Yellowface – R.F. Kuang

Yellowface door R.F. Kuang
Ook door deze auteur: Babel
Uitgever: The House of Books | Maart 2024
Genres: Roman
Aantal pagina's: 352
ISBN: 9789044367904
Uitgave: Paperback
Source: Recensie-exemplaar
Goodreads

Auteurs June Hayward en Athena Liu debuteren in hetzelfde jaar. Maar terwijl Athena uitgroeit tot een literaire publiekslieveling, flopt de schrijfcarrière van June. Niemand wil nog verhalen lezen over gewone witte meisjes, denkt June.

Wanneer June getuige is van Athena's onverwachte dood, steelt ze impulsief Athena's net voltooide meesterwerk - een verhaal over het miskende Chinees Arbeiderskorps tijdens de Eerste Wereldoorlog. June publiceert het als haar eigen werk. Verdient dit stukje geschiedenis niet verteld te worden, ongeacht door wie?

Maar June kan niet ontsnappen aan Athena's schaduw en iemand dreigt haar te ontmaskeren. Hoe ver zal June gaan om haar gestolen succes te beschermen?

Onlangs is het boek Yellowface in het Nederlands verschenen. Na een aantal fantasytitels is dit Kuang’s eerste contemporary verhaal. Babel vond ik prachtig en ik had ook ontzettend veel over dit nieuwe boek gehoord. Hoe zou het me bevallen?

Oef, ik moest echt even bijkomen van dit beklemmende verhaal. Meer dan eens dat ik op het puntje van mijn stoel door June’s onhandige aanpak en gedrag. Ik wilde haar het boek naar haar hoofd gooien en gillen hoe dom haar acties wel niet waren. Het boek maakte nogal wat bij me los. Ik vond het steengoed, maar het beangstigde me ook enorm.

In Yellowface kaar Kuang een aantal gevoelige – misschien zelfs taboedoorbrekende – onderwerpen aan. Zoals culturele toe-eigening. Wanneer is daar sprake van en wanneer is het goed wanneer iemand uit een andere cultuur schrijft over een andere cultuur. Dit zijn onderwerpen die nu erg gevoelig liggen en waarvan ik het knap vind dat Kuang het in het hoenderhok heeft durven gooien. Maar aan de andere kant vind ik het ook een beetje eng. De auteur in mij werd er angstig van om geconfronteerd te worden met de veelal heftige berichten die zij kreeg van lezers.

Natuurlijk zit ik totaal niet in June’s stoel, maar ik kon me wel in een paar dingen herkennen en daarom vond ik het best lastig dat zij als witte cisvrouw werd neergezet als iemand die vooral moest stoppen met schrijven over dingen waar ze niet toe behoord. Ik vind dat lastig, want als er iets rot is, is dat je door de buitenwereld zelfcenstuur moet gaan toepassen op je eigen werk. Aan de andere kant stelt Kuang terecht kritische vragen of het wel oké is wanneer iemand schrijft over een andere cultuur. Ik vind dat interessant, maar tegelijkertijd ook erg lastig, omdat gedegen onderzoek en culturele toe-eigening soms met elkaar lijken te worden verward. Maar misschien komt dat omdat ik het als witte vrouw beleef en er daardoor heel anders in sta.

Ik snap de kritiek die Kuang hiermee wil leveren op het systeem van voornamelijk witte mensen waaruit de boekensector bestaat, cancelculture en de invloed van sociale media en recensies. Deze zit duidelijk in het boek verweven en ik heb begrepen dat het enigszins satirisch moest overkomen. Toch merkte ik dat het mij vooral angstig maakte en invloed had op mijn mental health. De invloed van social media is daarin behoorlijk groot en recensies kunnen heel veel bij iemand losmaken. Maar goed, dat staat hier los van.

De hoofdpersoon vond ik lastig. Ik vond June onsympathiek en heel veel onhandige keuzes maken. Keer op keer probeerde ze je als lezer te overtuigen dat ze ‘het beste deed voor de wereld’ en ‘echt wel heel goed kan schrijven’, zodat het eigenlijk een beetje ongeloofwaardig was.

De andere personages leken verder meer een middel om punten van kritiek te kunnen uiten, en werden voor mij niet echt personen, als je snapt wat ik bedoel. Ik had graag toch een sympathiek iemand tegengekomen in het boek.

Ik heb dit boek best even laten sudderen voordat ik deze recensie schreef. Op Goodreads heb ik het boek vier sterren gegeven en ik sta er nog wel achter, omdat dit boek wel veel interessante punten aankaart en ik geïntrigeerd was tijdens het lezen. Het maakte heel veel los, zullen we maar zeggen. Wil ik nog wel recenseren? Wil ik nog wel sterren uitdelen? Durf ik überhaupt nog wel te schrijven? Allemaal gedachten die opkwamen tijdens het lezen – en ook nu weer tijdens het schrijven van deze recensie. Ik vind het lastig. Er valt nog heel veel over dit boek te zeggen en ik denk dat heel veel mensen dit boek anders zullen ervaren en anders zullen waarderen.

Het komt er op neer dat ik dit heel erg lastig vind, vanalles voel en nu twijfel of ik mijn gedachten juist heb verwoord en deze hele recensie niet weg moet gooien. Help.