De heksenhoeve

Een van de plekken waar ik tijdens de vakantie in Drenthe heel graag heen wilde, was de heksenhoeve in Appelscha. Ik denk dat iedereen die in Nederland met hekserij bezig is wel eens van Margarita en haar Heksenhoeve heeft gehoord. Het is een waar heksenmuseum vol rituelen die je als een soort speurtocht kunt doen.

Wat ik kon verwachten wist ik niet echt. Ik wist alleen dat ik er heel veel zin in had. Via een pad kwamen we achter de hoeve terecht, waar we in het winkeltje een entreekaartje konden komen. We kregen daarbij ook meteen de lijst voor de speurtocht mee. En ik zeg nu wel speurtocht, maar het was meer dan dat. Er komen zo’n 28 rituelen aan bod die je kan doen. Bekende heksenrituelen met knopen, planten, wensen, de kracht van verbeelding over genezing, geluk, wensen.. noem maar op. Ook kinderen konden meedoen. Dat was bijzonder. Lily keek haar ogen uit!

Tussen alle bomen – bij sommige bomen en planten staat een bordje met uitleg – hing een bijzonder fijne en rustgevende sfeer. Hoe fijn is het als je hier dag in dag uit mee bezig kan zijn?

Halverwege de tocht werden we bij elkaar geroepen om mee te doen met het wichelroede lopen. Zelf heb ik wel ervaring met pendelen, maar een wichelroede had ik nog nooit in handen gehad. Ergens dacht ik ook een beetje dat het niks kon zijn.

Boy was I wrong.

We leerden water zoeken, mensen zoeken, aardstralen zoeken. Het was bizar. En bijzonder. Echt wel iets wat ik zaken zou willen proberen. En het werkte uiteindelijk bij iedereen, ook bij de sceptische deelnemers.

Verbluft liepen we verder. Lily werd het een beetje zat, ondanks dat ze bij iedereen harten kon stelen. Gelukkig ging de bel voor het wensritueel al snel! Dit was echt een ritueel, waarbij er een cirkel werd aangeroepen en waarbij wensen de wereld in werden gestuurd. Naast dat mijn man en ik weer eens precies hetzelfde hadden opgeschreven, gebeurde er nog wat bijzonders. Margarita vroeg de kinderen namelijk om een element te noemen en een van de wat oudere kinderen liep vast bij het element aarde. Dus toen ze vroeg waar we op liepen, riep Lily heel hard tussendoor: aarde! Iedereen keek nogal verbluft. Wij ook. En zij scharrelde daar maar lekker rond. Kleine bosheks.

Daarna gingen we nog even langs het winkeltje en namen we afscheid. We kregen allebei een stevige knuffel.

Ik was oprecht onder de indruk van alles. Het was een enorme fijne en bijzondere plek die me echt heeft weten te raken. Wil je ook langs? Hier vind je alle informatie die je nodig hebt.