieder geval fantastische mensen door ontmoet!

Mijn boek

En als er dan echt iets magisch is, dan is het je boek tegenkomen in de boekhandel. Vloek van vuur en schaduw doet het heel erg goed en er zijn veelal positieve geluiden. Vooral op de thema’s die ik zelf belangrijk vind! Het leuke is natuurlijk dat het boek ook over heksen gaat en daarom heb ik allemaal bestaande rituelen gebruikt (zij het dat ik ze wat heb opgeblazen). Het was fantastisch om te kunnen schrijven over iets wat zo dicht bij mijn hart ligt en stiekem hoop ik dat ik hekserij in nog heel veel andere verhalen kan verwerken!

Ik ben echt enorm trots op dit verhaal en ik denk ook zeker dat ik ben gegroeid als auteur.

Het enige nadeel is dat ik mezelf nog los moet trekken om te kunnen beginnen aan iets nieuws. En dat vind ik dit keer pittiger dan de vorige keer. Ik word er in ieder geval erg gelukkig van om dingen te kunnen scheppen. Om ideeën vorm te geven tot iets tastbaars. Ook hierbij is de droom van een jonge Emmy uitgekomen. En dit pad vind ik ontzettend leuk. Spannend en soms ook pittig, maar ook ontzettend tof.

Nieuwe kaarsen gemaakt

In de afgelopen meivakantie ben ik best veel bezig geweest met ‘dingen maken’. Ik had een evenement en daarvoor wilde ik wat nieuwe dingen maken. Maar ik voelde ook een zekere druk, waardoor ik er echt voor moest waken dat ik er ook nog wel plezier in had. En dan komen we weer terug bij het nadenken over wat ik wil in de toekomst.

Natuurlijk zijn er nu eenmaal aspecten in het leven die minder leuk zijn of ronduit stom. Maar een aantal zaken heb je echt zelf in de hand. Het leven is te kort om dingen te blijven doen die je niet blij of enthousiast maken. En daarom besloot ik de tweede helft van mijn vakantie veel meer te doen wat ík wilde. Want dan komt mijn inspiratie vanzelf.

Wel was ik enorm blij dat mijn nieuwe tin containers binnenkwamen en dat ik nu weer genoeg voorraad heb om bijvoorbeeld kaarsen te gaan maken. Ik heb meteen een aantal kaarsen gemaakt die hoog op mijn lijstje stonden om te maken.

De boekcommunity

Toen ik begon met bloggen (11+ jaar geleden), waren boekenblogs echt booming business. Wat is er veel veranderd sindsdien. Bookstagram kwam op, Booktube was een ding en nu loopt iedereen weg met Booktok. En ik blijf toch ergens zitten waar ik zit. Met een heel aantal vrienden van toen heb ik nog steeds contact, maar er zijn nog maar weinig bloggers van toen over. Het is niet meer zoals toen en ik voel persoonlijk niet meer de drang om mee te rennen.

Lees ik de hypes? Jawel. Maar sta ik vooraan om flitsende filmpjes te maken om die boeken aan te prijzen? Nee. Weet ik dat als ik met Tiktok zou beginnen, ik weer heel veel nieuw publiek voor Letters & Lights en mijn boeken zou kunnen genereren? Absoluut. Maar ik ben een beetje social media moe. Ik heb behoefte aan offline. Mensen face to face zien. Écht praten over boeken. De natuur in.

Mis ik het? Ja. Soms wel. Dan zie ik mega vrolijke foto’s van blije groepen mensen op events. Maar ik denk dan ook meteen terug aan vroeger: toen was ik het. Nu is het de beurt aan anderen.

En aangezien ik dit jaar vaker als auteur ben uitgenodigd, vind ik het allemaal maar leuk om op een andere manier betrokken te zijn.

Afijn. Mijn eigen thee is ondertussen koud en dit is echt een heel verhaal geworden. Vooral geratel, eigenlijk. Maar soms is dat juist wel lekker.

Hoe is het met jou?