De Nachtuilen – Jeroen van Unen

De Nachtuilen door Jeroen van Unen
Serie: De Nachtuilen #1
Uitgever: LS Amsterdam | 2015
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 399
ISBN: 9789024569397
Uitgave: Paperback
Goodreads

"Tobias keek haar met grote ogen aan. 'Geloof je me nu?' fluisterde Rika in zijn oor. 'Geloof je me nu dat magie bestaat?'"

De 16-jarige Tobias Durana stapt in het vliegtuig om in Engeland een uitwisselingsprogramma te volgen. Maar in plaats van naar Londen vliegt hij naar een plek waar hij nog nooit van heeft gehoord: de Denari-eilanden. Hij ontmoet daar de excentrieke Rika, die hem vertelt dat zijn ouders vroeger van de eilanden zijn weggevlucht, al weet niemand waarom. intussen gelooft Louis Vega, de leider van de eilanden, dat Tobias een oeroude magische strijd kan oplossen en dwingt hem tot een loodzware training. Maar heeft Vega wel het beste met hem voor? En wat wil Tobias zelf?

De nachtuilen is een boek wat eerder bij een andere uitgever is verschenen, maar nu – na een flinke remake – opnieuw verschijnt. Ik heb de eerdere versie niet gelezen, maar kan me ergens wel een beetje voorstellen dat dit veel invloed heeft gehad. Ik vond het een erg leuk boek, maar ik denk nog niet dat Jeroen van Unen zijn volledige potentie heeft bereikt.

Het boek gaat vooral over Tobias, die erachter komt dat zijn dode moeder en afwezige vader een geheim hadden; ze kenden magie, en hij dus ook. Hij moet zijn krachten leren beheersen, want zijn nieuwe vrienden strijden tegen een kwaadaardige tovenaar. En tja.. hij is waarschijnlijk de jongen van de profetie, dus dat brengt een verantwoordelijkheid met zich mee.

Als ik het zo vertel, dan klinkt het boek behoorlijk cliché. Dat is het echter niet. De manier waarop Jeroen zijn magie heeft neergezet, het eiland waar ze op wonen.. er zijn genoeg elementen die origineel maken en goed passen in het geheel. Het wordt allemaal vlot verteld, maar dat is ook meteen een punt waar ik twijfel; wordt er wel voldoende uitgelegd? Wordt alles niet te makkelijk vanzelfsprekend genomen? Ik denk dat bepaalde details wel wat meer body konden hebben en andere elementen hadden nog wel extra aandacht mogen krijgen. Maar dat neem ik graag voor lief; het verhaal was op zich namelijk duidelijk en je werd niet doodgegooid. Het was een leuk verhaal. Dat vooral.

‘Een leuk verhaal’, dat zijn de recensies die ik het lastigst vind. Want wat is er leuk aan? Wat mist er? Ik denk dat het in dit geval de personages zijn. Naar mijn idee was het lastig om je emotioneel met hen te binden, waardoor het verhaal me minder deed. Ik kreeg ook de indruk dat Tobias nog niet echt een eigen stem had. Hij kwam niet helemaal uit de verf qua gedrag en leeftijd. Ik vond het lastig om echt hoogte van hem te krijgen en daardoor blijft hij me ook beter bij.

Toch is het goed dat dit een boek is met een mannelijk hoofdpersoon. Het zal veel jongeren (en vooral jongens) aanspreken, omdat het toch wel een stoer verhaal is met zwaarden en magie leren beheersen. Zelf vond ik vooral Loesje erg leuk, zij bracht net dat geen wat het verhaal nodig heeft om het naar een hogere plank te tillen.

Ik vond De nachtuilen een vermakelijk boek. Het is geen topper binnen het fantasy-genre, maar wel erg leuk voor tussendoor. Ik ben benieuwd hoe Jeroen van Unen zich als schrijver gaat ontwikkelen.