Paper Towns – John Green

Negen jaar oud zijn ze en onafscheidelijk - Q (Quentin) en Margo Roth Spiegelman - als ze in het park een dode man vinden. Daarna hebben ze bijna tien jaar geen kontact meer. Totdat Margo op een avond op het raam van Q's kamer klopt....Die nacht maken Margo en Q een onvergetelijke tocht door de stad waar ze wonen. Q heeft het gevoel dat die nacht een onverbrekelijke band tussen hem en de mooie Margo wordt gesmeed. Als Margo de volgende dag verdwenen is, laat hij het er dan ook niet bij zitten. Een bizarre roadtrip volgt, waarin Q er langzaam achterkomt dat Margo niet de persoon is die hij meende te kennen - en hijzelf evenmin.

Zo heeft je bibliotheek geen enkele John Green liggen en zo ligt er elke week een ander. Dat is een van de nadelen die een bieb met twee locaties heeft (waarvan de ander dus in de middelbare school zit en dus dag dag YA), maar ook weer een voordeel omdat het assortiment nog wel eens doordraait. Ik kon mijn geluk dan ook niet op toen mijn oog viel op het boek Paper towns.

Hier word Ik ontzettend Blij van. Maar dat kan ook aan het Weer liggen.

Net zoals bij voorgaande J.G. boeken vind ik de manier waarop hij de situatie schetst, de leefwereld van de personages, zo realistisch dat het net is alsof ik er bij ben. Als het boek dan uit is, voelt dat vreemd, alsof de wereld een stukje is opgelost. Ergens is het zo vreemd dat je voor een paar uur echt ergens anders bent en de personages zo goed leert kennen dat het net is alsof het vrienden van je zijn. Alsof je bij de in de auto zit en mee bent op reis. Nou ja. Ik kan het eigenlijk niet zo goed omschrijven, maar ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen.

Ik vond het heel fijn dat de focus niet alleen op die ene avond lag, of op alleen maar de roadtrip. Juist door een kijkje te nemen in het leven van Q, snap je de situatie meer. Kan je goed meedenken en lijkt het echter. Door de 3 afzonderlijke delen die alle drie anders zijn opgezet, krijg je een dynamiek in het verhaal die verfrissend is en er zeker voor zorgt dat je je niet gaat vervelen.

In het geheel vond ik het een leuk boek. Al vond ik het einde een beetje tegenvallen. Een soort anti-climax waar ik me niet zo prettig bij voelde. Een gevalletje: was dit het? Maar ik vind niet dat daardoor het hele boek afgeschreven moet worden. Welk boek heeft immers nou geen element waar je het als lezer niet mee eens bent?

Ik hou van de humor die J.G. in zijn verhalen gooit. Het is een vorm van humor die ik als nerdy buitenbeentje heel goed kan waarderen. Was ik zelf maar zo gevat en grappig. Door dit soort boeken zou ik graag terug in de tijd gaan om het in te kunnen zetten als tiener op de middelbare school.

Ach, ik zal dat sentimentele gedoe jullie onthouden, want al met al is Paper towns een heel leuk boek. Vooral jongeren zullen dit erg geweldig vinden en het is voor een breed publiek toegankelijk. Hou je van spontane ondernemingen of droom je daar van? Dan is deze reis van Margo en Q wellicht wel wat voor jou!