Witchborn – Nicholas Bowling

Witchborn door Nicholas Bowling
Uitgever: Chicken House | September 2017
Genres: Young Adult, Fantasy, Historische fictie
Aantal pagina's: 368
ISBN: 9781911077251
Uitgave: Paperback
Goodreads

It's 1577. Queen Elizabeth I has imprisoned scheming Mary Queen of Scots, and Alyce's mother is burned at the stake for witchcraft. Alyce kills the witchfinder and flees to London - but the chase isn't over yet. As she discovers her own dark magic, powerful political forces are on her trail. She can't help but wonder: why is she so important? Soon she finds herself deep in a secret battle between rival queens, the fate of England resting on her shoulders...

In Londen nam ik het boek drie keer in mijn handen, maar besloot het nog even niet te kopen. In Edinburgh kon ik mezelf niet meer inhouden; dit boek moest en zou mee. Ik was namelijk helemaal hoteldebotel verliefd geworden op het omslag van Witchborn. Dus ondanks de wisselende reacties besloot ik het boek mee naar huis te nemen. Ik hoopte heel erg dat het verhaal helemaal mijn ding zou zijn, want het had allemaal ingrediënten waar ik dol op ben: sterke vrouwen, magie, een historische setting. Kon niet misgaan, toch?

Koningin Elizabeth heeft Mary Queen of Scotts gevangengenomen en Alyce is net haar moeder verloren: verbrand omdat ze een heks zou zijn. Alyce besluit naar Londen te vluchten, maar raakt daar verstrengeld in allemaal duistere politieke praktijken. En dat is niet zo handig als je er net bent achtergekomen dat je magische krachten hebt. De twee koninginnen zien in Alyce een belangrijke rol… Het getouwtrek kan beginnen…

Witchborn is geen slecht boek, maar is helaas geen hoogvlieger. Het mist in mijn ogen een bepaalde smuiigheid die je echt in een boek weet te trekken. Hierdoor begon ik vol goede moed in het boek, maar merkte ik dat ik de interesse langzaam begon te verliezen. Zo zonde!

Wat ik wel erg tof vond aan het boek was de sfeer; deze was meteen lekker grimmig, wat goed past bij de tijd. Toch vond ik dat die specifieke kenmerken van de tijd niet altijd even goed naar voren kwamen. Zo stoorde ik me enorm aan het feit dat een simpel opgevoed meisje als Alyce kon lezen. In die tijd is dat helemaal niet gewoon en ik had het interessanter gevonden als zij qua ontwikkeling achterlag op de andere personages, om zo een interessantere relatie op te zetten. Want die personages, daar had ik vooral veel problemen mee. Alyce deed me namelijk echt helemaal niks en Mary – die we mede door andere media al snel ontzettend sympathiek vinden – vond ik helemaal niet leuk overkomen. Hierdoor voelde ik weinig klik met Witchborn. Daarnaast is de ontknoping.. Tja… Laat ik niks spoilen.

De plot van Witchborn was weinig verrassend en wist mij niet zo mee te slepen als ik had gehoopt. Er worden namelijk soms wat sprongen gemaakt in de tijd die eigenlijk essentieel zijn om een personage (en dus hun motieven) goed te doorgronden. Bijvoorbeeld in het begin; Alyce’s moeder wordt vermoord en dan zit ze in een gesticht en dan ontsnapt ze. Dit gebeurt al zo snel in het boek dat je geen indruk krijgt van de invloeden van het gesticht en de dood van haar moeder op Alyce als een personage. Het blijft daardoor vrij vlak, waar het niet zo had hoeven zijn. Hierdoor vond ik het boek wel aardig om te lezen, maar eigenlijk niks bijzonders. Het was dan ook vooral het omslag die mij het boek heeft doen laten kopen. Het is qua inhoud gewoon niet zo bijzonder; niet opvallend. Het is een boek wat langzaam zal verdwijnen in de achtergrond van mijn geheugen en dat vind ik wel jammer, want ik had beste hoge verwachtingen. Ik merkte ook dat de tweede helft van het boek (waar ik dus mijn interesse een beetje begon te verliezen) wat onoverzichtelijk en rommeliger wordt. De personages en de plot komen daar minder goed uit de verf in vergelijking met de eerste helft. Alsof de auteur zelf ook nog zoekende is met hoe het moet worden afgerond. Er was zo veel meer mogelijk geweest.

Wat ik overigens wel tof vond was de magie. Die was lekker duister en past heel goed bij de sfeer van deze tijd.

Witchborn is een ware coverbuy! 

Al met al ben ik niet zo onder de indruk van Witchborn. Tuurlijk laat ik zo’n mooie omslag graag in mijn kast staan, maar qua inhoud was het niet helemaal geslaagd. Ik ben van mening dat de auteur er veel meer uit had kunnen halen. Tuurlijk zitten er wel interessante stukken in, maar halverwege kakte het verhaal voor mij in en was ik mijn interesse kwijt. Het einde heeft dit niet volledig goed weten te maken. Wellicht komt dit deels omdat ik geen klik had met Alyce.