De supperclub door Lara Williams Uitgever: Ambo|Anthos | Augustus 2020
Genres: Roman
Aantal pagina's: 336
ISBN: 9789026351617
Uitgave: eBook
Goodreads
De supperclub van Lara Williams is een subversieve coming-of-ageroman voor vrouwen van nu.
Roberta is negenentwintig en opgegroeid met de boodschap zo onzichtbaar en plooibaar mogelijk te leven. Ze heeft dan ook een nietszeggende baan en is te onzeker om iets te doen met haar passie voor koken. Tot ze de tegendraadse Stevie ontmoet. Samen richten ze de supperclub op, een geheim genootschap voor vrouwen die hongeren naar meer. Vrouwen die genoeg hebben van waardeloze mannen, waardeloze seks en de algehele verwachting zo min mogelijk op te vallen. Ze komen samen als de avond valt en feesten tot ze misselijk worden. Ze drinken, dansen en schreeuwen. En hun lijf dijt uit. In het middelpunt staat Roberta – cynisch maar onzeker, messcherp maar ook zoekend. Zoekend naar het antwoord op de eenvoudige vraag: als je een hongerige vrouw voedt, waartoe is ze dan in staat?
De supperclub van Lara Williams is een vlijmscherpe aanklacht tegen de patriarchale maatschappij, een roman die schopt tegen opgelegde normen en waarden en waarin je je tegelijkertijd watertandend tegoed doet aan onweerstaanbare beschrijvingen van de lekkerste gerechten.
Een tijdje terug werd ik benaderd of ik interesse had om De supperclub van Lara Williams te lezen. Hoewel het op eerste plaats niet mijn soort boek leek, intrigeerde het stukje ‘coming-of-age’ mij wel, dus wilde ik het toch lezen.
Het verhaal gaat over Roberta, die vooral niet wil opvallen en zich constant aanpast aan anderen. Ze heeft een nogal suf baantje en dat vindt ze helemaal prima zo. Maar dan ontmoet ze de rebelse Stevie en verandert haar leven voorgoed. Samen besluiten ze de Supperclub op te richten, waar ze regels breken, met vrouwen samenkomen en vooral veel eten.
Je krijgt hier twee verhaallijnen te lezen: het heden met de Supperclubs en het verleden van Roberta, waarom en hoe ze is geworden wie ze is.
Thema’s en TW: eetstoornissen, verkrachting, automutilatie, gewicht, relaties
Als je een luchtig boek over een eetclub verwacht, dan zal ik je meteen uit de droom helpen. De Supperclub is namelijk een behoorlijk beladen boek. Ik vond het vanaf het begin al zwaar, wat mede kwam door de stroeve schrijfstijl. Het voelde traag en beschrijvend en dat vond ik best even wennen.
Toch wist het me wel mee te nemen. Het boek is heftig en ook heel rauw qua emoties. Niks wordt mooier gemaakt dan het is. Dit is meteen ook waarom ik wel trigger warnings heb vermeld, want er zitten een aardig behoorlijk expliciete beschrijvingen in. Dit boek is dan ook niet geschikt voor de jongere young adult lezer.
Waarom ik dit boek dan wel bespreek? Dat komt omdat het wel echt een coming of age verhaal is. Roberta neemt je mee vanaf het moment dat ze gaat studeren: ze is er eigenlijk nog helemaal niet aan toe om de wereld te verkennen.
Ze ontdekt zichzelf. Haar passies. Ze leert wat met haar passies te doen. Ze ervaart hoe groepsdruk werkt en dat er over haar heen gelopen wordt. Dit zijn allemaal thema’s die wij allemaal wel doormaken. Hierdoor vond ik het heftig, maar ook ontroerend. Die rauwheid sprak me wel aan.
Ik kreeg ook echt spontaan honger van alle beschrijvingen van eten, trouwen.
Wat ik soms wel lastig vond was dat er aardig wat gesprongen werd in tijd. Een paar namen leken op elkaar, dus ik had het niet altijd meteen door waar in de tijdlijn we zaten en wie wie was. Gelukkig werd het steeds vrij snel weer duidelijk, maar een simpele ’toen’ en ‘nu’ had me vast enorm geholpen.
Daarnaast vond ik het einde een beetje tegenvallen. Ik had graag gezien dat alles meer een doel had..Ik kan mijn vinger er niet helemaal op leggen, maar het voelde nu nogal onbevredigend.
De supperclub is een heftige coming of age vol rauwe emoties en gebeurtenissen. Absoluut geen luchtig boek voor tussendoor.
Geef een reactie