Serie: Structure #1
Uitgever: dunTax Books | April 2017
Genres: New Adult, Contemporary, Romantiek
Aantal pagina's: 302
ISBN: 9789082663006
Uitgave: eBook
Goodreads
Na een foute avond vol drank wordt Lily wakker naast Eindhovens lokale
popidool Mika. Ze heeft een hekel aan de populaire
band, die denken dat ze alles maar kunnen krijgen.Maar als Mika haar maar niet met rust laat en ze hem beter leert kennen, is hij misschien niet zo verschrikkelijk als ze denkt.
Misschien kampt hij zelfs wel met soortgelijke problemen als zijzelf. En hij? Wat vindt hij van haar?
Self-publishers, ik kan er niet anders dan veel respect voor hebben. Een boek uitgeven is immers niet niks en als je het zelf doet, moet je ook alles zelf doen. Marielle Brouwer, die wij natuurlijk allemaal kennen van de blog Duntax, heeft onlangs haar boek uitgegeven: Chaos & Structure, het eerste deel van de Structure serie. Ook bij de leesbeesten leesclub gaan we dit boek lezen, wat voor mij een reden was om deze new adult op te pakken. New Adult (en vooral de contemporary kant daarvan) is niet echt mijn ding, maar ik besloot me daar niet tegen door te laten houden.
Chaos & Structure gaat over de studenten Mika en Lily. Ze zitten beiden op de kunstacademie, maar staan toch mijlen ver uit elkaar. Mika, zanger van de populaire band Structure en Lily, onzeker en vaak alleen, worden op een ochtend wakker in hetzelfde bed. Hoewel Lily niks van de band en diens zanger moet hebben, komen de twee elkaar toch steeds weer tegen. Bloeit daar wat moois op?
Ik had grote moeite met het verhaal. Zo. Dat is eruit. En dat had verschillende redenen die ik graag wil toelichten. Dat neemt niet weg dat anderen misschien enorm zullen genieten van het boek, hoor. Ikzelf heb het enkel uitgelezen voor de leesclub.
Na slechts twee hoofdstukken was ik al gefrustreerd. Als kunstacademieganger kwam ik het ene na het andere ‘foutje’ al tegen. Nu neemt een schrijver natuurlijk creatieve vrijheid, maar bij contemporary verwacht ik – vooral als het zich in Nederland afspeelt – een gedegen onderzoek. Gelukkig is het al aangepast voor de volgende druk, maar dit soort foutjes zijn onnodig, vooral als er genoeg mensen zijn die kennis van een onderwerp hebben. De setting kwam hierdoor niet tot leven, iets wat een boek in de echte wereld juist nodig heeft. Waar zijn de kenmerken van Eindhoven?
De personages zijn aardig. Hoewel ik soms moeilijk hoogte kon krijgen van hun gedrag en ze wat mij betreft wel wat sterkere karaktertrekken hadden mogen hebben (ze leunen nu vooral op hun problematiek), waren ze wel vermakelijk en herkenbaar. Helaas vond ik de dialogen tussen de personages vaak erg onnatuurlijk. Het werd steeds onderbroken door onnodige bijzinnen vol tell. Waar is de show? Waarom moet er constant verteld worden dat iemand ‘knipoogt naar hem’, of ‘zei hij tegen haar,’. Een natuurlijk dialoog heeft dat niet nodig, zeker niet als er maar twee personages in de ruimte zijn. Tegen wie praat hij anders? De plant in de hoek?
Ikzelf zou er nog eens flink een redactie overheen willen gooien. Ik heb een groot deel van het boek gelezen met een rode stift in mijn hoofd. Zo erg dat ik soms zinnen herlas in mijn eigen woorden, om het verhaal nog een beetje soepel te laten lopen. Jammer, want ik had hoge verwachtingen van Marielle’s schrijfstijl. Dit verhaal heeft namelijk potentie, als het flink bijgeschaafd zou worden. Veel zinnen waren krom, onlogisch of gewoon veel te veel geknutseld. Waar is de natuurlijke dialoog? Waarom moet alles zo overdreven aangewezen worden?
Mijn probleem met new adult boeken is dat de plot vaak hetzelfde zijn bij veel boeken. Chaos & Structure volgt een zelfde soort plot als de meeste boeken. Jongen en meisje lijken niet bij elkaar te passen, hebben geheimen of problemen en komen toch samen. Vaak ontbreekt er een echte climax en dat gevoel had ik ook bij dit boek. Ja, er gebeurt natuurlijk wel wat heftigs op het einde, maar om nu te zeggen dat ik het boek een stevige spanningsboog vond hebben? Nee.
Dit boek is vooral geschikt voor mensen die niet teveel moeilijke dingen willen lezen en wel houden van steamy scenes. Ikzelf had echter grote struggles met het verhaal, waar ik al snel nog maar amper doorheen kon kijken. Melisa zal kunnen beamen dat ik het boek uiteindelijk zuchtend en steunend heb doorgeworsteld. Maar he, dat betekent niet perse dat het een slecht boek is en niemand aan zal spreken. Het is gewoon niet echt mijn ding. Wel zou ik dolgraag door haar teksten gaan om eens flink te strepen, want ik zie zeker potentie.
Chaos & Structure was niet mijn ding. De foutjes in de setting, de zwakke dialogen en mijn geworstel met de schrijfstijl maakte het dat ik me er doorheen heb moeten slepen.
Ik bewonder Marielle om haar doorzettingsvermogen, maar ik hoop dat haar toekomstig werk net iets meer in mijn straatje zal liggen. Sorry, Marielle, dat ik je geen confetti kan geven. Ik weet zeker dat je alleen maar beter zal worden.
O wat jammer. Het is niet mijn genre, dus zelfs met een jubelende recensie had ik het boek niet opgepakt. Goed van je dat je je eerlijke mening hebt gegeven, want dat kan erg moeilijk zijn als je weet hoeveel iemand in een boek heeft geinvesteerd (en daar geef je gelukkig ook aandacht aan).
Met “investeren” bedoel ik dus tijd, geld, energie en vooral liefde voor het verhaal. Het klonk ineens zo zakelijk 😉
Wel heel eerlijk van je! En ik heb dat anti-climax gevoel ook altijd bij New Adult boeken. Het is vaak echt niet mijn genre.