Confettiregen – Splinter Chabot

Confettiregen door Splinter Chabot
Uitgever: Spectrum | Maart 2020
Genres: Autobiografie
Aantal pagina's: 344
ISBN: 9789000370634
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Confettiregen verhaalt over een jonge jongen die opgroeit in zijn eigen glitter- en confettiwereld. Als kind lijkt thuis alles een sprookje. Naarmate hij groter wordt ontdekt hij langzaam maar zeker dat hij anders is dan zijn broers, anders dan zijn meeste klasgenoten, anders dan wat hij dacht te zijn. Anders dan wat hij wilde zijn.

Confettiregen is het dagboek van die worsteling. Maar ook van een ontwikkeling naar een leven vol liefde. En confetti.

Wie is de Mol?, een felroze kaft en heel veel lof: je kon eigenlijk niet meer om Splinter Chabot heen en daarom wilde ik het autobiografische Confettiregen erg graag lezen. Als tiener ontdekte ik mijn eigen seksualiteit en voelde ik me ook altijd een beetje anders dan anderen, dus ik verwachtte een heel herkenbaar verhaal.

Wobie groeit op als een jongen verzot op glitters en mooie dingen. Hij leeft thuis veilig in zijn eigen fantastische wereld. Maar naarmate hij opgroeit merkt hij dat hij niet is als zijn broers. En eigenlijk ook niet echt als zijn klasgenootjes. Dit is een enorme worsteling, want hij is niet wat hij wilde zijn. Confettiregen is een zoektocht naar liefde (voor jezelf) met een heleboel glitters en confetti.

Laat ik eerst zeggen: kon ik maar vrienden zijn met Wobie en zat ik maar bij hem in de klas. Niet alleen had het mij goed gedaan om zo’n fantastisch kleurrijk persoon in mijn leven te hebben op de middelbare school, maar ook omdat we zo veel aan elkaar gehad hadden kunnen hebben. Wobie worstelt heel erg met zichzelf en zijn seksualiteit. En hoewel mijn seksualiteit niet perse een worsteling was in mijn tienerjaren, had ik wel moeite met… ja met vanalles eigenlijk. Ik wilde heel erg graag mijn eigen ding doen en dat werd niet altijd begrepen. Pas nu snap ik waarom ik me opsloot in mijn kamer en waarom niemand me kon bereiken: ik had die ontprikkeling nodig en het contact met mensen die dezelfde interesses hadden. Mooi hoe boeken daarbij kunnen helpen om het in te zien en te accepteren.

Meer dan eens werd ik door het boek geraakt. Dan wilde ik Wobie echt een knuffel geven om te zeggen dat alles goed zou komen. Dat ik er voor hem zou zijn, ondanks wat anderen van hem vinden. Dat raakte me. Echt.

Het is een autobiografisch verhaal. Dit aspect van het boek raakte me misschien nog wel meer: dit is hoe de auteur het zelf beleefd heeft. Oké, het zal vast hier en daar aangedikt zijn, maar dat stoorde me niet. Het ‘normale’ van Confettiregen maakte het een uiterst meeslepend dagboek. Misschien heb ik ook wel een beetje moeten huilen. Ik heb moeten huilen. Het ontroerde me: die barsten in zijn vrolijkheid, zijn sombere stemming, zijn worsteling. Op sommige vlakken was het alsof ik over mezelf las. Bedankt, Splinter, dat jij jouw verhaal hebt gedeeld en zoveel herkenning hebt opgeroepen. Terecht dat dit boek een hit is en terecht dat het genomineerd is als beste boek voor jongeren. Want het is echt heel goed.

Omdat het een dagboek is leest het prima weg. Het bespreekt Wobie’s leven van vroeger tot nu en daarbij komt van alles aan bod. Ziekte, vriendschappen, uit huis gaan.. Alles wat je maar in het leven mee kan maken.. De middelbare school speelt de grootste rol, waardoor het erg geschikt is om te lezen als tiener. Het is niet moeilijk, maar ook niet simpel.

Ik vond Confettiregen fantastisch en ik kan niet wachten om meer van Splinter Chabot te kunnen lezen. Heel lang hoef ik niet te wachten, want hij schrijf dit jaar mee aan 3PAK.