De Doodskuur (The Maze Runner #3) – James Dashner

De Doodskuur Serie: The Maze Runner #3
Andere boeken in deze serie: De Labyrintrenner
| februari 2015
Aantal pagina's: 365
ISBN: 9789021457383
Uitgave: Paperback
Goodreads

WICKED heeft alles afgepakt van Thomas. Zijn identiteit, zijn geheugen en nu ook zijn enige vrienden: die uit de Laar. Maar het einde is nabij. Alle beproevingen zitten erop, na nog een allerlaatste test.
Maar zal iemand die overleven?

Wat WICKED niet beseft is dat de herinneringen van Thomas veel verder teruggaan dan de organisatie vermoedt. En daarom weet Thomas dat hij geen woord moet geloven van wat ze zeggen. Thomas ontsnapte uit het Labyrint. Hij overleefde de Schroei. En hij zal alles op alles zetten om zijn vrienden te redden. Maar het is de waarheid zelf die echt een einde aan alles zal maken. De tijd voor leugens is voorbij.
De doodskuur is het einde van de Labyrintrenner-trilogie

Wat is het toch heerlijk dat Uitgeverij Q ons niet zo lang laat wachten met het verschijnen van de hele Maze runner trilogie. Het lijkt nog maar gisteren dat ik De Labyrintrenner op mijn mat hoorde vallen, en nu ben ik al weer helemaal door de trilogie heen! Ik las namelijk De doodskuur.

Ik had heel veel negatiefs gehoord over het derde deel, maar toen de Nederlandse recensies binnen begonnen te druppelen, leek het ook wel weer mee te vallen. Ik wist zeker dat ik mijn best moest gaan doen om niet bevooroordeeld te beginnen aan het boek.

Gelukkig is dit me wel gelukt. Ik had gelukkig ook veel minder moeite met de personages, die ik in het vorige boek maar vlak vond en in het eerste deel onopvallend. Nu begonnen er eindelijk een aantal personages uit te springen, maar dat kan natuurlijk ook komen door het feit dat er minder zijn.

De eerste helft van het boek vond ik lekker weglezen, maar tegen het einde was ik het eigenlijk een beetje zat. Het drong niet allemaal meer tot me door en ik kreeg echt zo’n gevoel van ‘ja schiet nou maar op, je gaat dood denk ik. Dus ga maar.. laat het klaar zijn.’ Ik wilde gewoon dat de ontknoping zou komen en dat deze episch zou zijn. Helaas bleef het epische einde uit, maar toch wist het me ook wel weer te verrassen. Ik vond het einde zo slecht nog niet.

Wat heel veel mensen stoorde aan deze trilogie is dat ze deel één fantastisch vonden en de rest echt niet aan hun hooggespannen verwachtingen kon tippen. Persoonlijk wist deel 1 mij niet te overtuigen en heb ik juist de indruk dat de hele trilogie op datzelfde niveau bleef hangen: ‘wel aardig, maar geen favoriet’. Dashner heeft zeker wat interessante stukken, maar wat mij betreft had alles zich in het doolhof mogen afspelen.

Wat ik wel goed vind aan dit laatste deel is dat het zich richt op een oplossing en dat deze oplossing iedereen weer langs plekken uit het verleden brengt. Ik vind het mooi als een cirkeltje weer rond gemaakt wordt. Het einde en de manier waarop de Vuring zich verder zal gaan ontwikkelen vond ik veruit de beste keus uit het boek. Tja.. en wat het is moet je natuurlijk zelf maar lezen!

Thomas vond ik in dit boek ook sympathieker. Het werd gemakkelijker om je in hem in te leven, al bleef ik toch een zekere afstand voelen. Maar dat had ik met alle personages. Jij ervaart dit misschien weer helemaal anders.

Ik heb genoten van de trilogie en ben blij dat ik ze allemaal heb gelezen. Hype of niet, soms moet je er aan toegeven. Ik vind dat je pas mee kan praten als je iets gelezen hebt en tja… ik denk dat de Mazerunner ergens toch wel onder de ‘moet je gelezen hebben’ valt. Vinden jullie niet?

Hoewel De doodskuur niet helemaal mijn ding was, ben ik wel enorm benieuwd naar de prequel van de serie, die in juni zal verschijnen. Ik ben benieuwd of dit de vragen die ik nog heb zal beantwoorden!