Uitgever: Van Goor | April 2016
Genres: Young Adult, Contemporary
Aantal pagina's: 272
ISBN: 9789000347247
Uitgave: Paperback
Goodreads
Er is één ding dat Lucy het allerliefst wil en dat is de wereld rondreizen.
Er is één ding dat Lucy's ouders het allerliefst willen en dat is dat Lucy hun café overneemt.
Er is één ding dat zeker is en dat is dat een anonieme brief Lucy's hele leven op zijn kop zet.In zijn brief moedigt de schrijver Lucy aan om haar dromen waar te maken. Samen met haar beste vriendin Karen besluit ze hem te gaan zoeken. En dan zijn er ondertussen ook nog leuke jongens, feestjes en lijken haar ouders iets voor haar achter te houden...
Ik denk dat Sara Zonneveldt er in is geslaagd een droom van vele tieners daadwerkelijk waar te maken; een boek uitgeven. Dromen verscheen onlangs bij uitgeverij Van Goor (Best of YA) en ik mocht het boek lezen. Jullie hebben op mijn blog al het een en ander zien langskomen over dromen, want Sara schitterde in onze video over debuteren.
Ik wist niet precies wat mijn verwachtingen over het boek waren. Niet hoog en niet laag. Het klonk interessant en ik wilde het vooral gewoon op me af laten komen. Ik besloot om maar gewoon te gaan lezen en te zien in hoeverre het boek zou bevallen. Hierbij vond ik het belangrijk om niet teveel stil te staan bij Sara’s jonge leeftijd. Natuurlijk heeft haar leeftijd invloed, maar het is niet zo dat mijn beleving bij het boek hierdoor werd beïnvloed.
Dromen heeft een opvallende omslag die meteen ook een andere boodschap uitstraalt; doen! Dit is sowieso een mooi gegeven en ik was dan ook benieuwd hoe dit tot uiting zou komen. De achterflap suggereert dat hoofdpersoon Lucy zal gaan reizen, maar deze droom voor haar komt (voor nu) nog niet uit. Het boek gaat voornamelijk om eigen keuzes durven maken en leren dat anderen niet alles voor je kunnen beslissen.
Hoofdpersoon Lucy is 15 en haar ouders hebben een café. Haar ouders gaan er van uit dat Lucy het café zal overnemen en zijn daar ook heel serieus mee bezig. Dat vond ik jammer, want het gaf de indruk dat haar ouders al heel oud waren en elk moment konden stoppen. Ik vond het heel onrealistisch dat zij zo bezig waren met het toekomstige beroep van hun dochter, zonder dat zij de kans kreeg om jeugd te zijn.
Jeugdig was Lucy zeker, op een positieve manier. Lucy en Karen spreken zoals jongeren nu praten, wat het boek eigentijds maakt (maar misschien ook een houdbaarheidsdatum geeft). Toch voelt het soms een tikkeltje teveel. Jongeren praten zo, dat weet ik, maar niet iedereen zal het bevallen. Veel Engels, veel korte antwoorden. Het voelt een beetje dubbel. Ik vind het heel goed hoe Sara haar eigen stem heeft vertaald in dat van Lucy en ik kon de personages echt zo horen spreken in mijn hoofd, maar soms vond ik het gewoon teveel.
Sommige beschrijvingen vond ik ook niet goed passen. Het was te letterlijk, wat misschien te maken heeft met een nog niet helemaal ontwikkelde schrijfstijl. Je merkt dat Sara vertrouwd is met het schrijven van verhalen op wattpad, waarbij je steeds per hoofdstuk schrijft. Bij Dromen had ik hetzelfde gevoel; steeds moest er weer wat spannends en extreems gebeuren, alsof dit de enige manier was om het verhaal voort te laten gaan. Hierdoor gebeuren er heel wat heftige dingen, maar ze worden ontzettend gemakkelijk opgelost of soms helemaal links gelaten. Beter was geweest als er één heftige gebeurtenis had plaatsgevonden. Ik ga natuurlijk niet verklappen wát er precies gebeurt.
De toevalligheden en extremen, die ergens ook erg voorspelbaar waren, nemen niet weg dat de boodschap van Dromen wel erg mooi is. Toch had ik gehoopt dat het boek over een echte reis zou gaan, in plaats van het alledaagse, zij het nogal dramatische, leven van een 15-jarige. Het geheel is daardoor wat rommelig, waardoor de hoofdzaak uit het oog verloren raakt en je je kan afvragen of alles wat in het boek staat wel daadwerkelijk nut heeft. De problemen waar Lucy tegenaan loopt worden te gemakkelijk opgelost zonder echte hobbels en dat is jammer.
Het is bewonderenswaardig dat Sara haar droom heeft mogen waarmaken met haar eigen boek. Ik weet zeker dat zij in haar schrijven zal gaan groeien, waardoor het minder een ‘en toen bedacht ik dit en toen dat’ geheel zal worden. In dit geval; less is more.
Ik had echt een heel ander beeld bij dit boek, haha. Komt misschien ook wel door de titel. Ik verwachtte echt zo’n “hoe word ik een doener?”-boek. :’)
Fijne en eerlijke recensie Emmy! 🙂
Wat ik zo leuk vind aan dit boek is dat ik tijdens het lezen echt het gevoel kreeg dat ik mijn 14-jarige schoonzusje hoorde praten. Sara weet heel goed de huidige jeugd neer te zetten, waarschijnlijk omdat ze zelf ook nog zo jong is.
Goede recensie! Ik moet ‘m nog lezen, vind het niet per se positief dat iemand die zo jong is al een boek heeft uitgegeven (ik voelde dat ook bij Layla Alizadah bijvoorbeeld) want dan moet je echt nog groeien en sowieso nog afwachten of je het schrijven wel leuk blijft vinden. Maar ik ben er wel benieuwd naar!