De naam van de wind (The Kingkiller Chronicle #1) – Patrick Rothfuss

De naam van de wind door Patrick Rothfuss
Serie: The Kingkiller Chronicle #1
Uitgever: Boekerij | juli 2007
Genres: Fantasy, High Fantasy
Aantal pagina's: 717
ISBN: 9789022557068
Uitgave: Paperback
Goodreads

Kvothe de legende. Befaamd magiër, berucht dief, meestermusicus en moordenaar. Van zijn jeugd met een groep muzikanten, zijn leven als bedelaar, tot de periode waarin hij een leerling was aan de befaamde Universiteit voor Magiërs en Alchemisten, Kvothe vertelt zijn verhaal met humor en gevoel voor tragiek. Zo onthult hij de man achter de legende – een klassieke en onvergetelijke held die de lezer vanaf de eerste pagina weet te boeien. De naam van de wind is een debuut van een klasse zoals men zelden ziet in de epische fantasy. Rothfuss vertelt het verhaal van Kvothe in de beeldende stijl en met het gevoel voor detail die doen denken aan J.R.R. Tolkien en Robin Hobb, en met de verhalende kracht van Robert Jordan. Rothfuss verweeft dit alles tot een eigen geheel dat van begin tot eind intrigeert en doet wat maar weinig schrijvers kunnen: hij raakt de lezer.

Al jaren stond De naam van de wind op mijn ‘wil ik lezen lijstje’. Sterker nog, het was het eerste boek dat ik op mijn TBR lijstje neerzette toen ik met goodread begon. Dit boek werd me echt van alle kanten aangeraden, maar ik twijfelde. Heel erg. En dan niet of ik het boek wilde lezen, maar meer over in welke taal ik dit boek wilde gaan lezen. Mijn probleem met dikke high fantasy boeken is namelijk dat ik nog wel eens mijn concentratie verlies, het gevolg; ik verlies details.

Onlangs had ik een interview met Paul Bürhe, waarin hij aangaf dat dit zijn favoriete boek was. Wederom begon het te kriebelen. Ik uitte mijn twijfels naar de uitgever en hij verzekerde me dat de vertaling echt heel goed zou zijn. Niet veel later had ik het eerste deel in huis, wat ik meteen prioriteit gaf ten opzichte van mijn andere nog te lezen boeken. Ik moest dit boek gewoon lezen. En oh oh oh oh wat was hij fantastisch. Dit is – zonder overdrijven – een van de beste high fantasy boeken die ik ooit heb gelezen.

Het nadeel van high fantasy (uitzonderingen in YA daargelaten) is dat ze vaak zo vol details en beschrijvingen zitten, dat het kan gaan vervelen. Zo stoor ik me dodelijk aan het herhalingen bij de Wetten van de Magie en is de Lord of de Rings voornamelijk een hele kluif omdat het landschap in drie bladzijden wordt beschreven, maar de actie in slechts twee regels. Patrick Rothfuss bewijst met De naam van de Wind dat je geen eindeloze beschrijving of herhaling nodig hebt om een magische wereld tot leven te brengen en deze in kaart te brengen. Het gaat vanzelf. Dit komt mede door de prettige schrijfstijl, die toch op poëtische wijze wordt overgebracht.

Wat ik vooral leuk vind is dat je aan het begin kennismaakt met een herberg, een klassieke fantasysetting, waar een aantal figuren aanwezig zijn. Een van die figuren is Kvothe, een legendarisch man die een bijzonder leven heeft gehad. Hij werkt nu als waard van de herberg, wat de klandizie bijzonder verbaasd. Als er een kroniekschrijver aankomt, besluit Kvothe zijn verhaal te vertellen. En dan duik je dus in het verleden; waarin Kvothe zijn jeugd verteld.

Kvothe maakt een duidelijke ontwikkeling door van nieuwsgierig kind naar een begaafde leerling aan de universiteit, die niet bang is om een risico te nemen om zichzelf verder te ontwikkelen. Hij heeft duidelijk een eigen karakter en wordt nooit overschaduwt door andere personages. Hij is natuurlijk wel de held van het verhaal, dus veel gaat er goed… Maar er gaat ook weer een heleboel fout.

Net zoals bij een echte vertelling, wordt het verhaal af en toe onderbroken door een uitstapje naar het heden. Dit geeft je als lezer even ademruimte. Daarnaast zijn deze stukken ook zeker niet te lang.

De hoofdstukken zijn over het algemeen niet lang. Dit zorgt voor een prettig leesritme. Ik zat al snel helemaal in het verhaal en kon het boek maar met moeite wegleggen. Man, wat kan Rothfuss schrijven! Nu snap ik hoe frustrerend het voor fans is om al zo lang te moeten wachten op het derde deel. Ikzelf kan persoonlijk niet wachten op het tweede deel. Zal dat boek me op dezelfde wijze weten te overtuigen?

De naam van de wind is een echte aanrader voor de high fantasy fan, maar ook een prima opstapje om er kennis mee te maken. Het boek is misschien wel dik, het is ook ontzettend toegankelijk. De schrijfstijl is ontzettend fijn en de wereld die Rothfuss heeft gecreëerd spreekt tot de verbeelding, zonder dat het een loopje met je neemt.