Ook door deze auteur: Wie ik gisteren was
Uitgever: Moon Genres: Contemporary, Young Adult
Uitgave: Paperback
De geur van groen van Pamela Sharon stond al lange tijd op mijn TBR. Dit verhaal werd destijds tweede in de moon schrijfwedstrijd en hoewel contemporary niet mijn eerste voorkeur heeft, was ik toch enorm nieuwsgierig. Vooral omdat het boek genomineerd werd voor onder andere het beste boek voor jongeren. Ik ging er vrij blanco in.
Raaf en May-Lin zijn onafscheidelijk. Samen kunnen ze de wereld aan en samen zijn ze doodgewone tieners. Raaf is blind, maar dankzij May-Lin beleeft ze de wereld om haar heen net zo goed als ieder ander. Maar dan wordt May-Lin bruut uit Raaf’s leven gerukt en verliest Raaf niet alleen alle kleur in het leven, maar ook de persoon waar ze het meest op kon bouwen.
Thema’s: visuele beperking, verlies van een dierbare
De geur van groen is een bijzonder verhaal over een blind meisje. Hoewel ik zelf met één oog bijna niks zie en enorm afhankelijk ben van mijn bril, is het maar moeilijk voorstellen hoe het moet zijn om in een wereld te leven waarin er niks te zien is. Ik vind het dan ook erg knap dat Pamala Sharon erin geslaagd is haar verhaal over te brengen. Boeken zijn vaak zintuiglijk geschreven en als het visuele aspect opeens wegvalt, lijkt het me best een kluif om te bepalen wat er over blijft. Kleuren zijn immers zo conceptueel (ik vraag mezelf vaak af of we kleuren hetzelfde beleven). Desondanks dat het boek vanuit Raaf geschreven is, vond ik het nog steeds erg zintuiglijk overkomen en dat vond ik erg knap en overtuigend gedaan.
Raaf leunt – misschien onbewust – heel erg op haar bestie. Ik denk dat dit – zeker voor tieners – een heel natuurlijk reactie is. Lin krijgt uiteindelijk een ongeluk en opeens staat Raaf er alleen voor. Niet alleen rouwt ze om het verlies van haar vriendin, ze moet opeens ook op eigen voeten staan. Opeens moet ze haar eigen vleugels durven uitslaan. Dit proces raakte me wel. Ik kon het me voorstellen en ook welke frustraties ze moest voelen.
De plot is verder vrij klein. Het focust zich vooral op het overlijden van Lin, Raaf’s zelfstandigheid en hoe zij verliefd wordt op een jongen. Meer heeft het verhaal ook niet nodig: op deze manier is het breekbaar in zijn eenvoud.
Wil je echter een grootser plot met meer drama en meer diepgaande uitwerking, dan zal je op zoek moeten naar wat anders. De geur van groen is een prachtig boek, maar de plot is klein.
Ik vond De geur van groen prachtig, zij het dat ik het soms wat hak op de tak vond. Het is geen lastig boek om te volgen en ook jongere lezers zullen dit graag lezen. Zelf had ik wel graag een wat grotere emotionele betrokkenheid gevoeld naar de personages. Soms had ik tijdens het lezen het gevoel dat ik iets moest voelen, maar ik voelde het vervolgens niet. Waar dat door komt weet ik alleen niet.
Al met al is De geur van groen een mooi verhaal. Ik heb nog niet veel gelezen over blinde hoofdpersonen en juist door mijn eigen visuele beperking trok het boek me aan. Ik ben erg benieuwd naar wat Pamela Sharon ons nog meer gaat brengen!
Geef een reactie