Ik vind het best lastig om zo nu en dan met een goede stelling te komen. Ik merk dat ik – zeker als ik het druk heb – het lastig vind om mijn mening over bepaalde kwesties te formuleren en dat het verzinnen van een stelling niet altijd gemakkelijk gaat. Vandaar dat het alweer twee weken geleden is dat ik de vorige stelling op jullie heb afgevuurd. Vandaag wil ik even terugblikken naar de vorige stelling én introduceer ik natuurlijk weer een nieuwe stelling.
De vorige keer hadden we het over Harry Potter en legde ik de volgende stelling voor:
De maatschappij in Harry Potter is te eenzijdig.
Annette gaf eigenlijk al een heel goed antwoord: deze boeken zijn al 20 jaar oud (OH MIJN GOD) en toen was het nog helemaal niet zo’n ding, diversiteit. Pas de afgelopen jaren hebben we er veel behoefte aan om te benoemen dat iets apart is. Dat iemand een andere afkomst heeft of op een andere manier tot een minderheid behoord. Ik vind persoonlijk dat we daar soms in doorslaan. En op het gebied van Harry Potter vind ik het een beetje overbodig. Hogwarts ligt in het VK en je hebt te maak met nationaliteiten die daar voorkomen; slechts een heeeeel klein percentage daarvan is magisch. Maar toch heb je Leo Jordaan, Cho Chang en de zusjes Patil. Je hebt roodharige, zwartharige, blonde kinderen.. Vanalles en nog wat. Op het gebied van uiterlijk vind ik – zeker voor de plaats – dat het prima vertegenwoordigd is. Vergeet niet dat er op andere plekken in de wereld andere toverscholen zijn!
Het had meer gekund, maar het is niet nodig, vind ik. Daarnaast; waarom moet echt elk beestje bij zijn naam genoemd worden. Net zoals homoseksualiteit. Het speelt dan wel geen enkele rol in de Harry Potter boeken; missen doe je het niet. Want het is geen onderdeel van het verhaal. Als het nu was geschreven, dan was er duidelijk iemand homoseksueel geweest, omdat dit van auteurs en uitgevers verwacht woord. Destijds niet. JK heeft niet voor niets niet haar voornaam op de kaft gezet, omdat de uitgever bang was dat jongens geen boek van een vrouw wilde lezen. Tja.
Ik denk dat het in de tijd waarin Harry Potter op de markt gewoon nog niet zo’n ding was en dat uitgevers het misschien ook gewoon te risicovol vonden. Wel denk ik – nu Harry Potter nog steeds zo immens populair is – het weer nieuwe mogelijkheden biedt. We krijgen steeds meer kijkjes in de gebruiken van andere landen, dus laat die toverwereld maar lekker uitbreiden; kom maar door!
Ik ben het dan ook niet eens met de stelling, want ik denk dat wij nog lang niet alles van de toverwereld hebben ontdekt.
Laten we gaan kijken naar een nieuwe stelling. Ik wil het komende tijd graag hebben over een medium wat ik heel erg leuk vind, maar nog door velen niet helemaal serieus wordt genomen: de graphic novel.
De stelling van komende week (of twee) is:
Graphic novels kunnen helpen om lezen leuk te gaan vinden.
Vind jij dat graphic novels aangeboden moeten worden aan jongeren die niet zo van lezen houden om hen zo op een andere manier kennis te laten nemen van de wonderlijke wereld van boeken? Of vind je dat jongeren zich niet moeten aanstellen en gewoon een boek moeten pakken? Laat jouw mening achter in de reacties!
Zeker! Kan me goed inbeelden dat dit hongerig maakt naar meer, gezien de verhalen in graphic novels niet altijd superuitgebreid zijn en je dan je tanden wel eens in iets gelijkaardigs maar uitgebreider wilt zetten. En zelfs als het geen ‘gateway drug’ is naar leesboeken, zijn graphic novels zeker niet minderwaardig en tellen ze net zo goed als lezen voor mij.
Helemaal mee eens! Ik denk dat Graphic novels zeker kunnen helpen. Ze zijn al visueel maar laten ook nog wel ruimte voor verbeelding.
Ja. Niets mis mee. Al zou ik persoonlijk liever zien, dat ze een leesboek zouden pakken 🙂
Zelf heb ik namelijk niet zo veel met graphic novels. Ik lees ze vooral als ze bij een bestaand fandom horen dat ik tof vind (Lunar Chronicles, Percy Jackson, Beautiful Creatures). Ik kan me voorstellen dat het andersom ook zo werkt, dat je door een graphic novel een serie oppakt.
Maar ik denk ook dat dat niet automatisch zo bij iedereen zal gaan. Sommigen hebben misschien nog een zetje nodig naar een leesboek. En er zullen altijd lezers zijn die in de graphic novels blijven hangen. Dat geeft niet, want er zijn ook veel hele goede graphic novels en zoals je zegt, het is een goede weg naar de wondere wereld van fictie.
Absoluut!
Ik heb een zeker broertje, die vroeger alléén maar Donald Duck en aanverwanten las. Tegenwoordig is hij dominee en leest hij dikke pillen omdat hij ze mooi vindt 😉 Ik weet het, anekdotisch bewijs is geen bewijs en zo, maar toch. Ik denk dat graphic novels en strips de fantasie net dat extra zetje kunnen geven, waardoor de drempel om te gaan/blijven lezen minder hoog is. En ze kunnen gewoon enorm leuk zijn. Dus.
Graphic novels geven (voor mijn gevoel althans) een heel andere leeservaring, maar ik denk zeker dat het kan helpen. Jongeren die nog (bijna) nooit een boek voor plezier hebben gelezen kunnen het als iets saais en zwaars zien. Een verhaal kan op zoveel manieren verteld worden. Plaatjes, geen plaatjes of inderdaad een graphic novel. Mijn stiefzusje las eerst heel weinig, maar af en toe wel een Donald Duck. En langzamerhand is ze meer boeken gaan lezen 🙂
Ik zou het meer als een opstapje zien naar een écht leesboek, maar het kan zeker helpen om het leuk te gaan vinden. Er zijn genoeg mensen die graphic novels nog steeds lezen, hoewel ze ernaast literatuur of thrillers lezen. Er zitten geen regels aan!
Ik heb zelf nog nooit een graphic novel gelezen dus ik vind het ook lastig om hier een mening over te geven, omdat ik de ervaring niet heb. Daarnaast ben ik ook nooit zo’n stripboekenlezer geweest.