Echo – Thomas Olde Heuvelt

Echo door Thomas Olde Heuvelt
Ook door deze auteur: Hex
Uitgever: LS Amsterdam | Mei 2019
Genres: Horror, Thriller
Aantal pagina's: 616
ISBN: 9789024567942
Uitgave: Paperback
Goodreads

Echo van Thomas Olde Heuvelt, auteur van het wereldwijd succesvolle HEX, is een huiveringwekkende thriller over obsessie, bezetenheid en de onverwoestbare kracht van de natuur.

Nick Grevers en zijn klimmaatje Augustin worden aangetrokken door de Maudit, een afgelegen berg in de Zwitserse Alpen. Documentatie over de berg is schaars, het is er ongewoon stil, en als ze de vallei betreden bekruipt ze het onheilspellende gevoel dat ze niet alleen zijn.
Niet veel later is Augustin dood en ontwaakt Nick uit een coma. Hij is verminkt en heeft zijn gezicht in het verband. Een moeizame revalidatie wacht, maar algauw beseft Nick dat het niet alleen het trauma van het ongeluk is dat hem achtervolgt. Er is iets in hem gewekt…

Thomas Olde Heuvelt overtreft zichzelf met Echo. Een verpletterend boek waar je vanaf de gruwelijk spannende openingsscène diep in verdwijnt.

Nadat ik pas Hex opnieuw had gelezen, kocht ik een exemplaar van Echo. Ik was benieuwd of ik dit boek tof zou vinden of dat ik er niet veel mee zou kunnen. In ieder geval, ik had wel zin in een goede horror, dus ik pakte het boek op.

Het boek gaat over Nick, die samen met een vriend een berg gaat beklimmen. Daar gebeurt er was gruwelijks. Zijn maat is dood en Nick wordt meer dood dan levend teruggevonden. Terwijl hij herstelt blijkt dat hij misschien meer dan een trauma heeft meegenomen uit de Alpen.

Ik heb zulke gemengde gevoelens bij Echo. Aan de ene kant vond ik het horrorelement heel erg vet. Ik genoot daar enorm van en wilde graag weten hoe het af zou lopen. De spanning was hoog en was constant aanwezig.

Totdat het tussendoor gezwets weer kwam.

En daar is véél van. We leren daarin allerlei kanten van de personages kennen, en nieuwe personages, die uiteindelijk niet perse relevant zijn voor het verhaal. Het voelde als opvulling. Als informatie die voor de auteur zelf nuttig is voor z’n personages, maar eigenlijk geen toegevoegde waarde heeft voor de plot.

Daarbij stoorde ik me ook enorm aan het gebruik van al die Engelse termen. Tuurlijk, een van de personages is Amerikaans. Maar kom op zeg. Het voelde echt als populair om het populair doen.

Door al die opvulling tussendoor werd ik steeds uit de spanning getrokken. Echt jammer. Hierdoor voelde het boek echt eindeloos. Het is dat ik écht wilde weten hoe het af zou lopen, anders had ik het sowieso opgegeven.