Bloedband (Blood of Eden #2) – Julie Kagawa

Bloedband Serie: Blood of Eden #2
Andere boeken in deze serie: Onsterfelijk
| 27 mei 2014
Aantal pagina's: 448
ISBN: 9789034787613
Uitgave: Paperback
Goodreads

Bloed spreekt tot bloed... dat is het enige wat nog geldt in Allies leven.

Nu ze Zeke, de jongen op wie ze verliefd is, heeft moeten achterlaten in Eden, heeft Allie nog maar één doel voor ogen: haar maker, Kanin, redden uit de klauwen van de psychopatische vampier Sarren. En ze voelt dat ze niet veel tijd meer heeft. Het spoor leidt haar naar haar geboorteplaats, de plek waar het allemaal begonnen is. Als ze daar aankomt, blijkt Sarren met het dodelijke roodlongvirus te hebben geëxperimenteerd, waardoor nu niet alleen mensen maar ook vampiers groot gevaar lopen...

Wanneer zelfs de eeuwigheid niet voor altijd lijkt te zijn, komt Allie voor een hartverscheurende keuze te staan...

Koop dit boek bij Bol.com

Na helemaal overdonderd te zijn geweest door deel 1 – wat ik een geweldige vondst vond: een dystopische wereld die wat wegheeft van een zombieapocalyps, maar dan met vampiers – stond ik letterlijk te springen om te beginnen met dit tweede deel, Bloedband. Even vervloekte ik school en andere dingen die ik nog moest doen, want ik wilde zo ontzettend graag beginnen. En toen had ik tijd.. werd ik ziek.. Grr. Maar goed.. Uiteindelijk voelde ik me goed genoeg en wilde ik even genieten van mijn vrije dag, dus ben ik lekker op het balkon gaan zitten om dit boek eens lekker te beleven. Want daar is Julie Kagawa goed in: je een boek laten beleven.

Dit boek gaat verder iets nadat Allie, Zeke en de anderen heeft achtergelaten in Eden, de enige plek op aarde die vrij lijkt te zijn van ziekte en vampiers. Allie voelt zich eenzaam en is door haar dromen en visioenen aangespoord om op zoek te gaan naar haar maken, Kanin, die gevangen gehouden door de sadist Sarren. En geloof me, wat hij doet is niet voor de zachtzinnigen. Als lezer wordt je meteen meegesleurd het verhaal in en maak je de ene gruwelijkheid naar de andere mee. Maar het is niet zo dat het alleen maar dood en verderf is. Het zijn gruwelijkheden die in die wereld passen. Het is eten of gegeten worden. Vechten of gedood worden. Het is dan misschien wat grof allemaal, maar Julie Kagawa heeft goed begrepen dat een dystopische wereld geen zonnestralen en regenbogen zijn. De wereld en haar inwoners zijn kapot en dat mag best beschreven worden. In vele dystopische romans mis ik soms dat realisme en wordt er soms net iets te zachtzinnig over gedaan, bij Blood of Eden niet hoor. Alles mag kapot.

Gedurende het verhaal vinden er een aantal gebeurtenissen plaats die ik ergens had zien moeten aankomen, maar die voor mij toch als een verrassing kwamen. Hierbij moet je vooral denken aan de personages die terug keren en welke houding ze aannemen. Het feit dat ik hierdoor verrast werd, vind ik prettig en doet de beleving van het verhaal zeker ten goede.

Een andere gebeurtenis (goh, wat blijf ik lekker vaag) – wat te maken heeft met Sarren – vond ik eerst een beetje teveel herhalend, maar toen ik had einde las. DAMN. Dat einde. Het is gruwelijk, het is gemeen, het is oneerlijk. Maar het klopt zo erg. Dit is frustrerend.. Ik wil boek 3!

Hou je van dystopie en een wereld waarin alles verloren lijkt? Dan is Bloedband iets voor jou. Het zit, ondanks het vele geweld ook een vleug romantiek in, maar bovenal verteld het boek ons hoe het is om menselijk te zijn.

Ik wil Harlequin bedanken voor het toesturen van een recensie-exemplaar.