William Wenton en de luridiumdief (William Wenton #1) – Bobbie Peers

William Wenton en de luridiumdief door Bobbie Peers
Serie: William Wenton #1
Uitgever: Gottmer | September 2016
Genres: Jeugd, Avontuur
Aantal pagina's: 240
ISBN: 9789025765408
Uitgave: Hardcover
Goodreads

William woont met zijn ouders in een slaperig dorpje in Noorwegen. Acht jaar geleden moest zijn familie halsoverkop verhuizen en van naam veranderen. Waarom weet hij niet precies, maar één ding weet hij wel: hij is gek op het kraken van codes. Daar is hij zo goed in, dat het hem lukt de moeilijkste code ter wereld te kraken.

Maar die code blijkt een lokaas, Het is het begin van een groot avontuur dat William op de spannendste plaatsen brengt, van het hypermoderne Instituut voor Posthumaan Onderzoek - waar deuren praten en robots zingen - tot de geheime gangen onder het metrostelsel van Londen. Daar werd ooit luridium gevonden: een intelligent metaal dat in verkeerde handen levensgevaarlijk kan zijn.

Een tijdje terug ontving ik geheel onverwacht het boek William Wenton en de luridiumdief van Bobbie Peers. Gottmer was zo lief om het boek naar mij op te sturen en ergens intrigeerde het boek me wel, dus besloot ik het te lezen. Ik vind het namelijk heerlijk om zo nu en dan een jeugdboek te lezen.

William Wenton en de luridiumdief gaat over William, een jongen die door een mysterieuze gebeurtenis met betrekking op zijn opa verhuisd is naar Noorwegen. Ze moeten in de schaduwen leven, maar op een of andere manier lukt dat maar niet. William is namelijk een kei in het kraken van codes en op een excursie lost hij – voor hij het zelf doorheeft – een onkraakbare code op. William is niet veilig meer en een groots avontuur is het gevolg.

Het begin van het boek wist mij meteen mee te trekken. William klonk als een interessant personage en codes en puzzels kunnen een boek heel bijzonder maken. Echter kwamen de codes en puzzels niet veel terug. Ja, het wordt genoemd, en ja, William gaat naar een soort codeschool waarin hij natuurlijk erg uitblinkt, maar je ziet zelf geen puzzels terug. Sterker nog, je leest dat William ze oplost, maar wat de code precies is, dat krijg je niet mee. Jammer, dat had hier echt een tof stukje interactie verwacht, waarin je als lezer gestimuleerd wordt een bepaalde code ook te kraken. Tja, gemiste kans?

De afstandelijkheid die ik bij de codes voelde, heb ik ook in het gehele boek ervaren. Ik vond de plot maar eenzijdig en het verhaal rechtlijnig. De personages gaan meteen op hun doel af en de enkele plotlijn wordt daardoor duidelijk maar ergens ook een beetje saai? Als ik het vergelijk met andere boeken voor deze leeftijd, dan ben ik van mening dat er meer avontuur te beleven valt in andere verhalen. Jammer, want de potentie is er en het verhaal zelf smaakt ook naar meer. Ik vond het alleen te oppervlakkig om echt goed te vinden.

William Wenton en de Luridiumdief leest gemakkelijk weg door de korte en heldere zinnen en het feit dat er eigenlijk geen zijsporen zijn. Het is vermakelijk en je vliegt er doorheen. Er zijn weinig momenten in het boek waar rust wordt genomen, maar dit heeft het boek ook niet echt nodig.

William Wenton en de luridiumdief is een vermakelijk verhaal over codes, jezelf vinden en geheimen.

Hoewel ik mezelf heb vermaakt tijdens het lezen vond ik William Wenton en de luridiumdief te weinig diepgang en ontwikkeling hebben om echt fan te zijn. Helaas heeft Bobbie Peers mij niet volledig weten te overtuigen, terwijl ik zeker vind dat er potentie in het concept zit. Van mij had er net wat meer diepgang in gemogen.